Οαυτοκράτωρ μοιάζει μάλλον ράθυμος. Το γυάλινο βλέμμα του κοιτάζει τον κόσμο με υπεροπτική ανία. Τι με σκοτίζετε εμένα με όλα αυτά; Τι με μέλλει ποιον θα διαλέξουν για να διαχειριστεί τις τύχες τους αυτά τα μίζερα δίποδα; Αφήστε, παρακαλώ, τη μεγαλειότητά μου στη γατίσια της αταραξία.
Κι όμως, το μήνυμα της Τέιλορ Σουίφτ υπέρ της Κάμαλα Χάρις δεν θα είχε την ίδια απήχηση αν δεν συνοδευόταν από την ακούσια επιστράτευση του γάτου της, του Μπέντζαμιν Μπάτον. Η πόζα με την οποία καταφέρνει να επισκιάζει την ακτινοβολία της μεγα-σταρ, ακουμπισμένος ανόρεχτα στον ώμο της, εξοπλίζει μια απλή δήλωση πολιτικών προθέσεων με σημειολογική ένταση.
Η Σουίφτ υπογράφει την έκκλησή της προς τους 283 εκατομμύρια ακολούθους της ως «άτεκνη γατομάνα». Η αναφορά της παραπέμπει στη δήλωση του Τζέι Ντι Βανς, του υποψήφιου αντιπροέδρου του Τραμπ. H χώρα διευθύνεται από τους Δημοκρατικούς, από τους ολιγάρχες κι «ένα τσούρμο άτεκνων γατόφιλων κυριών που είναι δυστυχισμένες με τις ζωές τους και τις επιλογές τους και γι’ αυτό θέλουν να κάνουν και την υπόλοιπη χώρα να δυστυχήσει».
Παρά ή και λόγω της ρηχότητάς του, το σχόλιο είναι ενδεικτικό του τραμπικού ιδεολογήματος, όχι (μόνο) επειδή είναι μισογυνικό. Ο Βανς εξέφρασε με τον αφορισμό του τον πυρήνα του ριζοσπαστικού συντηρητισμού: Υπάρχει ένας «νόμιμος» τρόπος ζωής. Αν είσαι γυναίκα, ο προορισμός σου είναι να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή είναι αποτυχία και δυστυχία.
Η ποπ πολυχρωμία και το κίνημα επιστροφής σε μια μονολιθική κοινωνία.
Η πολιτική έτσι αναγνωρίζει στον εαυτό της το προνόμιο να υπαγορεύει όχι «λύσεις σε προβλήματα», αλλά έναν υπαρξιακό μονόδρομο. Μια ζωή. Μια θρησκεία. Μια φυλή. Οπως στην «αληθινή Αμερική», τη χώρα που ήταν μεγάλη και θα γίνει μεγάλη ξανά.
Στην πραγματικότητα, αν ξεπεράσει κανείς τους αυτονόητους γεωπολιτικούς κινδύνους, αυτό που διακυβεύεται στην κάλπη των αμερικανικών εκλογών είναι η ελευθερία του καθενός να ζει όπως θέλει τη ζωή του, μέσα στο περιβάλλον μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας. Αυτή η ελευθερία αμφισβητείται από μια ασυνάρτητη πολιτική δύναμη που υπόσχεται να επουλώσει τις ανασφάλειες του ακροατηρίου της παλινορθώνοντας μια μονολιθική –προνεωτερική– κοινωνία.
Η Σουίφτ φαίνεται ότι είχε σκηνοθετήσει τη διαδικτυακή της προκήρυξη πριν από το ντιμπέιτ. Δεν είχε προλάβει να ακούσει τον Τραμπ να αναπαράγει τη δοξασία ότι οι κοινότητες των μεταναστών στο Οχάιο «τρώνε γάτες και σκυλιά, τρώνε κατοικίδια».
Ο πραγματικός γάτος της Σουίφτ –ακούσιο σύμβολο ευημερίας και ελευθερίας– αντιπαρατίθεται με τα κανιβαλιζόμενα ζώα της δυστοπικής φαντασίας του Τραμπ. Από τη μία, η ελαφρότητα του ειρηνευμένου, δημοκρατικού βίου. Και από την άλλη, το αίμα.
