Η επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ με τουλάχιστον 180 πυραύλους –οι περισσότεροι από τους οποίους αναχαιτίστηκαν από το ισραηλινό Iron Dome και επιπρόσθετα αντιβαλλιστικά συστήματα που το συμπληρώνουν– ανέδειξε με τον πιο έντονο τρόπο την επείγουσα ανάγκη για ένα προηγμένο αντιπυραυλικό σύστημα και στη χώρα μας.
Οι σχεδιασμοί για την ανάπτυξη ενός πολυεπίπεδου συστήματος αμυντικής θωράκισης –έναν ελληνικό «σιδερένιο θόλο»– για να προστατευθεί η χώρα από πιθανές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πυραύλους μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, και άλλα οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, πρέπει να επιταχυνθούν.
Και τα χαρακτηριστικά της στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ουκρανία παραπέμπουν στην επείγουσα ανάγκη για δράση.
Η Ελλάδα θα προτιμούσε μια φιλική σχέση συνεργασίας με τον προς Ανατολάς γείτονά της. Δυστυχώς, παρά το σχετικά βελτιωμένο κλίμα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι δυσκολίες παραμένουν, ενώ το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» δεν βοηθάει.
Η Ελλάδα έχει αιφνιδιαστεί από την προθυμία κάποιων στην Ουάσιγκτον να προσφέρουν στην Αγκυρα μαχητικά F-35.
Ως εκ τούτου, η πραγματικότητα υπαγορεύει να συνεχίσουμε τη διπλωματική μας προσπάθεια, όπως έχουμε κάνει, αρκετά εντατικά το τελευταίο διάστημα, αλλά παράλληλα να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για την ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας.
Η ανάγκη αυτή γίνεται πιο επιτακτική, καθώς η τρέχουσα αντιπυραυλική προστασία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και σε άλλες περιοχές φαίνεται παρωχημένη. Τα παλαιότερα ρωσικά συστήματα S-300 και TOR-M1, αν και παραμένουν εξαιρετικά χρήσιμα, δεν μπορούν να μας προσφέρουν την προστασία που χρειαζόμαστε. Η τεχνολογία και ο τρόπος λειτουργίας τους υπολείπονται των προτύπων που απαιτούνται για τον σημερινό –και σίγουρα τον μελλοντικό– σύγχρονο πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας θεωρείται ευρέως απαραίτητο βήμα προς το μέλλον, ιδίως καθώς η Ελλάδα ενώ είναι ένας αποδεδειγμένα αξιόπιστος σύμμαχος, και όχι δύσκολος ή απρόβλεπτος, έχει αιφνιδιαστεί από την προθυμία κάποιων στην Ουάσιγκτον να προσφέρουν στην Αγκυρα μαχητικά F-35, παρά τη συμπεριφορά της τελευταίας όχι μόνον έναντι της χώρας μας, αλλά γενικότερα ως συμμάχου και περιφερειακού παράγοντα.
Για την προοπτική ανάπτυξης ενός προηγμένου αμυντικού συστήματος, η Ελλάδα στρέφεται στο Ισραήλ, στη Γαλλία, στη Γερμανία και σε άλλους πιθανούς προμηθευτές.
Ταυτόχρονα, δεδομένου του εξαιρετικά ευαίσθητου χαρακτήρα της εθνικής ασφάλειας, το εγχείρημα θα πρέπει να βασίζεται, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, σε εγχώριους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, και Ελληνες επιστήμονες για την ανάπτυξη της αναγκαίας τεχνολογικής καινοτομίας.
