Οχι ένα βήμα, ένας κόσμος πίσω. Το συμπίλημα παλαιοκομματισμού και μικροκομματικής πολιτικής προσπαθεί, μεν, αλλά δεν θεραπεύεται μόνο με την εικόνα. Γιορτή στον δρόμο, για παράδειγμα, αντί για επισημότητες με πρωτόκολλα και ποιος θα κάτσει που, επέλεξε η Ν.Δ. για τα 50χρονά της. Ομως η κουβέντα εστιάστηκε, έως την τελευταία στιγμή, στο αν θα έρθουν/δεν έρθουν (και γιατί) οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροί της.
Αύριο το ΠΑΣΟΚ έχει εσωκομματικές εκλογές. Οι έξι υποψήφιοι έχουν εκθέσει επαρκώς τις… εξαπανέκαθεν θέσεις τους σε ντιμπέιτ, αλλά και σε συγκεντρώσεις, μοιράζοντας χαμόγελα, χειραψίες, ανταλλάσσοντας φίλια πυρά και προσεκτικά μαχαιρώματα για να αποφύγουν τις (μεγάλες) αιματοχυσίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται μέσα στον μικροκομματικό αυτισμό. Τι κι αν ο άγνωστος εξ Αμερικής αιφνιδίασε στην αρχή και προσπάθησε να προσδώσει ένα touch κοσμοπολιτισμού. Στο πρόσφατο βίντεο αφέθηκε πρόθυμα στα κατά συρροήν κλισέ. Και στα αλλεπάλληλα ηλιοβασιλέματα. Της φύσης και της καρδιάς. «Είμαι ο Στέφανος. Σκέτο. Γεννηθήκαμε άνθρωποι, όχι αξιώματα». Μας κοιτάει στα μάτια και μας ζητάει «συγγνώμη που μας απογοήτευσε». Το βίντεο, ενός νέου ανθρώπου, στρέφεται, με φόρα, στο παρελθόν, αξιοποιώντας τα, κατεδαφισμένα, σύμβολα. Μιλάει για «ένα ανανεωμένο, άφθαρτο, και αδιάφθορο κόμμα της Σύγχρονης Αριστεράς» (άντε πάλι το ηθικό πλεονέκτημα της «πρώτης φοράς Αριστερά», με άλλα λόγια).
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν και αυτόνομες πορείες αλλά και διευρύνσεις, έχουν ως κοινό στόχο να γίνουν κυβέρνηση για «να κλείσει ο κύκλος της σημερινής πολιτικής», που «υποτιμά την ανθρώπινη ζωή». Κι αν δεν είναι κοινές –ακριβώς– οι λέξεις, το νόημα δεν διαφέρει. Ο κόσμος και η γειτονιά μας φλέγονται, η Μέση Ανατολή πύρινη ζώνη, αναμένονται νέες προσφυγικές ροές, η τρομοκρατία κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της σε μια Ευρώπη που υπνοβατεί. Τι να πεις για όλα αυτά… Δεν είναι στην ατζέντα των συζητήσεων. Αλλά δεν είναι μόνο δική τους η ευθύνη. Μάθαμε και εμείς να βολευόμαστε στον μικρόκοσμό μας, αναζητώντας τον συγχρωτισμό του. Να ανακυκλώνουμε με εκβιασμένη πειστικότητα και αναβλύζουσα πλήξη τις ίδιες θεματικές. Πράγματι, «το παλιό έχει γερές ρίζες» (φράση από το βίντεο), γιατί όλοι, χωρίς εξαίρεση, τις ποτίζουν και τις προστατεύουν. Καμώνονται ότι τις αρνούνται, αλλά θρέφονται από αυτές. Παραμένουν οι μόνες ορατές και αναγνωρίσιμες.
