Πριν από μερικά χρόνια, συναντήθηκα με έναν γνωστό μου από τα παλιά, Ισραηλίτη της Θεσσαλονίκης, που ήταν εγκατεστημένος στο Ισραήλ οικογενειακά. Μου είπε πως οι δύο κόρες του εργάζονταν στο νότιο Ισραήλ, με πολύ καλές αποδοχές. Τον ρώτησα «μα δεν φοβάσαι μήπως τους συμβεί κάτι; Είναι επικίνδυνες αυτές οι περιοχές». Η απάντησή του ήταν αποκαλυπτική ενός γενικότερου κλίματος που επικρατεί στην ισραηλινή κοινωνία. «Εδώ, όλοι μας έχουμε αποδεχτεί την ιδέα πως μπορεί να χάσουμε κάποιο μέλος της οικογένειάς μας».
Πράγματι, ένας λαός που πέρασε νικηφόρα από το καμίνι τριών γενικευμένων πολέμων, που γνώρισε στο έδαφός του δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις με θύματα αμάχους, είναι πολύ λογικό να έχει εντάξει τον θάνατο στην καθημερινότητά του.
Δεν είναι μια ηρωική κοινωνία. Υποθέτω ότι όλοι οι Ισραηλινοί θα ήθελαν να ζούσαν ειρηνικά με τους γείτονές τους. Ομως η πραγματικότητα, αυτή η εξοικείωση με τον θάνατο ή, ακριβέστερα, με την ιδέα του θανάτου υπάρχει και διαμορφώνει τη ζωή τους.
Η μοίρα ή η Ιστορία τα έφερε έτσι τα πράγματα ώστε από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής του, το κράτος του Ισραήλ να είναι κράτος εν πολέμω.
Ετσι, σχεδόν όλοι εκπαιδεύονται στη χρήση όπλων, γνωρίζουν τη διαδικασία της επιστράτευσης και γι’ αυτόν τον λόγο αυτή ολοκληρώνεται ταχύτατα, τα αντανακλαστικά τους λειτουργούν άμεσα όταν ηχήσουν οι σειρήνες και, το κυριότερο, έχουν συνειδητοποιήσει ότι σε όλο αυτό το σκηνικό δεν υπάρχει τέλος. Η μοίρα ή η Ιστορία τα έφερε έτσι τα πράγματα ώστε από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής του, το κράτος του Ισραήλ να είναι κράτος εν πολέμω.
Ολα αυτά επιβεβαιώθηκαν το βράδυ της Τρίτης 1ης Οκτωβρίου, όταν το Ισραήλ δέχθηκε την επίθεση άνω των 180 ιρανικών πυραύλων και έγινε συγχρόνως στόχος μεμονωμένης τρομοκρατικής ενέργειας δύο τρομοκρατών. Στην πρώτη περίπτωση, οι κάτοικοι του Ισραήλ πειθαρχημένα πήγαν στα καταφύγιά τους, στη δεύτερη περίπτωση τους δύο δολοφόνους των τουλάχιστον επτά θυμάτων, εξόντωσαν όχι στρατιώτες, αλλά δύο πολίτες που οπλοφορούσαν. Αυτά που βλέπουμε σε διάφορες φωτογραφίες, με νεαρά αγόρια και κορίτσια να πίνουν το ποτό τους οπλοφορώντας, είναι πραγματικότητα. Είναι η πραγματικότητα. Την αμέσως επόμενη στιγμή μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.
Δεν γνωρίζω να υπάρχει άλλη κοινωνία σε αυτόν τον πλανήτη που όχι απλώς να ζει και να επιβιώνει υπό παρόμοιες συνθήκες, αλλά συγχρόνως και να προοδεύει, να κάνει άλματα σε όλους τους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας.
Οπως όλοι γνωρίζουμε, το Ισραήλ από την 7η Οκτωβρίου 2023 βρίσκεται σε πόλεμο. Εχουν σκοτωθεί στη Γάζα περίπου χίλιοι αξιωματικοί και οπλίτες του ισραηλινού στρατού, δηλαδή χίλιες οικογένειες βυθίστηκαν στο πένθος, αλλά ουδείς αμφισβήτησε την αναγκαιότητα αυτού του πολέμου. Τελικά, επειδή σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, η πορεία του Ισραήλ συγκριτικά με αυτή των γειτόνων του έχει τη λογική της εξήγηση. Οπως και ο θαυμασμός που εμπνέει αυτό το μικρό κράτος των 9.500.000 κατοίκων.
