«Μια γραμμή ορατή, η τάξη θα χαθεί, η οικογένεια τρωτή, το χάος κυριαρχεί». Η προφητεία διατρέχει και τα οκτώ επεισόδια της σειράς «KAOS» του Netflix, μιας βρετανικής μαύρης κωμωδίας, που, εδώ και τρεις εβδομάδες που προβάλλεται, βρίσκεται, θορυβωδώς, στις κορυφαίες προτιμήσεις των τηλεθεατών. Στο επίκεντρο της ιστορίας, οι θεοί του Ολύμπου ανάμεικτοι με αρχαιοελληνικούς μύθους· η εποχή θα μπορούσε με άνεση να είναι σημερινή, με την ευρεία έννοια, όπως και μελλοντική, με τον τρόπο που το παρελθόν πολύ συχνά συναντάει το μέλλον χωρίς να κάνει καμία στάση στο παρόν.
Ο Δίας (η ερμηνεία του Τζεφ Γκόλντμπλουμ έχει ήδη εκθειαστεί) κάτοικος Ολύμπου, σε μια σούπερ έπαυλη, ντύνεται και κινείται με στυλ, δίπλα στη σύζυγο Hρα, εντελώς bitch, αλλά, συμβατικά, κομψή, μητριά του Διονύσου, καθώς τη μητέρα του, ερωμένη του Δία, η Hρα μετέτρεψε σε μέλισσα. Ο Διόνυσος, πλουσιόπαιδο, fashionista, αλλά με καλή καρδιά και αισθήματα για τους ανθρώπους. Ο Ποσειδώνας μένει σε θαλαμηγό και έχει σχέση με την Hρα πίσω από την πλάτη του Δία. Ο Προμηθέας έχει σκοτώσει τον εραστή του για να ευχαριστήσει τους θεούς, τιμωρείται με τον γνωστό τρόπο χωρίς να υποφέρει και ακριβώς από το ρημαγμένο του συκώτι, ενώ ο Δίας τον καλεί αδιάκοπα όποτε τον χρειάζεται για συμβουλές. Τώρα, στο Ηράκλειο Κρήτης (βλέπε Ισπανία) υπάρχει ένα άλλο βασίλειο, του δικτάτορα Μίνωα, με την κόρη του Αρι που φέρει βαρέως ότι σκότωσε, άθελά της, τον δίδυμο αδελφό της Γλαύκο την ώρα του τοκετού. Οι Ερινύες είναι μηχανόβιες, οι Μοίρες τρανς, ο Aδης και η Περσεφόνη, το ζευγάρι των αρχόντων του Κάτω Κόσμου (σε ένα ασπρόμαυρο τοπίο, με γραφειοκρατική κατανομή εργασιών), είναι αγαπημένοι και θυμίζουν καλοανατεθραμμένους μεσοαστούς, η Μέδουσα συμμαζεύει με τιρμπάν στο κεφάλι της τα δεκάδες φίδια που αποτελούν την κόμη της, ο Ορφέας είναι δημοφιλής τραγουδιστής/συνθέτης, η Ευρυδίκη δεν αντέχει την ασφυκτική αγάπη του. Το γαϊτανάκι των υπερηρώων, με ευφυείς μεταγραφές στο σύγχρονο σύμπαν αλλά και κοινότοπα αστεία, μπόλικο κυνισμό, άλλοτε θυμίζει καλοκουρδισμένη φάρσα άλλοτε βυθίζεται σε μπαράζ στερεοτύπων. Η σειρά είναι δημιουργία του (και) σεναριογράφου Τσάρλι Κόβελ που είναι non-binary άτομο.
Σειρές, κύκλοι, επεισόδια τροφοδοτούν τις πλατφόρμες, τροφοδοτούν, όμως, και τις ζωές μας ή απλώς τις «ναρκώνουν»;
Οι Ολύμπιοι ως δυσλειτουργική οικογένεια που οδηγείται στο χάος, επαληθεύοντας ή διαψεύδοντας την προφητεία, το ίδιο κάνει. Δεν θα ταχθούμε υπέρ ή κατά, δηλώνοντας προτίμηση. Καμιά φορά η κούραση υπερτερεί μιας έξυπνης ιδέας ή ο υπερκορεσμός από την ταχύτητα εναλλαγής ιστοριών, πληροφοριών και προσώπων, αδυνατίζει την αρχική εντύπωση.
Ας μετατοπίσουμε το ερώτημα από την κυρίαρχη συζήτηση του «αρέσει/δεν αρέσει», στο μετά: τι εγγράφεται στη μνήμη λίγα 24ωρα μετά την παρακολούθηση της σειράς; (προφανώς δεν είναι το μόνο παράδειγμα). Αφιερώνει κανείς 8, περίπου, ώρες, συνολικά, διασκεδάζει ή όχι, θαυμάζει ή όχι, εξυμνεί ή όχι, και στο τέλος τι; Τι απομένει ως καύσιμο για την επόμενη μέρα; «Αποθηκεύεται» μια στάλα από κάτι, οτιδήποτε αντέχει σε διεργασίες, ψυχικές, διανοητικές ή όποιες άλλες;
Σειρές, κύκλοι, επεισόδια τροφοδοτούν τις πλατφόρμες, τροφοδοτούν, όμως, και τις ζωές μας ή απλώς τις «ναρκώνουν»; Κατευνάζουν το άγχος, ωφελούν ακόμα και σε θέματα ύπνου, δίνουν πρόσκαιρες λύσεις και διεξόδους στη διευθέτηση του χρόνου και οδηγούν με ασφάλεια στην επόμενη «ανακάλυψη». Ο θρίαμβος των πλατφορμών στην περίοδο της πανδημίας/καραντίνας (και ο, εν πολλοίς, θεραπευτικός τους ρόλος) εξακολουθεί να παραμένει συνήθεια από ανάγκη ή από αδράνεια; Eχει σημασία η απάντηση στο ερώτημα; θα αναρωτηθείτε. Iσως ελάχιστη. Γιατί το πολύχρωμο και θορυβώδες «χάος» υπάρχει, ούτως ή άλλως, παντού, κι εμείς αποτελούμε ψηφίδες του. Είτε το παρακολουθούμε από την ασφάλεια του καναπέ είτε το υποδαυλίζουμε ως φυσικοί πρωταγωνιστές, εμπνευστές ή απλοί κομπάρσοι.
