Αποθαυμάστηκε η ευρηματικότητα της ισραηλινής Mοσάντ, διότι πυροδοτώντας «βομβητές επικοινωνίας» –από απόσταση ασφαλείας– τραυμάτισε χιλιάδες και φόνευσε δεκάδες μέλη της οργανώσεως Χεζμπολάχ. Για εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης (Τ.Ν.) πλέον στο «πεδίο» μίλησαν ορισμένοι – αν και αυτή αξιοποιείται εδώ και κάμποσες δεκαετίες στην τέχνη του πολέμου.
Είναι εδώ και κάποια χρόνια, που κάποιοι εντρυφούντες στα θεολογικά –όχι αιθεροβάμονες απαραιτήτως– ερευνούν εάν η Τ.Ν. σχετίζεται με μια κρυπτική αναφορά του Αποστόλου Παύλου στην προς Θεσσαλονικείς Επιστολή, περί του «κατέχοντος» και του «κατεχόμενου», που προηγείται της Ημέρας της Κρίσεως. Αλλά αρκετά με τις μεταφυσικές περιπλανήσεις. Αυτό που πράγματι συμβαίνει από την 7η Οκτωβρίου, όταν η Χαμάς δολοφόνησε και απήγαγε ομήρους Ισραηλινούς πολίτες που διασκέδαζαν αμέριμνοι, έως τον ανηλεή βομβαρδισμό της Γάζας με θύματα σαράντα χιλιάδες Παλαιστίνιους αμάχους και παιδιά, κυρίως, είναι ενδεικτικό μιας εκπτώσεως του πολέμου στο επίπεδο της απολύτου βαρβαρότητος.
Κάποιοι θα πουν, βεβαίως, ότι ο πόλεμος δεν είναι επιτραπέζιο άθλημα που παίζεται με μολυβένια στρατιωτάκια. Η αλόγιστη χρήση πυρός από τα στρατεύματα «των πολιτών» του Βοναπάρτη αλλοίωσε δραματικά τη φύση του πολέμου, που μετεβλήθη πλέον σε σφαγείο. Η διαφορά είναι πως τότε αυτό συνέβαινε στο πεδίο των μαχών.
Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανάπτυξη των δυνατοτήτων της πολεμικής αεροπορίας διεύρυνε τη σύγκρουση από το κλασικό μέτωπο επιχειρήσεων στο εσωτερικό της αντιπάλου χώρας, με τον βομβαρδισμό αμάχου πληθυσμού.
Κορύφωση αυτής της νέας «στρατηγικής» αντιλήψεως υπήρξε όταν, ενώ η πορεία του πολέμου είχε ουσιαστικώς κριθεί, γερμανικές πόλεις ισοπεδώθηκαν με ανηλεείς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και στην Ιαπωνία έγινε η πρώτη ρίψη ατομικών βομβών σε δύο πόλεις. Προφανώς προς συμμόρφωση των πολιτών των δύο αυτών κρατών, στο μέλλον.
Τα όσα απερίγραπτα και ειδεχθή συμβαίνουν με τις σημερινές συγκρούσεις της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και του Ισραήλ δεν έχουν καμία σχέση με τους προηγηθέντες αραβοϊσραηλινούς πολέμους. Αλλά ούτε με τον πόλεμο χαρακωμάτων του Ιράκ με το Ιράν από το 1980-88, που διεξήχθηκε εν πολλοίς με όρους του Μεγάλου Πολέμου.
Πρόκειται από μια άποψη για μια αέναη σύγκρουση αλληλοεξοντώσεως δύο τέκνων του Αβραάμ, από δύο διαφορετικές γυναίκες, το ένα εκ των οποίων υιοθετήθηκε από τη Δύση. Αφού προηγουμένως, μετά την εκδίωξη των Εβραίων από τον αυτοκράτορα Ανδριανό το 135 μ.Χ., εκείνοι που κατέφυγαν στην Ευρώπη υπέστησαν επί αιώνες διωγμούς και τελικώς υπήρξαν θύματα μαζικής εξοντώσεως.
Σήμερα, οι ηγέτες της Δύσεως αγωνιούν μήπως υπάρξει διασπορά της συγκρούσεως, ανάφλεξη της περιοχής ακόμη και με χρήση των πυρηνικών που έχει στην κατοχή του το Ισραήλ. Αναλαμβάνουν οι Αμερικανοί πρωτοβουλίες για διακοπή των εχθροπραξιών και μια κάποια εξομάλυνση της καταστάσεως. Αλλά οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό. Εκτός ελέγχου η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Και να σκεφθεί κανείς ότι κάποιοι ονειρεύονται την εγκαθίδρυση μιας μονοκρατορίας, με ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά. Ελεος επιτέλους.
