Επειτα από πεντέμισι χρόνια στην εξουσία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι αντιμέτωπη με γενικευμένη γκρίνια. Η ελληνική κοινωνία διαμαρτύρεται για την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και την αδυναμία χιλιάδων Ελλήνων να ανταποκριθούν στο αυξημένο κόστος ζωής. Γι’ αυτό, ενώ πριν από 14 μήνες η Ν.Δ. κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με 41%, σήμερα δεν μπορεί να ξεκολλήσει δημοσκοπικά από το 28,5% των ευρωεκλογών.
Θα περίμενε κανείς ότι βασική επιδίωξη της κυβέρνησης θα ήταν να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του κόσμου και να εξηγήσει στους πολίτες ότι μια χώρα που έχασε το 25% του ΑΕΠ της μέσα στα δέκα χρόνια των μνημονίων, δεν μπορεί να καλύψει το κενό μέσα σε μία τετραετία. Ακόμη κι αν έχει, όπως η Ελλάδα, πέντε φορές μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης από την Ευρώπη. Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση με επικοινωνιακά τερτίπια προσπαθεί να πείσει τους πολίτες ότι τα έχει κάνει όλα καλά.
Είναι αλήθεια ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που δούλευαν με μερική απασχόληση πέρασαν πλέον σε πλήρη απασχόληση, ενώ για πρώτη φορά εδώ και 15 χρόνια η ανεργία έπεσε σε μονοψήφιο ποσοστό. H κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι περισσότερο από το 50% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα έχει μισθό πάνω από 1.000 ευρώ. Στην πραγματικότητα, τα στοιχεία της «Εργάνης» δείχνουν μια πιο ζοφερή εικόνα. Το 53,4% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα έχει εισόδημα από 500 έως 1.000 ευρώ μεικτά, ενώ 700.000 εργαζόμενοι πληρώνονται με μισθούς πείνας. Δηλαδή, 360.000 εργαζόμενοι πληρώνονται με 500-600 ευρώ τον μήνα, 54.000 παίρνουν 601 έως 700 ευρώ και 293.000 εργαζόμενοι πληρώνονται από 701 έως 800 ευρώ μεικτά! Δεν είναι και για πανηγυρισμούς.
Την πρώτη τετραετία, ο κ. Μητσοτάκης ακολουθούσε μια τακτική ειλικρίνειας και ενσυναίσθησης. Eσπευδε κάθε φορά που η κυβέρνηση έκανε μια αστοχία να βγαίνει δημοσίως και να αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη. Κάτι που είχε θετικό αντίκτυπο στον κόσμο. Ιδιαίτερα μετά τις «αλάνθαστες» κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, αφού ο κ. Τσίπρας δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη και για τίποτα. Ούτε καν για την ντροπιαστική επικοινωνιακή καταιγίδα ψεύδους μετά την τραγωδία στο Μάτι.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει τους εξωραϊσμούς και να εξηγήσει με ρεαλισμό τα οικονομικά δεδομένα της χώρας. Και συγχρόνως, να κάνει το παν για να αντιμετωπίσει την κύρια αιτία της κοινωνικής δυσαρέσκειας: την ακρίβεια. Να πολεμήσει, δηλαδή, με κάθε τρόπο τα καρτέλ, εγχώρια και πολυεθνικά, που έχουν ουσιαστικά καταργήσει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και καταδυναστεύουν την αγορά. Μιλάμε για πολυεθνικές που πωλούν στην Ελλάδα πολύ ακριβότερα από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη έως σούπερ μάρκετ και εμπορικές αλυσίδες ή τράπεζες, που αποφασίζουν να κρατήσουν υψηλά τιμές και προμήθειες για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Για να χτυπηθούν, ωστόσο, τα καρτέλ, απαιτούνται πολιτική βούληση και πυγμή. Χρειάζονται, εκτός από τις επιστολές του πρωθυπουργού στην Κομισιόν, και σοβαρά μέτρα. Ενίσχυση της Επιτροπής Ανταγωνισμού με προσωπικό και αρμοδιότητες, συνεχείς έλεγχοι και βαριά πρόστιμα, που θα αναγκάσουν τους παραβάτες να συμμορφωθούν. Θυμίζω, π.χ., ότι παρά τις κατά καιρούς προειδοποιήσεις του πρωθυπουργού στις τράπεζες για την ανάγκη μείωσης των προμηθειών, εκείνες εξακολουθούν να τις κρατούν ψηλά, ενώ διατηρούν τη μεγαλύτερη ψαλίδα μεταξύ επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων.
Συγχρόνως, θα πρέπει κάποιοι υπουργοί να πάψουν να αυτοθαυμάζονται και να εκπέμπουν αλαζονεία. Μπορεί ένα κομμάτι της κοινωνίας να ζει πάλι στην εποχή της αστακομακαρονάδας –τα θηριώδη τζιπ έχουν γεμίσει και πάλι τους κεντρικούς δρόμους– αλλά ο πολύς κόσμος τα βγάζει δύσκολα πέρα. Μετράει με αγωνία τα χρήματα του οικογενειακού προϋπολογισμού και εξαγριώνεται με τον κομπασμό κάποιων κυβερνητικών, τη σπατάλη δημόσιου χρήματος, αλλά και τη φανερή έξαρση της ανισότητας στην κοινωνία.
Ο κ. Μητσοτάκης πέτυχε την επιστροφή στην οικονομική σταθερότητα, την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, τη θωράκιση της χώρας απέναντι στην Τουρκία, την ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών και τη βελτίωση της εικόνας της χώρας. Οι μεταρρυθμίσεις όμως που έχει ξεκινήσει –με σοβαρή καθυστέρηση– στην Υγεία, στην Παιδεία, στη Δικαιοσύνη και στην αναμόρφωση του κράτους, θέλουν χρόνια για να προχωρήσουν. Για να πείσει το 1,5 εκατ. πολίτες που απείχαν από τις ευρωεκλογές να στηρίξει και πάλι τη Ν.Δ., θα πρέπει να ενδιαφερθεί πραγματικά για τα προβλήματα της πλειονότητας των πολιτών. Που μπορούν πάντα να αναζητήσουν στέγη στο ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ μετά και τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.
