Δεν έχουμε αρχίσει να κατανοούμε ότι οι ζωές μας θα αλλάξουν μετά την επίθεση του Ισραήλ στη Χεζμπολάχ, σκοτώνοντας δεκάδες και τραυματίζοντας χιλιάδες στελέχη της οργάνωσης μέσα στα σπίτια, γραφεία και αυτοκίνητά τους στον Λίβανο την περασμένη εβδομάδα. Οταν πριν από 23 χρόνια οι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα μετέτρεψαν επιβατικά αεροσκάφη σε φονικά όπλα, τα μέτρα ασφαλείας που εφαρμόζονται έκτοτε σε αεροδρόμια και αλλού έγιναν απείρως πιο αυστηρά και εξελίσσονται συνεχώς. Τώρα, η μετατροπή βομβητών και ατομικών ασυρμάτων χαμηλής τεχνολογίας σε εκρηκτικούς μηχανισμούς με τη λήψη ενός σήματος μας εισάγει σε νέο επίπεδο κινδύνων, ανασφάλειας και παράνοιας. Εάν αντικείμενα χαμηλής τεχνολογίας μπορούν να «εργαλειοποιηθούν» με αυτόν τον τρόπο, είναι προφανές ότι τα έξυπνα τηλέφωνα, οι υπολογιστές, τα τάμπλετ και άλλα ηλεκτρονικά εξαρτήματα του εαυτού μας προσφέρονται για ακόμη πιο «προχωρημένες» επιχειρήσεις. Θα είμαστε εκτεθειμένοι σε ολοένα περισσότερους κινδύνους και αναγκασμένοι να δεχόμαστε όλο και πιο αυστηρά, πιο παρεμβατικά μέτρα ασφαλείας.
Θα είμαστε εκτεθειμένοι σε ολοένα περισσότερους κινδύνους και αναγκασμένοι να δεχόμαστε όλο και πιο αυστηρά, πιο παρεμβατικά μέτρα ασφαλείας.
Εάν δεν το καταλάβαμε από την αρχή, όταν σπεύδαμε να αγκαλιάσουμε τις χάντρες και τα καθρεφτάκια των έξυπνων συσκευών (αλλά και τον απίστευτο πλούτο που μας προσφέρει η στενή μας σύνδεση με τα πάντα και τους πάντες), εδώ και αρκετά χρόνια γνωρίζουμε ότι αυτή η τεχνολογία ενέχει και σοβαρούς κινδύνους. Από την παραβίαση των προσωπικών μας δεδομένων έως την πιθανότητα να πέσουμε θύματα κυβερνοεπιθέσεων και απάτης, τώρα συνειδητοποιούμε ότι μπορεί να απειλείται και η σωματική μας ακεραιότητα – και όσων βρίσκονται κοντά μας. Γνωρίζαμε ότι το 1996 μυστική υπηρεσία του Ισραήλ είχε σκοτώσει στέλεχος της Χαμάς (που εξειδικευόταν στην κατασκευή βομβών), ενεργοποιώντας εκρηκτική ύλη που τοποθετήθηκε στην τηλεφωνική συσκευή του όταν αυτός την έδωσε για επισκευή. Ομως, η παγίδευση χιλιάδων συσκευών και η ταυτόχρονη πυροδότησή τους είναι άλλης τάξης επιχείρηση, άλλης τεχνολογίας. Σημαντική λεπτομέρεια: η Χεζμπολάχ είχε ελέγξει τις συσκευές και είχε δοκιμάσει –επιτυχώς– να τις περάσει από τους ελέγχους σε αεροδρόμια, σύμφωνα με ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters. Εάν αυτό ισχύει, η εκρηκτική ύλη ήταν τέτοια που δεν την ανίχνευσαν μηχανήματα ασφαλείας (το ρεπορτάζ δεν διευκρίνισε ποια ήταν τα αεροδρόμια). Θα μπορούσαν τα δικά μας τηλέφωνα να παγιδευτούν με παρόμοιο τρόπο, κάπου στην αλυσίδα παραγωγής και εφοδιασμού των συσκευών, και να μην εντοπίζονται από συστήματα ελέγχου; Απ’ ό,τι βλέπουμε, η επιστημονική φαντασία είναι ξεπερασμένη πια – αν κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τις τηλεφωνικές συσκευές μας όχι μόνο σε καταδότες κάθε κίνησης και κάθε κουβέντας μας, αλλά και σε βόμβες, διαθέτουν την τεχνογνωσία και τις ευκαιρίες να το πράξουν. Μένει να δούμε πώς οι αρχές δημόσιας ασφάλειας, αλλά και ο καθένας πολίτης, θα διαχειριστούν αυτό τον κίνδυνο. Ποια νέα μέτρα ασφαλείας θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε; Πώς θα εξελιχθεί η προσωπική μας σχέση με αυτά τα μυστήρια, άγρυπνα, ανεξέλεγκτα αντικείμενα που έχουν γίνει μέρος του σώματός μας, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας – και που ήδη άρχισαν να εμπνέονται από τεχνητή νοημοσύνη;
Για χρόνια, χτίζεται η εξάρτησή μας από τις έξυπνες συσκευές. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κινηθεί κανείς μόνο με παλιάς τεχνολογίας τηλέφωνο, καθώς πέρα από την ψυχαγωγική διάσταση της πολύχρωμης οθόνης που τρέφει τον ναρκισσισμό μας και ενισχύει τη γοητεία της απ’ αυτόν, πέρα από τον εθισμό στα κοινωνικά δίκτυα, πρέπει να ανταποκρινόμαστε στις ολοένα περισσότερες απαιτήσεις της «ψηφιακής μετάβασης» της ζωής μας. Μιας μετάβασης σε προορισμό που δεν τον σκεφτήκαμε πριν, που δεν τον γνωρίζουμε, που ίσως είναι αργά για να τον αποφύγουμε.
