Οι δυσκολίες της Ευρώπης πολλαπλασιάζονται. Η εβδομάδα άρχισε με την παρουσίαση της βαρυσήμαντης έκθεσης του Μάριο Ντράγκι, η οποία επισήμανε πως αν η Ε.Ε. δεν αλλάξει ριζικά δεν θα επιβιώσει, και τελείωσε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να απειλεί ότι εάν η Ουκρανία χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα μεγάλου βεληνεκούς εντός της χώρας του, «αυτό θα σημαίνει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, οι ευρωπαϊκές χώρες θα βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία». Η απειλή δεν πρόκειται να αλλάξει την απόφαση που φαίνεται ότι έχουν πάρει ΗΠΑ και Βρετανία, καθώς η Ρωσία άρχισε να προμηθεύεται βαλλιστικούς πυραύλους από το Ιράν, οι οποίοι θα επιδεινώσουν τον συνεχόμενο βομβαρδισμό πόλεων σε όλη την Ουκρανία. Ομως, ουδείς μπορεί να υποτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, καθώς ο Πούτιν είναι ικανός για όλα, κυρίως εάν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Την ίδια ώρα, η Ενωση βυθίζεται στην αβεβαιότητα και σε εντάσεις μεταξύ χωρών-μελών, λόγω του οικονομικού κλίματος και της επιρροής ακροδεξιών δυνάμεων, με επίκεντρο τους φόβους που προκαλεί η μετανάστευση.
Ο φόβος (και όχι τόσο η πραγματικότητα) της ανόδου της Ακροδεξιάς οδηγεί τις δύο ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε. σε σπασμω-δικές κινήσεις, που υπονομεύουν τον ηγετικό τους ρόλο.
Την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα στην προστασία αρχών και κεκτημένων, και τόλμη για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εποχής, ο φόβος (και όχι τόσο η πραγματικότητα) της ανόδου της Ακροδεξιάς οδηγεί τις δύο ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης σε σπασμωδικές κινήσεις που υπονομεύουν τον ηγετικό τους ρόλο. Η Γαλλία δεν έχει συνέλθει από τις αιφνίδιες εθνικές εκλογές που κήρυξε ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μετά τη νίκη της Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές, καθώς καμία ομάδα κομμάτων δεν διαθέτει τις έδρες για να κυβερνήσει. Η Γερμανία θέτει σε αμφισβήτηση τη Συνθήκη Σέγκεν, επαναφέροντας ελέγχους στα χερσαία της σύνορα, λόγω της επιτυχίας του ακροδεξιού κόμματος AfD στις εκλογές σε δύο κρατίδια πριν από δύο εβδομάδες. Ο κυβερνητικός συνασπισμός του Ολαφ Σολτς δεν απειλείται μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά και από τις έντονες διαφωνίες μεταξύ των τριών εταίρων σε κορυφαία ζητήματα, όπως η οικονομία και η μετανάστευση. Με λίγα λόγια, η Ε.Ε. απέχει πολύ από το σημείο που οι χώρες-μέλη θα μπορούσαν να συμφωνήσουν στην έκδοση κοινού χρέους και στην κατάργηση της ομοφωνίας στις αποφάσεις, μεταξύ άλλων μεταρρυθμίσεων που προτείνει ο Ντράγκι.
Οι προκλήσεις δεν αφορούν μόνο την Ευρώπη, καθώς η ευρύτερη περιοχή αλλά και ολόκληρος ο κόσμος αντιμετωπίζουν μεγάλη αβεβαιότητα. Στις ΗΠΑ, η τηλεοπτική αντιπαράθεση της Κάμαλα Χάρις με τον Ντόναλντ Τραμπ την Τρίτη έδειξε ότι η χώρα ταλαντεύεται μεταξύ δύο πολύ διαφορετικών αντιλήψεων του κόσμου, λίγες εβδομάδες πριν από την προεδρική εκλογή. Η κινεζική οικονομία επιβραδύνεται – και μαζί της και η παγκόσμια. Η ένταση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, παρότι υψηλότατη, φαίνεται να ελέγχεται ακόμη. Ομως, εάν η δυτική υποστήριξη προς το Ισραήλ μειωθεί –κάτι που ίσως συμβεί εάν το μέτωπο ΝΑΤΟ – Ρωσίας πάρει φωτιά– είναι πιθανό το Ιράν και οι «θυγατρικές του» στην περιοχή να εντείνουν την πίεση στο Ισραήλ. Αλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι ο ρόλος της Τουρκίας εάν το ΝΑΤΟ βρεθεί σε απευθείας αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Θα μπορέσει ο Ερντογάν να συνεχίσει να κερδίζει από τη στενή του σχέση με τον Πούτιν και να μη συμμορφώνεται με τη Δυτική Συμμαχία; Για την Ελλάδα κάθε πτυχή της πολύπλοκης συγκυρίας έχει καθοριστική σημασία. Οι αναταράξεις εντός Ε.Ε., η παγκόσμια οικονομία, η αντιπαράθεση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και οι επιλογές της Τουρκίας έχουν άμεση επιρροή στην καθημερινότητα αλλά και στο μέλλον μας.
