Η μπουλντόζα δηλώνει αποφασιστικότητα. Οταν εμφανίζεται στην εικόνα έχει, συνήθως, κάτι καθησυχαστικό. Από την εφαρμογή του νόμου, όταν πρόκειται για αυθαίρετα, έως την απομάκρυνση σκουπιδιών και φερτών υλικών, όταν πρόκειται για καθαρισμό ρεμάτων. Η παρουσία της έχει βάρος και εγκυρότητα. Είναι μέρος του, απαραίτητου, εξοπλισμού, όπως τα ειδικά γιλέκα και τα κράνη, με τα οποία εφοδιάζονται πολιτικοί και αρμόδιοι όταν επισκέπτονται εργοτάξια.
Χθες ο περιφερειάρχης Αττικής Νίκος Χαρδαλιάς, κάνοντας αυτοψία στο ρέμα Μαραθώνα, είπε αυτό που όλοι φοβόμαστε: «Οχι, η Αττική δεν είναι θωρακισμένη», ενόψει του χειμώνα. Και επισήμανε το αυτονόητο: «Για να μπορέσουμε να είμαστε αποτελεσματικοί, πρέπει να σταματήσει όλο αυτό το γαϊτανάκι ευθύνης για το ποια ρέματα είναι της Περιφέρειας, ποια των δήμων, ποια του υπουργείου Υποδομών».
Πριν από λίγες εβδομάδες, πήρε μεγάλη δημοσιότητα ο καθαρισμός του Κηφισού. Ανακοινώθηκε ότι επιχειρείται για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες. Η «μεγαλύτερη υδραυλική λεκάνη της Αττικής», ένας απέραντος, δυσώδης, σκουπιδότοπος, από μπάζα, πάσης φύσεως απορρίμματα, κορμούς δέντρων, νεκρά ζώα, σε ζωντανή σύνδεση.
Πριν από ένα χρόνο (12 Οκτωβρίου 2023), ο τότε περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης μας διαβεβαίωνε ότι «ο Κηφισός, όντας ποταμός, είναι αυτοκαθαριζόμενος και ουδέποτε έχει εμφανίσει προβλήματα έμφραξης λόγω ύπαρξης ογκωδών αντικειμένων στην κοίτη του. Παρ’ όλα αυτά η Περιφέρεια Αττικής, στο πλαίσιο των εργολαβιών καθαρισμού που διενεργεί, τις ελάχιστες φορές που εντοπίστηκαν ογκώδη αντικείμενα στην κοίτη του (κορμοί δέντρων, αυτοκίνητα κ.λπ.) προέβη στην άμεση απομάκρυνση αυτών για την αποφυγή των όποιων επικίνδυνων συνεπειών».
Ποιον να πιστέψουμε; Η πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής δεν αντιμετωπίζεται με διλήμματα. Ούτε με κινητικότητα μπροστά στις κάμερες. Η αγωνία αυξάνεται, καθώς έχει γίνει περισσότερο από σαφές ότι ο αγώνας για να διατηρούνται τα ρέματα ανοιχτά είναι σχεδόν σισύφειος. Εχουν περάσει ήδη επτά χρόνια από την τραγωδία της Μάνδρας (με περιφερειάρχη, τότε, τη Ρένα Δούρου), που οφειλόταν, σε μεγάλο βαθμό, στην υπερχείλιση των μπαζωμένων ρεμάτων της. Οπότε; Σε τι να ελπίζουμε;
Εκτός από τις μπουλντόζες και τους εκσκαφείς, στη μόνη αλήθεια που μοιράστηκε μαζί μας ο κ. Χαρδαλιάς: «Η Αττική δεν είναι θωρακισμένη». Αραγε, όταν μοιραζόμαστε μιαν αλήθεια, μοιραζόμαστε και την ευθύνη της;
