Στο πρώτο τηλεοπτικό ντιμπέιτ το 1960 μεταξύ Κένεντι και Νίξον κανείς δεν ήξερε ποιος βγήκε κερδισμένος. Οσοι το είδαν στην τηλεόραση είπαν ότι κέρδισε ο (όμορφος, φρέσκος, νέος) Τζον Κένεντι. Οσοι το παρακολούθησαν από το ραδιόφωνο είπαν ότι κέρδισε ο, οκτώ χρόνια αντιπρόεδρος της προεδρίας Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, Ρίτσαρντ Νίξον.
Στο ιστορικό ντιμπέιτ Τραμπ – Χάρις, η αντιπρόεδρος του προέδρου Μπάιντεν ήταν καθαρά νικήτρια με 63% έναντι 37% του αντιπάλου της, σύμφωνα με δημοσκόπηση του CNN. Η υποψήφια των Δημοκρατικών ήταν αστραφτερή, χαμογελαστή, άνετη και με μεγάλη αυτοπεποίθηση, που κοίταζε συνεχώς στα μάτια τον αντίπαλό της. Ο τέως πρόεδρος ήταν μονίμως γκρίζος, σκυθρωπός, με συνεχείς γκριμάτσες και απέφευγε με κάθε τρόπο να συναντήσει τα μάτια της αντιπάλου του. Μία σύγκριση που δίνει αυτομάτως πόντους στην απαστράπτουσα Χάρις από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους, που αναζητούν κάποιο θετικό μήνυμα αντί για κλωτσοπατινάδα.
Ομως, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχασε μόνο από τη συνοφρυωμένη εμφάνισή του· ήταν κατώτερος των περιστάσεων λόγω των ακραίων, κάποιες φορές εξοργιστικών, θέσεών του. Είπε, μεταξύ άλλων, ότι κάποιοι μετανάστες που έρχονται παράνομα στις ΗΠΑ έχουν φτάσει να τρώνε σκύλους και γάτες – τα κατοικίδια συντροφιάς των γειτόνων τους. Οτι η Χάρις είναι μαρξίστρια, που αν εκλεγεί θα καταστρέψει τη χώρα και θα ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Οτι σε κάποιες πολιτείες όπου δεν απαγορεύτηκε η άμβλωση, φτάνουν να εκτελούν μωρά μετά τη γέννησή τους. Οτι ο Ορμπαν είναι ένας από τους καλύτερους ηγέτες στον κόσμο. Οτι αν ήταν εκείνος πρόεδρος, ο Πούτιν δεν θα εισέβαλε στην Ουκρανία ούτε θα γινόταν ο πόλεμος στη Γάζα.
Από την πλευρά της η υποψήφια των Δημοκρατικών εμφανίστηκε διαβασμένη, επαρκής, επιθετική όταν έπρεπε και ιδιαίτερα ενοχλητική κατά του Αμερικανού τέως προέδρου για τη γενικότερη «αντιδημοκρατική» στάση του. Στήνοντάς του παγίδες και παρασύροντάς τον να μιλάει συνεχώς για το πιο αμφιλεγόμενο σημείο της προεδρίας του, τη μη αναγνώριση του εκλογικού αποτελέσματος του 2020 και την ενθάρρυνση της βίαιης εισβολής των οπαδών του στο Καπιτώλιο την 6η Ιανουαρίου 2021. Κορυφαίο σημείο της τηλεμαχίας ήταν η διαπίστωση της Χάρις, έπειτα από κάποια ακραία κορώνα του Τραμπ, ότι «λόγω αυτών των ψεμάτων, των διχαστικών πρακτικών και των ακροτήτων, 200 στελέχη των Ρεπουμπλικανών που είχαν προσφέρει τις υπηρεσίες τους στον πρόεδρο Μπους, στον υποψήφιο πρόεδρο ΜακΚέιν αλλά και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι στράφηκαν κατά του Τραμπ και στηρίζουν Κάμαλα Χάρις διότι θεωρούν ότι η χώρα και η αμερικανική δημοκρατία δεν θα αντέξει μια νέα προεδρία Τραμπ».
Αν και είναι πολύ νωρίς για να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για το ποιος θα νικήσει στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, εντούτοις η αντικατάσταση στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών του φανερά γερασμένου και αναιμικού 82χρονου Μπάιντεν από την αεικίνητη και λαμπερή 60χρονη Κάμαλα Χάρις έχει φέρει τα πάνω κάτω στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών, που είχε βασίσει την εκλογική του εκστρατεία στις επιθέσεις κατά του «κοιμισμένου Τζο». «Εχουμε έναν πρόεδρο που δεν ξέρει αν είναι ζωντανός», ήταν το μότο του Τραμπ.
Οι δημοσκοπήσεις αυτή τη στιγμή δίνουν ένα προβάδισμα στην Κάμαλα Χάρις, χωρίς όμως να υπάρχει σαφής εικόνα για το τι γίνεται στις 5-6 καθοριστικής σημασίας αμφίρροπες πολιτείες. Το ντιμπέιτ ενίσχυσε μεν τη Χάρις, αλλά δεν επηρεάζει πραγματικά το τελικό αποτέλεσμα (π.χ. η Χίλαρι Κλίντον υπερίσχυσε του Τραμπ στην τηλεμαχία το 2016, αλλά έχασε τις εκλογές). Βοήθησε όμως τη Χάρις να δείξει σε όλη την Αμερική ότι δεν είναι η «ανίκανη αντιπρόεδρος», αλλά αντίθετα μπορεί να αντιμετωπίσει στα ίσα τον κάποτε κυρίαρχο επικοινωνιακά Τραμπ.
Να σημειώσουμε ότι οι εξωφρενικές υπερβολές του Τραμπ στο μεταναστευτικό έχουν συγκεκριμένο στόχο. Αγγίζουν ένα κρίσιμο κομμάτι της θυμωμένης εργατικής τάξης, που αισθάνεται ότι συνθλίβεται από την παγκοσμιοποίηση. Αμερικανοί εργάτες, άνεργοι, λευκοί των μεσοδυτικών πολιτειών –η λεγόμενη Ζώνη της Σκουριάς–, που είδαν τα εργοστάσια στα οποία δούλευαν στην Πενσιλβάνια, στο Μίσιγκαν, στο Οχάιο ή το Ουινσκόνσιν να μετακομίζουν στην Κίνα. Γι’ αυτούς οι παράνομοι μετανάστες είναι «κόκκινο πανί» κι ο Ντόναλντ Τραμπ ο πρόεδρός τους.
Για εμάς ο Ντόναλντ Τραμπ, φίλος του Πούτιν, του Ερντογάν, του Ορμπαν κι όλων των ισχυρών αυταρχικών ηγετών του πλανήτη, προφανώς δεν ταιριάζει με την οπτική που έχει η Ελλάδα για τον κόσμο, ενώ αντίθετα βοηθάει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης. Αρα, μια νίκη της Κάμαλα Χάρις έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι καλύτερη για τα εθνικά μας συμφέροντα. Σε 55 ημέρες θα ξέρουμε.
