Μα τι γίνεται πάλι με τα τροχαία; Γιατί σε αρκετά εμπλέκονται –πάλι– πεζοί; Ιδού ένα από το πρόσφατο αστυνομικό δελτίο: τα ξημερώματα της Κυριακής ένας 46χρονος διέσχισε εκτός διάβασης την Ιερά Οδό, παρασύρθηκε από μηχανή που κινείτο στην Κωνσταντινουπόλεως και ενώ εκείνος τραυματίστηκε, ο 36χρονος μοτοσικλετιστής έχασε τη ζωή του.
Ο πεζός συνελήφθη, οι συνθήκες του τροχαίου διερευνώνται. Πιο σίγουρο μέχρι στιγμής μοιάζει ένα δυσάρεστο, συναφές δεδομένο: εντός του αστικού ιστού έχουν αυξηθεί οι παρασύρσεις πεζών. Τα στοιχεία της Τροχαίας («Κ», 13.9.2024) δείχνουν ότι το πρώτο πεντάμηνο του 2024 καταγράφηκαν 145 συμβάντα, έναντι 87 το αντίστοιχο διάστημα του 2023. Μπορεί να πρόκειται για φαινόμενο που προϋπήρχε και πλέον καταγράφεται καλύτερα σε όλη του τη μακάβρια δόξα. Ενώ επίσης ο αδύναμος κρίκος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο άνθρωπος και όχι τα δαιμονισμένα οχήματα, στο τροχαίο της Ιεράς Οδού αναρωτιέται κανείς μήπως ίσχυε και το αντίθετο.
Πέραν πάντως των ιδιαίτερων συνθηκών, οι ειδικοί σημειώνουν ότι συνήθως παρασύρονται υπερήλικες, παιδιά και νέοι – κάποιοι από αυτούς διέσχιζαν την άσφαλτο ενώ μιλούσαν στο κινητό. Οι ανεπαρκείς διαβάσεις, η απουσία φωτεινού σηματοδότη, η υπερβολική ταχύτητα είναι επίσης σημαντικές πτυχές του φαινομένου («Κ», 16.7.2024).
Αναρωτιέμαι ωστόσο: κάπως έτσι δεν ήταν και στο παρελθόν, αν όχι χειρότερα; Αυξήθηκαν άραγε πρόσφατα οι ηλικιωμένοι πεζοί και η μοιραία προσήλωση των νεότερων στις οθόνες τους; Χειροτέρεψαν μήπως αντί να βελτιωθούν οι υποδομές –τα πεζοδρόμια λ.χ.– και η οδηγική συμπεριφορά; Αν ναι, τότε μέτρα υπάρχουν.
Αν όμως όχι, αν δηλαδή οι μεταβλητές της ηλικίας, του κινητού τηλεφώνου, των υποδομών κ.ά. παραμένουν περίπου ίδιες, τότε η αύξηση των τροχαίων με πεζούς, ενδεχομένως να οφείλεται και σε αλλότριους λόγους. Ισως –λέω, ίσως– υπάρχουν και βαθύτερες αιτίες που μας κάνουν να οδηγούμε ή να διασχίζουμε έναν δρόμο όχι με προσοχή και ασφάλεια, αλλά με άγχος και βιασύνη. Οχι ήρεμοι και προσεκτικοί, μα νευρικοί και αλαφιασμένοι.
Μιλώντας απλώς εμπειρικά, ιμπρεσιονιστικά σχεδόν, στους δρόμους υπάρχουν ένταση και νεύρα. Δεν ξέρω πού οφείλονται ή αν ευθύνονται για την αύξηση των τροχαίων. Νομίζω όμως μετά βεβαιότητος, ότι ενώ η οδική ασφάλεια επιτυγχάνεται π.χ. μέσω της κυκλοφοριακής αγωγής, η ψυχική διάθεση που σε μια στιγμή θα την ανατρέψει, παραμένει μια άλλη υπόθεση…
