Αν ο Παππάς δεν είναι υποψήφιος, ψάξτε ποιον υποψήφιο θα δοκιμάσει να χρίσει πρόεδρο ο Παππάς. Γιατί μπορεί ο ίδιος να μην έχει την απήχηση που θα του επέτρεπε να διεκδικήσει «αυτοπροσώπως» την ηγεσία. Εχει όμως, από την τσιπρική εποχή, τα ερείσματα στη στενή δεξαμενή του συριζαϊκού υπολοίπου για να παίξει τον king-maker – για να προωθήσει τον/την εκλεκτό/εκλεκτή του.
Ε, και; Τι σημασία έχει ποιος θα διαδεχθεί τον Κασσελάκη; Τι σημασία έχει τι μορφή θα πάρει η τελευτή ενός κόμματος, του οποίου τα στελέχη έχουν φτάσει να μηχανορραφούν ακόμη και για τις κλειδαριές στα γραφεία;
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή. Η θέση αυτή είναι επιεικώς επισφαλής. Αν τέσσερις βουλευτές αποσχιστούν ή διαγραφούν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όσους βουλευτές διαθέτει και το ΠΑΣΟΚ: 31. Το σενάριο δεν είναι απίθανο, αν αναλογιστεί κανείς τις τάσεις που έχουν επικρατήσει στο δεύτερο κόμμα μετά τις τελευταίες εκλογές.
Για να το αλατίσει κανείς ακόμη περισσότερο, μπορεί να το συνδυάσει με την εσωκομματική εκλογή στο ΠΑΣΟΚ: Εκεί οι δύο από τους τέσσερις επικρατέστερους υποψηφίους δεν είναι βουλευτές. Ετσι, χωρίς πολλή φαντασία, μπορεί να δει κανείς το ΠΑΣΟΚ χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει ύστερα από δεκαέξι χρόνια στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά χωρίς να έχει επικεφαλής στη Βουλή τη φυσική του ηγεσία – με έναν τοποτηρητή που θα έχει επιλέξει ο/η νέος/νέα πρόεδρος, τη στιγμή που ο προηγούμενος πρόεδρος και άλλοι τρεις διεκδικητές θα βρίσκονται στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Ποιο χέρι είναι κατάλληλο να κατεβάσει την αυλαία;
Μπέρδεμα; Μεγάλο. Αλλά αυτό το μπέρδεμα αποτυπώνει με ακρίβεια την ανισορροπία στην οποία έχει περιέλθει το πολιτικό σύστημα που πορεύεται χωλό, χωρίς αντιπολιτευτικό αντέρεισμα.
Γι’ αυτό είναι να απορεί κανείς με την υπερανθρώπινη ικανότητα του Παππά να μη γελάσει (ή να μην κλάψει) όταν άφησε από το στόμα του να διαρρεύσει η φράση πως «παρακολουθούμε τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ από τη θέση της επισπεύδουσας δύναμης για μια μεγάλη εκλογική, προοδευτική συνεργασία και συμμαχία».
Πολλοί αντιμετώπισαν σαν πένθιμο καρναβάλι τη μεταμφίεση του Παππά σε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης – τον είδαν σαν μορφή «επισπεύδουσα» την αποσύνθεση. Δεν πρέπει όμως να υπάρχει καταλληλότερος για να κλείσει την αυλαία του κόμματος. Εκείνος εκπροσωπεί τον κυβερνητικό εαυτό του ΣΥΡΙΖΑ – υποτίθεται ό,τι πιο στιβαρό είχε να κομίσει το κόμμα στην πολιτική ζωή. Εκείνος είχε εργαστεί με τον απαράμιλλο παραγοντισμό του για να το κουμπώσει στους αρμούς της εξουσίας. Εκείνος κάνει, λένε, τώρα τις συνεννοήσεις με τους κλειδαράδες, για να μείνει απαραβίαστο το «μαγαζί».
Ποιο άλλο χέρι θα ταίριαζε περισσότερο να κατεβάσει τα ρολά;
