Πόσες πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά με το όνομα Σπρίνγκφιλντ να υπάρχουν άραγε στις Ηνωμένες Πολιτείες; Μακάρι να ‘ξερα, ή μακάρι να ήμουν καλύτερος στο διαδικτυακό ψάξιμο, ώστε να το μάθω, κι αν τύχω σε παιχνίδι γνώσεων, κάτι ν’ απαντήσω. Ισως και να ‘ναι δεκάδες δεκάδων. Αν σκεφτούμε ότι η πλανηταρχεύουσα χώρα καμαρώνει για τις 29 Αθήνες της, τις μισές από τις εξήντα που υπάρχουν παγκοσμίως –σε Αίγυπτο, Ινδία, Κούβα, Βραζιλία, Ουγγαρία, Γερμανία κ.α.–, γιατί οι κάτοικοί της να μη βάφτισαν Σπρίνγκφιλντ πολλά μέρη του τόπου τους, όποια σημασία κι αν αποδίδουν στο «spring», της πηγής ή της άνοιξης;
Μέχρι προχθές πάντως μόνο ένα Σπρίνγκφιλντ ήξερα, και μόνο αυτό θα ήθελα να επισκεφτώ. Μιλάω για την πόλη όπου ζει και θριαμβεύει η θρυλική οικογένεια των Σίμσον, ο αθεόφοβος Ομηρος, η καρτερική Μαρτζ και τα παιδιά τους: η σοφή βουδίστρια και παθιασμένη οικοακτιβίστρια Λίζα, που κάποια στιγμή εκλέγεται προεδρίνα των ΗΠΑ, ο αχαλίνωτος Μπαρτ και η Μάγκι, καθηλωμένη στο στάδιο της πιπίλας. Και τα ζωντανά τους βέβαια, γάτα και σκύλος. Τη σειρά κινουμένων σχεδίων όπου πρωταγωνιστούν τη λατρεύω για το αποδομητικό χιούμορ της και τη σαρκαστική της ευθυβολία και δριμύτητα σε θέματα κοινωνικά και πολιτικά. Ακούω τον Ομηρο να φωνάζει «Οπα!» και να επιδεικνύει τη στρουμπουλή δεξιοσύνη του στο συρτάκι, ενόσω πλένει πιάτα σε ελληνική ταβέρνα των ΗΠΑ, και κρατιέμαι να μη φωνάξω μαζί του.
Πού αλλού εκτός από την επικράτεια της φαντασίας μπορώ να επισκεφτώ την έδρα μιας σειράς καρτούν; Μα στο Λος Αντζελες. Στο λούνα παρκ των κινηματογραφικών στούντιο της Universal, όπου, σύμφωνα με όσα έγραφε η «Κ» το 2015, υπάρχει η ακριβής αναπαράσταση του Σπρίνγκφιλντ, σε μέγεθος πραγματικής κωμόπολης. Ιδού ο πύργος ψύξης του πυρηνικού εργοστασίου του άπληστου μίστερ Μπερνς, το παντοπωλείο του Ινδού μετανάστη Απού, το μπαρ του Μο, το ταχυφαγείο του κλόουν Κράστι. Και, υποθέτω, το σπίτι των Σίμσον και του ταλαίπωρου χριστιανού γείτονά τους, του Φλάντερς.
Εκτός πολλών άλλων, στους σεναριογράφους των «Σίμσον», που παίζονται από το 1989, αποδίδεται εξαιρετική προφητική ικανότητα. Στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν κάμποσα βίντεο με τον τίτλο «Οι 15 σπουδαίες προβλέψεις των Σίμσον», «Τι προβλέπουν οι Σίμσον για το 2025» κ.ο.κ. Ανθρωποι που δεν έχουν διαβάσει ούτε δέκα αράδες επιστημονικής φαντασίας, πιστώνουν στο καρτούν μας προβλέψεις προ πολλού παλαιωμένες στις σελίδες της φανταστικής λογοτεχνίας, τη βιντεοκλήση λ.χ. ή τον αποικισμό του Αρη.
Συνωμοσίες
Τρισχειρότερα είναι τα πράγματα με τους ειδικευμένους στην ανακάλυψη συνωμοσιών. Οσοι υποστηρίζουν ότι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Μ. Νάιτ Σιάμαλαν είναι όργανα της CIA και με ταινίες σαν τις «Στενές επαφές τρίτου τύπου» και τον «Οιωνό» θέλουν να μας εξοικειώσουν με το «γεγονός» ότι οι εξωγήινοι είναι ήδη εδώ, ισχυρίζονται με την ίδια σιγουριά ότι οι δημιουργοί των «Σίμσον» το παίζουν αντισυστημικοί, αριστεροί, μηδενιστές κτλ., στην πραγματικότητα όμως είναι τσιράκια της Νέας Τάξης, της Παγκόσμιας Υπερκυβέρνησης, των ίδιων των εξωγήινων τελικά.
Οσα χυδαία είπε ο Τραμπ βασίζονταν στα ωμά ψέματα που διοχέτευσε στο Διαδίκτυο ο υποψήφιος αντιπρόεδρός του, ο Τζ. Ντ. Βανς.
Μια γρήγορη ματιά στα σχόλια που γράφονται κάτω από βίντεο που παρουσιάζουν τις σιμσονικές προβλέψεις προκαλεί απελπισία. Δύο δείγματα εδώ, με διορθωμένη μόνο την ορθογραφία τους, όχι και τη στίξη. Το πρώτο: «Σίγουρα αυτοί που δημιούργησαν τους Σίμσον είναι άτομα της ελίτ και γνωρίζουν το μέλλον, όπως ξέρουμε αυτοί σχεδιάζουν το μέλλον, ξέρουν ακριβώς τι θα γίνει σε κάθε εποχή, εξάλλου τίποτε δεν γίνεται τυχαίο, και τίποτα δεν έχουμε ανακαλύψει η ιστορία μας έχει σβήσει και έχει ξεκινήσει πολλές φορές στην ιστορία και θα συνεχιστεί». Και το δεύτερο: «Αυτά δεν είναι προβλέψεις. Είναι τετελεσμένα γεγονότα τα οποία ήδη έχουν αποφασίσει και τα οποία προβάλλονται μέσα από κινούμενα σχέδια ώστε να περάσουν το μήνυμα με το μαλακό για μην τρομοκρατήσουν τον κόσμο, γιατί αν τα δείχνανε μέσω ΜΜΕ μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν; Ολα σχεδιασμένα είναι». Φως φανάρι. Τα έχει πει και ο Νοστράδαμος αυτά. Και ο Αγαθάγγελος. Και ο Παπουλάκος. Ο πρώτος και ο δεύτερος.
Ψήφισε… Γουόλτον
Το βέβαιο πάντως είναι ότι οι «Σίμσον» προέβλεψαν το 2000 ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα πολιτευτεί το 2016, θα είναι δε υποψήφιος πρόεδρος και το 2024, φέτος δηλαδή. Επίσης βέβαιο είναι ότι οι τραμπικοί, και γενικά οι μέχρις αντιδραστικότητας συντηρητικοί Αμερικανοί, βδελύσσονται το εν λόγω καρτούν. «Στόχος της κυβέρνησής μου», έλεγε μια φορά κι έναν καιρό ο θρησκευάμενος Τζορτζ Μπους ο βήτα, «είναι η ενδυνάμωση της αμερικανικής οικογένειας με τον τρόπο των “Γουόλτον” και όχι των “Σίμσον”». Οι «Γουόλτον», σίριαλ του ’70 που παίχτηκε κι εδώ, παρουσίαζε τη ζωή μιας αγροτικής οικογένειας με αρμονικούς δεσμούς και «σωστές» αξίες.
Εξαιτίας του Τραμπ, λοιπόν, προχθές έγινε κακοφήμως γνωστό ένα άλλο Σπρίνγκφιλντ. Της πολιτείας του Οχάιο αυτό, πραγματικό, όχι εικονικό. Στο ντιμπέιτ με την υποψήφια των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις, ο σεσημασμένος διακινητής φέικ νιουζ είπε και το εξής: «Καταλαμβάνουν τις πόλεις μας. Καταστρέφουν τη χώρα μας. Πρέπει να τους πετάξουμε έξω. Στο Σπρίνγκφιλντ οι άνθρωποι που ήρθαν από την Αϊτή τρώνε σκύλους. Τρώνε γάτες. Τρώνε τα κατοικίδια όσων ζουν εκεί. Ντροπή!».
Πικραίνομαι όταν διαβάζω για τα βάσανα της Αϊτής ή κάποιο κλισέ του ρατσισμού εναντίον των κατοίκων της, γιατί η χώρα αυτή υπήρξε και το πρώτο ανεξάρτητο κράτος μαύρων στον Νέο Κόσμο και η πρώτη που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, τον Γενάρη του 1822, χάρη και στις σχέσεις του Αδαμάντιου Κοραή με τον κυβερνήτη της, τον Ζαν Πιερ Μπουαγιέ. Εδώ όμως δεν χρειαζόταν η μεροληψία της συμπάθειας για να αθωωθούν οι Αϊτινοί. Οσα χυδαία είπε ο Τραμπ, που διαψεύστηκαν αμέσως από τον δημοσιογράφο που συντόνιζε το ντιμπέιτ, βασίζονταν στα ωμά ψέματα που διοχέτευσε στο Διαδίκτυο ο υποψήφιος αντιπρόεδρός του, ο Τζ. Ντ. Βανς. Ενας σφοδρός αντιτραμπικός που είδε σε αιφνίδιο όραμα τον Τραμπ σαν θεό του και πια τον λατρεύει φανατικά.
Τα γελοία ψέματα του Βανς τα είχε διαψεύσει έγκαιρα ο δήμαρχος του Σπρίνγκφιλντ. Για έναν επαγγελματία ψεύτη όμως, όπως ο Τραμπ, που οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» τού χρέωσαν «αντιμεταναστευτική υστερία», η αλήθεια δεν έχει καμιά σημασία, παρά μόνο αν τη φτιάχνεις και την πλασάρεις εσύ. Να γιατί έγινε συμβουλάτοράς του ο Ελον Μασκ, που χρησιμοποιεί τα σόσιαλ μίντια της ιδιοκτησίας του σαν όχημα της Ακροδεξιάς αλλά και για να συκοφαντήσει αγρίως όσες κυβερνήσεις τον υποχρεώνουν να υπακούσει στους νόμους, όπως η βραζιλιάνικη.
Ας ελπίσουμε ότι στο πραγματικό Σπρίνγκφιλντ το δίδυμο των ψευδολόγων Τραμπ – Βανς δεν θα πάρει ούτε το 20%. Και ότι στην καρτουνίστικη πατρίδα των Σίμσον θα τους περιλάβουν από κοινού Λίζα και Μπαρτ και θα τους ξετινάξουν. Μέχρι και η Μάγκι να μιλήσει για πρώτη φορά. Και να τους πει: «Ντροπή!».
