Το μεσαιωνικό χωριό Μαζάν στη νότια Γαλλία ήταν μέχρι σήμερα γνωστό από τον γάμο της Βρετανίδας ηθοποιού Κίρα Νάιτλι. Με ένα λουλουδένιο στεφάνι στα μαλλιά, η πρωταγωνίστρια του «Love actually» γιόρτασε εκεί μια χαρούμενη στιγμή της ζωής της και οι παπαράτσι απαθανάτισαν το στιγμιότυπο.
Αυτή ήταν η εικόνα που είχαμε έως τώρα για τη γραφική κοινότητα των 5.842 κατοίκων. Οχι πια. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, διεξάγεται στη γειτονική Αβινιόν η δίκη του εβδομηντάρη σήμερα Ντομινίκ Πελικό, ο οποίος επί μία δεκαετία νάρκωνε τη γυναίκα του Ζιζέλ και «διέθετε» το σώμα της σε δεκάδες άλλους άνδρες για να τη βιάσουν. Ηταν κάτοικοι της περιοχής. Συνολικά 80. Η αστυνομία κατάφερε να εντοπίσει μόνο πενήντα από αυτούς, νέους και ηλικιωμένους, εργάτες και επιστήμονες, οικογενειάρχες και εργένηδες. Κάποιοι λένε απροκάλυπτα ότι το πράσινο φως του συζύγου ήταν αρκετό. Οι περισσότεροι, όμως, ισχυρίζονται ότι ήταν πεπεισμένοι πως το θύμα είχε συναινέσει στην κακοποίησή του. Πως επρόκειτο για ερωτικό παιχνίδι, για συμφωνία «κυρίων» μεταξύ ενός ζευγαριού.
Το επιχείρημα είναι σαθρό, αντανακλά ωστόσο και μια ευρέως διαδεδομένη κουλτούρα. Μια κοιμισμένη γυναίκα που προσφέρεται απλόχερα από τον άνδρα της είναι πλέον κοινό κτήμα. Το σώμα της ανήκει περισσότερο σε εκείνον παρά στη συνειδητότητά της. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο των δραστών-φορέων αυτής της αντίληψης; Το φύλο.
«Ο κόσμος θα μπορούσε να είναι τόσο πιο ωραίος χωρίς εσάς. Γυναικοκτονίες, βία, Ακροδεξιά έχουν ένα κοινό στοιχείο: τους άνδρες», έγραψε πρόσφατα στο περιοδικό «Σπίγκελ» η νεαρή δημοσιογράφος Ελίζα φον Χοφ, καταγγέλλοντας τους άνδρες για όλα τα δεινά της υφηλίου. Προφανώς ο τίτλος είναι γενικευτικός και απλουστευτικός, απηχεί όμως την αγανάκτηση των νέων γυναικών για τον τρόπο που βιώνεται και ασκείται μέχρι σήμερα η αρρενωπότητα. (Αλλωστε, ο τρόπος αυτός ταλαιπωρεί συχνά και τους ίδιους τους άνδρες, όχι μόνο τις γυναίκες.)
Στη δίκη των βιασμών του Μαζάν, το θύμα, Ζιζέλ, κλήθηκε από τον δικαστή να αποφασίσει αν η διαδικασία θα γίνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για να προστατευτεί η ιδιωτικότητά της. Επέλεξε, όμως, να παρελαύνει περήφανα στην αίθουσα του δικαστηρίου· έχοντας μεταβληθεί σε σύμβολο θάρρους και μαχητικότητας. Μετακυλίοντας την κρυψίνοια και το όνειδος στους κουκουλωμένους δράστες.
