Εξακόσια πενήντα εκατομμύρια ευρώ δεν είναι πολλά λεφτά. Δεν είναι πολλά αν πρόκειται με αυτά να εξαγοράσεις πολιτική νομιμοποίηση, απωθώντας το άλυτο πρόβλημα «χάρη» στο οποίο πήρες την εξουσία.
Εξακόσια πενήντα εκατομμύρια θα κοστίσει η κατασκευή και λειτουργία των δύο «χώρων υποδοχής» που έχει σχεδόν ολοκληρώσει η Ιταλία σε αλβανικό έδαφος προκειμένου να οδηγεί εκεί όσους ζητούν άσυλο. Με αυτή την αποικιακή συμφωνία η Τζόρτζια Μελόνι εξαγοράζει την εντύπωση ότι εκπληρώνει την ανέφικτη επαγγελία της να «στεγανοποιήσει» τη χώρα της από τη «μάστιγα» της μετανάστευσης. Τους παρκάρουμε αλλού και τελειώνουμε.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι το εγχείρημα θα τελεί, λέει, υπό το ευρωπαϊκό και ανθρωπιστικό δίκαιο, παρότι γίνεται ακριβώς επειδή, κατά τη Μελόνι, η δίκαιη διανομή των βαρών της μετανάστευσης στους κόλπους της Ε.Ε. έχει αποτύχει. Επικαλούμενη την Ευρώπη, μια ευρωπαϊκή χώρα δοκιμάζει να εξαγάγει το πρόβλημα στο κατώφλι. Να σαρώσει τα σκουπίδια κάτω από το χαλάκι της εισόδου.
Γιατί όχι; Οταν η ίδια η Γερμανία προωθεί «εξαιρετικά καθεστώτα» από τα ευρωπαϊκά θέσμια· όταν εκείνη δείχνει να επιλέγει εθνικές πολιτικές απώθησης –αντί κοινής διαχείρισης– του προβλήματος, γιατί να μην το δοκιμάσει η Μελόνι; Η Ιταλίδα λειτουργεί ήδη ως υπόδειγμα για συγγενείς δυνάμεις ανά την ήπειρο, που δεν θυμίζουν σε τίποτε τα παλαιά, βλοσυρά στερεότυπα.
Οταν η φωνή από το περιθώριο ακούγεται σαν αντίλαλος της κεντρικής σκηνής.
Χωρίς να υποκύπτει κανείς σε άγουρες και υπερβολικές συγκρίσεις, μπορεί να δει τα βίντεο που αναρτά στον λογαριασμό της η Αφροδίτη Λατινοπούλου. Η εικόνα της δεν διαφέρει από μια κοινή ινφλουένσερ, από εκείνες που απευθύνουν κηρύγματα πρωινάδικης αυτοβοήθειας μέσα από το αυτοκίνητό τους. Κι όμως το μήνυμα είναι πιο βαρύ από το μέσο. Απόδειξη ότι η δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη, από τη στιγμή που πέτυχε την είσοδό της στην Ευρωβουλή, εμφανίζεται να διπλασιάζει την απήχησή της στις δημοσκοπήσεις.
Το φωτογενές πλεονέκτημα της επιτρέπει ήδη να εμφανίζεται και στα συμβατικά (τηλεοπτικά) μέσα. «Και τι είμαστε εμείς; Η Γη της Επαγγελίας; Να πληρώνουμε τον κάθε Πακιστανό και τον κάθε Αφγανό;» έλεγε προχθές σε πρωινό παράθυρο.
Είναι καλή εποχή για να πολιτεύεσαι σαν Λατινοπούλου. Οσα λέει ηχούν σαν αντίλαλος των συστημικών φωνών: «Δεν είμαστε Γη της Επαγγελίας», λέει και το Βερολίνο. Η επαγγελία μας είναι: «Εξω από τη γη μας!». Λύσεις υπάρχουν. Σύνορα κλειστά. Πάρκινγκ αιτούντων έξω από τα σύνορά μας.
Είναι εύκολο να πολιτεύεσαι στον εξώστη τοκίζοντας φοβίες, όταν στο κέντρο της σκηνής σε δικαιώνει όχι μόνο η Μελόνι, αλλά και η σαστισμένη σοσιαλ-πράσινη κυβέρνηση της Γερμανίας. Γι’ αυτό είναι παραπλανητικό να λέμε ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Υπάρχει και είναι οι ινφλουένσερ της πολιτισμικής δυσανεξίας. Αυτοί κρατάνε πλέον το νταούλι. Για να χορεύει στον ρυθμό τους το «σύστημα».
