Το οικείο πεζοδρόμιο

Μια δράκα αρκεί. Δεν χρειάζονται πάνω από πέντε – έξι λαρύγγια για να «παίξουν» οι κραυγές τους ως θέμα στα media. Αυτή την ασυμμετρία αποτύγχαναν να τη βλέπουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που πάντοτε εξελάμβαναν τη «γιούχα» παντός αγανακτισμένου ως «οργή λαού». Τώρα που το πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου στρέφεται εναντίον τους, το κράξιμο προκαλεί χαιρέκακες αντιδράσεις. Δεν είναι όμως για να χαίρεται κανείς με τέτοιες εικόνες – ακόμη κι αν είναι μεγάλος ο πειρασμός να τις δει σαν θεία δίκη. Ούτε στον Πολάκη αξίζει να τον πολακίζουν έτσι. Ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ αξίζει να στρέφονται εναντίον του αμεσοδημοκρατικά τα προϊόντα της δικής του υποκουλτούρας.