Μάλλον ζει. Μάλλον εγκαταβιοί κάπου στο υπέδαφος της Γάζας, χωρίς τηλέφωνα και βομβητές, χωρίς ανθρώπινο στίγμα, χωρίς στρατό. Τι να σκεφτόταν όμως το βράδυ της Τρίτης, καθώς ο νυχτερινός ουρανός του Ισραήλ ήταν κατάστικτος από τις λάμψεις των εκρήξεων; Πώς να ένιωθε ο Γιαχία Σινουάρ;
Αιχμάλωτος, κάποτε, ο ίδιος των Ισραηλινών, ο Σινουάρ λένε ότι συνέλαβε στη φυλακή την ασύμμετρη ισχύ που είχε η οπλοποίηση των ομήρων. Για έναν στρατιώτη τους οι Ισραηλινοί είχαν δεχθεί να απελευθερώσουν 1.026 Παλαιστινίους κρατουμένους· ο Σινουάρ ήταν ένας από αυτούς. Η εμπειρία αυτή ίσως ενέπνευσε και τις μαζικές αρπαγές στρατιωτών και αμάχων κατά την εισβολή της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ.
Τι ήθελε να πετύχει με εκείνη την τρομοκρατική επιδρομή ο Σινουάρ; Ηθελε, λένε, να βγάλει τον αγώνα των Παλαιστινίων ξανά από το περιθώριο της διεθνούς ζωής. Ηθελε να χαλάσει τις ειρηνικές διευθετήσεις του Ισραήλ με τα αραβικά κράτη. Ηθελε να προκαλέσει την υπεραντίδραση του Ισραήλ, για να εκμαιεύσει έτσι και την εμπλοκή του Ιράν και των εγκαθέτων του. Θα χρειαζόταν βέβαια, προτού φανταστεί το Ισραήλ να εμπλέκεται σε τρία μέτωπα, να έχει αποδεχθεί το βέβαιο ενδεχόμενο ότι η Γάζα θα ισοπεδωνόταν, δεκάδες χιλιάδες αδελφοί του θα έβρισκαν φριχτό θάνατο και ο ίδιος θα μπορούσε να επιζήσει μόνο σαν κυνηγημένος τυφλοπόντικας. Αλλά όποιος μιλάει μόνο με τον θεό του και την αιωνιότητα δεν λογαριάζει τους ανθρώπους. Ακόμη και τους δικούς του ανθρώπους.
Ποιος κερδίζει τον πόλεμο ένα χρόνο μετά;
Ενα χρόνο μετά, ο εγκέφαλος του τρόμου της 7ης Οκτωβρίου –αν μαθαίνει τι γίνεται στον πάνω κόσμο– θα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένος. Εξίσου ευνοημένος από την άστοργη εύνοια του τρόμου είναι και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που έμεινε αρχικώς στο πηδάλιο ενός έθνους σε σοκ και τώρα ζει την πιο ένδοξη στιγμής της γκρίζας σταδιοδρομίας του, ως εκδικητής.
Κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να κλάψει για τον Νασράλα. Ομως, με την εξόντωσή του δεν εξουδετερώνεται και το μίσος που ο Νασράλα εκπροσωπούσε και οργάνωνε. Το αντίθετο μοιάζει πιο πιθανό: Ο θάνατός του και τα πλήγματα που τον συμπληρώνουν να στρατολογήσουν περισσότερους στο σκοτάδι του τυφλού μίσους κατά του Ισραήλ, για την υπηρέτηση του οποίου θα βρεθούν άλλοι Νασράλα.
Κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει αλληλεγγύη με τη δεσποτεία των αγιατολάδων. Ομως, ο ισχυρισμός του Νετανιάχου ότι θα «απελευθερώσει» εκείνος, με τους ισραηλινούς πυραύλους, τον ιρανικό λαό από το καθεστώς που τον καταδυναστεύει θυμίζει άλλες επιχειρήσεις αιματηρού «εκδημοκρατισμού» στη Μέση Ανατολή, που κατέληξαν σε χάος και έκρηξη του φονταμενταλισμού.
Ο Νετανιάχου αισθάνεσαι ότι επικρατεί με τα έξυπνα όπλα και την υπερευφυή Μοσάντ. Ομως, αυτή είναι μόνο η προσωπική του επικράτηση. Η εκδικητική ισχύς δεν είναι ποτέ ευφυής. Είναι μια ταχύκαυστη παρόρμηση που ταΐζει τη βία με βία.
