Καλά πήγε η προηγούμενη φαεινή ιδέα της κυβέρνησης για την ποινικοποίηση –σε βαθμό κακουργήματος!– των εμπρησμών εξ αμελείας. Φέτος, ζήσαμε μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας μας. Η φωτιά στη βορειοανατολική Αττική κόντεψε να φτάσει στο Σύνταγμα και κατόπιν πυρκαγιάς κυβερνητικοί κύκλοι ανακοίνωσαν ότι «το 55% του προγράμματος “ΑΙΓΙΣ” έχει ήδη συμβασιοποιηθεί ή βρίσκεται προς τελική υπογραφή με οριστικούς αναδόχους. Για το υπόλοιπο 45%, οι σχετικοί διαγωνισμοί βρίσκονται σε φάση ολοκλήρωσης με αξιολόγηση των προσφορών που έχουν κατατεθεί» («Καθημερινή», 18.8.2024). Τώρα καίγεται ο μισός νομός Κορινθίας και έχουμε δύο νεκρούς.
Στο σύνθετο πρόβλημα της παραβατικότητας των ανηλίκων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα καταστολής που φτάνουν μέχρι και την κάθειρξη γονέων, όταν η παραμέληση των τέκνων έχει ως αποτέλεσμα τη συμμετοχή τους σε βίαια επεισόδια· ας ελπίσουμε πως ισχύει η προ δέκα μηνών δέσμευση του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Γιώργου Φλωρίδη, ότι «τα νέα καταστήματα θα γίνουν μέσα σε ένα χρόνο, σε πολλές περιοχές της χώρας, με διαδικασίες ταχείες, προκειμένου εκεί να μπορούν να κρατηθούν περίπου 3.000 κρατούμενοι» («Καθημερινή», 5.12.2023). Δύο μήνες έμειναν και να δούμε αν θα φτάσουν…
Υπάρχουν, όμως, κάποιες λεπτομέρειες που οι «σοφοί του κράτους» δεν διευκρίνισαν στο υπουργικό συμβούλιο. Θα μπαίνουν και οι δύο γονείς μέσα; Τι θα γίνουν τα παιδιά κατά το διάστημα εγκλεισμού των γονέων; Μήπως πρέπει η κυβέρνηση μαζί με τα νέα σωφρονιστικά καταστήματα να ανακοινώσει και νέα καταστήματα προσωρινής φύλαξης ανηλίκων, στο διάστημα που θα υλοποιούνται οι νέες φαεινές ιδέες της; Θα μπαίνει μόνο ένας γονέας; Ποιος, αφού είναι εξίσου ένοχοι; Θα το ρίχνουν σε κλήρο; Αν λείψει μια πηγή εισοδήματος –μπορεί και η μόνη– πώς θα συντηρείται η εναπομείνασα οικογένεια;
Μπαρμπούτσαλα ή, για να το πούμε πιο κομψά, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Σαν έτοιμοι από τον καιρό του κ. Κώστα Τσιάρα, οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ‘χουμε να λέμε μπας και ξεχάσουμε το έλλειμμα σχεδίου. Δεν λέμε ότι είναι εύκολο. Είναι από εκείνα τα προβλήματα που ξεπερνούν κάθε κυβέρνηση και από την άποψη του χρόνου (δεν φτάνει μια τετραετία) και από την άποψη των δυνατοτήτων (χρειάζεται συστράτευση όλων). Από κάπου, όμως, πρέπει να ξεκινήσουμε· οι απόψεις όσων μίλησαν χθες στην «Καθημερινή» (1.10.2024) είναι μια αρχή.
Σίγουρα, πάντως, βλάπτει τον σκοπό η αναπαραγωγή των φαντασιώσεων του ακροδεξιού λαϊκισμού, ότι «με έναν νόμο κι ένα άρθρο» θα λύσουν βαθιές κοινωνικές παθογένειες.
