Η είδηση ότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Μόσχος δεν θα διεκδικήσει την ανανέωση της θητείας του αντιμετωπίστηκε με «έκπληξη» από τους συνεργάτες του και από όσους βρέθηκαν στο θέατρο για την ανακοίνωση του ετήσιου καλλιτεχνικού προγράμματος.
Δεν γνωρίζουμε τους λόγους πίσω από το σκεπτικό του. Οταν ρωτήθηκε, είπε ότι ήταν μια δύσκολη και σύνθετη απόφαση. Αναρωτιόμαστε, όμως, τι θα σήμαινε για τον κ. Μόσχο –αλλά και για κάθε καλλιτεχνικό διευθυντή– να διεκδικήσει ανανέωση θητείας εφόσον το επιθυμούσε. Υπάρχει κάποια φόρμα «ανανέωσης θητείας» στην ιστοσελίδα του ΥΠΠΟ; Κάποια πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της πρώτης σκηνής της χώρας;
Αντιθέτως, εδώ και καιρό υπάρχει μια ακατάσχετη ονοματολογία γύρω από τους πιθανούς διαδόχους του κ. Μόσχου, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους φορείς που εποπτεύει το υπουργείο Πολιτισμού. Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε τα ονόματα που ακούγονται στα λεγόμενα «δημοσιογραφικά πηγαδάκια» –παρεμπιπτόντως, ας κάνουμε μια χάρη στους εαυτούς μας να μην αναπαράγουμε αυτό το κλισέ– καθώς τα στοιχήματα δεν τιμούν ούτε τους «υποψηφίους» ούτε τον θεσμό του Εθνικού Θεάτρου. Οταν ρωτήθηκε τι μέλλει γενέσθαι με την επόμενη ημέρα ενός οργανισμού με 400 άτομα προσωπικό, 17 νέες παραγωγές και μια ανακαίνιση εκατομμυρίων, ο αρμόδιος υφυπουργός Ιάσων Φωτήλας απάντησε πως δεν είναι η ώρα για τέτοιες συζητήσεις. Αν όμως δεν είναι τώρα η ώρα, τρεις μήνες πριν λήξει η θητεία Μόσχου, τότε πότε;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για να λυθεί το ζήτημα των διευθυντών. Η συζήτηση μεταξύ διαγωνισμών ανάδειξης προσώπων και διορισμών μπορεί να συνεχίζεται εσαεί. Καμία επιλογή δεν είναι αλάνθαστη, και οι δύο έχουν ρίσκο. Από ένα διαγωνισμό μπορεί να προκύψει ένα πρόσωπο με υψηλή βαθμολογία σε όλα τα τυπικά προσόντα, αλλά με κανένα ουσιαστικό. Πώς θα του εμπιστευθεί η πολιτεία τα κλειδιά του Εθνικού Θεάτρου ή οποιουδήποτε μεγάλου οργανισμού; Από την άλλη, ο απευθείας διορισμός ενός προσώπου μπορεί να σου βγει σε καλό ή σε μεγάλο κακό. Βλέπε υπόθεση Λιγνάδη. Και με τις δύο επιλογές, όσοι μένουν απ’ έξω θα γκρινιάζουν. Αλλά έτσι είναι η ζωή.
Το θέμα είναι να γίνει μια ξεκάθαρη επιλογή και να γίνει εγκαίρως. Η σιωπή του αρμόδιου υπουργείου το μόνο που προκαλεί είναι σενάρια, εικασίες και έναν άχρηστο θόρυβο, που επισκιάζει αυτό που ενδιαφέρει το κοινό του θεάτρου: τις παραστάσεις που θα δει. Προς τιμήν του, ο κ. Μόσχος δήλωσε ότι θα βρίσκεται στο πλάι του επόμενου διευθυντή για να τον/τη βοηθήσει να προσαρμοστεί. «Είναι σημαντικό να υπάρξει συνέχεια στο Εθνικό», σημείωσε. Αυτό δεν το ακούμε συχνά.
