Την επόμενη φάση στον πόλεμο με τη Χεζμπολάχ ξεκίνησε το Ισραήλ, το οποίο χτυπάει τον Λίβανο σε τρία διαφορετικά μέτωπα στα σύνορα, αλλά και στη Βηρυτό. Ο Λευκός Οίκος σημείωσε ότι η χερσαία επιχείρηση θα είναι πιο περιορισμένη από ό,τι σχεδίαζαν οι Ισραηλινοί χάρη στη δική του παρέμβαση, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν από μερικές ημέρες οι Αμερικανοί δεν είχαν εικόνα για τα πολεμικά σχέδια του Ισραήλ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την περασμένη εβδομάδα, πριν από την επίθεση που σκότωσε τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες προωθούσαν μια εκεχειρία, και αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι οι Ισραηλινοί άλλαξαν γνώμη την τελευταία στιγμή. Οι Ισραηλινοί όμως μιλούσαν για παρανόηση – προφανώς, η εκεχειρία δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά τους. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός της χώρας Μπέντζαμιν Νετανιάχου είδε μια ευκαιρία να αποδυναμώσει τη Χεζμπολάχ, ώστε να επιτύχει τη δημιουργία μιας προστατευτικής ζώνης που θα επιτρέψει την επιστροφή των περίπου 70.000 Ισραηλινών οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους κοντά στα σύνορα, λόγω των επιθέσεων της Χεζμπολάχ.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν, φοβούμενος διάχυση του πολέμου, εξέφρασε την ενόχλησή του, τονίζοντας ότι «θα έπρεπε να έχουμε τώρα εκεχειρία». Είναι η δεύτερη φορά που μια προσπάθεια των Αμερικανών για εκεχειρία πέφτει στο κενό – η πρώτη ήταν με τη Χαμάς στη Γάζα.
Αναλυτές εκτιμούν πως ο Νετανιάχου δεν επηρεάζεται πλέον από τον πρόεδρο Μπάιντεν, ο οποίος όπως και να εξελιχθούν οι εκλογές του Νοεμβρίου είναι πλέον ένας μεταβατικός πρόεδρος. Ενα μεγάλο ερώτημα –και βασική αμερικανική ανησυχία– είναι αν η νέα κλιμάκωση θα εμπλέξει και το Ιράν. Αυτό εξαρτάται βέβαια και από το Ισραήλ, αλλά οι μέχρι στιγμής ενδείξεις είναι ότι η ηγεσία του Ιράν δεν θα θελήσει να εμπλακεί στον πόλεμο, σε μια συγκυρία μάλιστα που προσπαθεί να χαλαρώσει τις διεθνείς κυρώσεις εναντίον της χώρας.
Αναλυτές εκτιμούν πως ο Νετανιάχου δεν επηρεάζεται πλέον από τον πρόεδρο Μπάιντεν.
Το δεύτερο ερώτημα είναι πόσο αποτελεσματική θα είναι η απάντηση της Χεζμπολάχ, η οποία έχει δει τον αποδεκατισμό της ηγεσίας της, και κυρίως αν μπορεί να πυροδοτήσει τους 200.000 πυραύλους που φέρεται να έχει στη διάθεσή της. Σε μία τέτοια περίπτωση, η διαβεβαίωση του Ισραήλ ότι δεν θα προχωρήσει σε εισβολή και κατοχή του νότιου Λιβάνου μπορεί να ανατραπεί, προκαλώντας μεγαλύτερες απώλειες αμάχων, εκτόπιση πληθυσμού και κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη.
Το τρίτο ερώτημα είναι τι στάση θα κρατήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί η κυβέρνηση Μπάιντεν να μην έχει, προεκλογικά, το πολιτικό περιθώριο να αποτρέψει τα σχέδια του Νετανιάχου, αλλά όσο το Ισραήλ διευρύνει τα μέτωπα του πολέμου στη Μέση Ανατολή, τόσο εντείνεται η πεποίθηση των Δημοκρατικών πως ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του Ισραήλ μακροπρόθεσμα είναι με τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους. Αυτό, όμως, δεν είναι μια εκτίμηση που μοιράζεται και ο Τραμπ…
* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council και ερευνήτρια εξωτερικού στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
