Η πρώτη τηλεοπτική αναμέτρηση του κ. Ντόναλντ Τραμπ και της κ. Κάμαλα Χάρις –των δύο διεκδικητών του προεδρικού αξιώματος των ΗΠΑ– ήταν μία μάλλον απογοητευτική παράσταση. Κυρίως για τους Ευρωπαίους θαυμαστές της αμερικανικής πολιτικής τάξεως πραγμάτων.
Ισως διότι η αντίληψή τους για αυτήν τη δυναμική και πολυφυλετική μεγάλη χώρα, διαμορφώνεται από την παραμονή τους ή τις συχνές τους επισκέψεις σε κάποιες λίγες από τις δεκατρείς πολιτείες της «Νέας Αγγλίας» της Ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Κάποιοι μπορεί να έφτασαν έως την Καλιφόρνια.
Αλλά υπάρχει και μία άλλη Αμερική. Η απροσπέλαστη και ως εκ τούτου άγνωστη, προς την οποία απευθύνονται οι υποψήφιοι στη γλώσσα που αντιλαμβάνεται αυτή η κατηγορία πολιτών. Η αντίληψη της πολιτικής ορθότητος που διαμορφώθηκε στα αμερικανικά πανεπιστήμια, δεν εξυπηρετεί τις επικοινωνιακές ανάγκες επαφής ενός πολιτικού με ψηφοφόρους.
Ο κ. Τραμπ έχει πλήρη επίγνωση αυτού του γεγονότος. Είναι άτεγκτος, ενίοτε κυνικός, επικοινωνιακός, σαφής και πρακτικός, αντιπαθεί τις θεωρητικές γενικεύσεις, και με αξιοσημείωτη αντίληψη θεατρικότητος.
Τελείως διαφορετική η εικόνα της κ. Χάρις. Αλλοτε θύμιζε τη Μητέρα Τερέζα, που αγιοποιήθηκε από το Βατικανό για τη φιλανθρωπική της δράση στις Ινδίες. Και άλλοτε, πάλι, εισαγγελέα που απευθυνόμενη προς τους ενόρκους κατακεραύνωνε τον αντίπαλό της.
Τα θέματα οπλοκατοχής, αμβλώσεων, μεταναστεύσεως και οικονομίας, που πιθανότατα θα κρίνουν το αποτέλεσμα των εκλογών της 5ης Νοεμβρίου, εμπίπτουν απολύτως στη σφαίρα της εσωτερικής πολιτικής. Είναι όμως ενδιαφέρον ότι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής η αντιπαράθεση των δύο διεκδικητών της εξουσίας ανέδειξε μία αρχέγονη διάκριση.
Ηταν Χριστούγεννα του 1780 και ενώ ακόμη διαρκούσε η αμερικανική επανάσταση, που ο Τόμας Τζέφερσον διατύπωσε την άποψη ότι η ανεξάρτητη Αμερική προοριζόταν να γίνει μία «Αυτοκρατορία ελευθερίας». Στόχος του ήταν η επέκταση της «Αυτοκρατορίας» στα δυτικά της αμερικανικής ηπείρου.
Και κατά μία παράδοξη τροπή της τύχης αυτό επετεύχθη δίχως να πέσει μία σφαίρα, όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης, που ως πρώτος ύπατος της Γαλλίας είχε εμπλακεί σε πόλεμο με την Αγγλία, πούλησε στις ΗΠΑ τη γαλλική αποικία Λουιζιάνα το 1803 αντί δεκαπέντε εκατομμυρίων δολαρίων.
Το ιεραποστολικό όραμα του Τζέφερσον δεν έσβησε ποτέ. Με διάφορες προσαρμογές, ανάλογα με την εποχή, διατρέχει την Ιστορία των ΗΠΑ, ανεξαρτήτως εάν ο πρόεδρος είναι Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανός. Στις μέρες μας είναι ο πρόεδρος Μπάιντεν που έχει αναλάβει την εκστρατεία συντριβής του προέδρου Πούτιν της Ρωσίας και των «αυταρχικών» ηγετών σε επίπεδο παγκόσμιο.
Αυτή είναι και η πολιτική που υπερασπίσθηκε στην τηλεοπτική αναμέτρηση η κ. Χάρις και θα την εφαρμόσει εάν εκλεγεί στο προεδρικό αξίωμα. Αντίθετα, ο κ. Τραμπ ήταν ενδεχομένως ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν ξεκίνησε πόλεμο.
Ανησυχούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες και κάποιοι στην Ελλάδα μην τύχει και επανεκλεγεί. Το βέβαιο είναι πως θα συμμορφωθούν με όποιον ή όποια αναδείξει η κάλπη. Δύο κόσμοι αντίθετοι και ασύμβατοι συγκρούονται ανηλεώς στις ΗΠΑ.
