Μία από τις πτυχές του πολέμου στη Μέση Ανατολή που δεν μνημονεύεται ιδιαίτερα είναι η δεξιά στροφή της ισραηλινής κοινής γνώμης τον τελευταίο χρόνο. Οσοι επισκέπτονται τακτικά τη χώρα ξέρουν ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα πολυφωνική κοινωνία, στην οποία οι ακραίες φωνές σαν αυτές που συμμετέχουν στην κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου ήταν μέχρι πρότινος περιθωριακές. Μην ξεχνάμε ότι πριν από την επίθεση της Χαμάς ο μισός ισραηλινός λαός ήταν στους δρόμους εναντίον της κυβερνητικής απόπειρας χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Μερίδα των διαδηλωτών διεκδικούσε επίσης σεβασμό των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και να σταματήσει η επέκταση εβραϊκών οικισμών στη Δυτική Οχθη. Ολα αυτά τα αντιπολιτευτικά αιτήματα σίγησαν μετά την αποτρόπαια σφαγή και η συσπείρωση γύρω από τον πρωθυπουργό ήταν δεδομένη.
Εκτοτε όμως οι νεκροί στη Γάζα πλησιάζουν τους 42.000. Οι όμηροι δεν έχουν επιστρέψει στις οικογένειές τους. Ο Νετανιάχου ανοίγει διαρκώς νέα μέτωπα, στον Λίβανο, στην Υεμένη και στο Ιράν, και παρ’ όλα αυτά είναι πιο ισχυρός από ποτέ: η δημοτικότητά του έχει αποκατασταθεί στο 38%. Υπουργός Εθνικής Ασφαλείας παραμένει ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ, ο οποίος είχε μέχρι πρότινος στο γραφείο του τη φωτογραφία του Μπαρούχ Γκολντστάιν, ενός χαρακτηρισμένου από ΗΠΑ και Ε.Ε. τρομοκράτη, που εισέβαλε το 1994 σε τζαμί της Χεβρώνας ντυμένος με στρατιωτική στολή, σκότωσε 29 Παλαιστίνιους προσκυνητές και τραυμάτισε 125.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά παρακολουθώντας τον Γκιντεόν Λεβί, δημοσιογράφο της «Χααρέτς», από τις λίγες προοδευτικές ισραηλινές φωνές που ακούγονται σε δυτικά ΜΜΕ. «Αυτήν τη στιγμή το Ισραήλ έχει κολλήσει στη Γάζα και δεν έχει ιδέα πώς να βγει από εκεί, τι να κάνει με τη Γάζα. Το ίδιο μας περιμένει τώρα με τον Λίβανο. Ξεκίνησε μια χερσαία επιχείρηση και θα αρχίσει να γίνεται εξαιρετικά σύνθετη η κατάσταση. Συγγνώμη που είμαι τόσο απαισιόδοξος, αλλά η εμπειρία αυτό μας έχει δείξει», είπε σε συνέντευξή του στο CNN, μιλώντας ωμά για την αδέξια στρατηγική πολιτικής επιβίωσης του Νετανιάχου.
Ενα χρόνο μετά τις επιθέσεις της Χαμάς η ισραηλινή κοινωνία μοιάζει εξουθενωμένη, υποταγμένη σε έναν ακροδεξιό πρωθυπουργό, που κηρύσσει π.χ. ανεπιθύμητο τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και τους ακόμη δεξιότερους εταίρους του. Η άλλοτε ολοζώντανη κοινωνία των πολιτών, που αντιδρούσε, διαδήλωνε, κινητοποιείτο με κάθε πιθανό έναυσμα, έχει σιγήσει. Είναι μια από τις πολλές θλιβερές παράπλευρες απώλειες αυτής της σύρραξης.
