Οι πιθανότητες να εκλεγεί πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μεγάλες. Ολοι οι ψύχραιμοι αναλυτές δίνουν 50% πιθανότητες σε αυτό το σενάριο, ειδικά όταν επικεντρωθεί κάποιος στις πολιτείες-κλειδιά και όχι στη γενική ψήφο.
Το ερώτημα που συζητείται σε όλες τις πρωτεύουσες είναι ποια θα είναι η εξωτερική πολιτική του και ποιος θα την ασκήσει. Ολα δείχνουν ότι ο Τραμπ έχει αποφασίσει αυτήν τη φορά να απογαλακτισθεί εντελώς από το βαθύ κατεστημένο της Ουάσιγκτον. Δεν θέλει πλέον έμπειρους στρατηγούς στη θέση του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ούτε καν ανθρώπους σαν τον Πομπέο, ο οποίος θεωρείτο ο πιο λογικός από την ομάδα της πρώτης του θητείας. Το πιθανότερο είναι να στελεχώσει το επιτελείο του με ανθρώπους σαν τον Γκρενέλ, που σόκαρε τους πάντες ως πρέσβης του Τραμπ στο Βερολίνο, τον Λαϊτχάιζερ που απειλεί με δασμούς την Ε.Ε., και τον Ο’ Μπράιαν, που ήταν ο τελευταίος του σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας. Είναι όλοι προσωπικά αφοσιωμένοι στον Τραμπ και με πολύ έντονες απόψεις που δεν έχουν καμία σχέση με τις «ορθόδοξες απόψεις» του αμερικανικού κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής.
Ο Τραμπ είναι βέβαιο ότι θα εκβιάσει την άμεση εξεύρεση λύσης στο Ουκρανικό πιέζοντας τον Ζελένσκι να την αποδεχθεί. Στο Μεσανατολικό, θα αφήσει ελεύθερο τον Νετανιάχου να ολοκληρώσει το σχέδιό του.
Ολα δείχνουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αποφασίσει, εάν εκλεγεί, να απογαλακτισθεί εντελώς από το βαθύ κατεστημένο εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον.
Και στα δικά μας; Αν το παρελθόν μας λέει κάτι, ο Τραμπ θα είναι εντελώς απρόβλεπτος. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τον ακολουθεί και θα εφαρμόζει πάντοτε την πολιτική του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Θα είναι όμως προβλέψιμα απρόβλεπτος.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ακούσει από τα χείλη του ότι ήταν «μια πολύ κακή ιδέα να μείνετε στο ευρώ. Σας το λέω από επιχειρηματική άποψη, ήταν μια πολύ κακή απόφαση». Στον Κυριάκο Μητσοτάκη σχολίαζε ότι ίσως δεν είναι κακή ιδέα να βουλιάξει η Ελλάδα ένα τουρκικό πολεμικό σκάφος, γιατί «έτσι θα φτάσετε σε μια συμφωνία». Και την ώρα που τα έλεγε αυτά, οι υπόλοιποι Aμερικανοί αξιωματούχοι που τον άκουγαν έδειχναν με τα μάτια την απόγνωσή τους.
Πρέπει όμως να πούμε ότι η κυβέρνηση Τραμπ ήταν απρόβλεπτη απέναντι στην Αγκυρα. Ο υπουργός Εξωτερικών Πομπέο επισκεπτόταν την Ελλάδα χωρίς να περάσει αναγκαστικά από την Τουρκία, παραβιάζοντας βασικά δόγματα της αμερικανικής διπλωματίας. Ή τολμούσε να συμπεριλάβει την Αλεξανδρούπολη στην επίσημη αμυντική συνεργασία των δύο χωρών. Επί Μπάιντεν επανήλθε η παράδοση, όπως φάνηκε από την ισχνή «λίστα Μπλίνκεν» με τα μεταχειρισμένα εξοπλιστικά συστήματα, τις εξίσου ισχνές δεσμεύσεις διατήρησης της ισορροπίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το παιχνίδι με τα F-35.
