Ηταν λάθος η απόφαση για τη νέα κατανομή του τέλους Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, παραδέχθηκε ο υπουργός Περιβάλλοντος Θόδωρος Σκυλακάκης, μετά το άρθρο «Ανεμομαζώματα, αδικοσκορπίσματα» («Καθημερινή», 3.10.2024). Είπε ότι θα την ακυρώσει και εύγε για την παραδοχή του λάθους, αλλά πρέπει να σημειώσουμε κάποια πράγματα.
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε –με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα– ότι δεν υπήρξε δόλος. Η απόφαση ΥΠΕΝ/Δ ΑΠΕΕΚ/86389/2479/2024 ήταν ένα από τα εκατοντάδες χαρτιά που περνάνε κάθε μέρα από το γραφείο κάθε υπουργού. Είναι φυσικό ότι αυτά δεν μπορούν να ελεγχθούν, ούτε ως προς τη σκοπιμότητα ούτε ως προς τις επιπτώσεις τους.
Αυτό είναι ένα μόνο από τα προβλήματα του συγκεντρωτικού κράτους και μιας κυβέρνησης που θέλει να ασχολείται με τα πάντα. Αυξάνεται ο όγκος των χαρτιών που δεν μπορεί να δει ο υπουργός και μεγαλώνει η αλυσίδα διοίκησης του κράτους, κάτι που σημαίνει ότι αυξάνεται η πιθανότητα κάπου, κάτι να πάει στραβά. Ο τεράστιος όγκος αρμοδιοτήτων ενός υπουργού καταλήγει σε πενιχρή αποτελεσματικότητα, ενώ δημιουργεί ευκαιρίες διαφθοράς σε όλη την ιεραρχία λήψης αποφάσεων. Είναι αστείο, αλλά αυτή η εύλογη υποψία διαφθοράς ή έστω εξυπηρέτησης κάποιων είναι ανασταλτικός παράγοντας για τη λήψη αποφάσεων από πολιτικούς που θέλουν «να έχουν καθαρό το κούτελό τους».
Χθες δημοσιεύθηκε στην «Κ» ένα ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο δεκάδες χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου παραμένουν κλειστά, παρά τη μεγάλη στεγαστική κρίση («Κλειστά και αναξιοποίητα 900.000 ακίνητα», 4.10.2024). Ποιος υπουργός θα βάλει την υπογραφή του για την αξιοποίηση αυτής της σχολάζουσας ακίνητης περιουσίας; Οχι ότι φοβούνται τις άναρθρες κραυγές για «ξεπούλημα του Δημοσίου». Αυτό εξαϋλώθηκε από την πολυχρησία. Ολοι όμως προβλέπουν ότι στον δαίδαλο του Δημοσίου κάποιος, κάπου θα κάνει τη λαδιά· είτε με το αζημίωτο είτε με το νεοελληνικό «έλα μωρέ, καλό παιδί είναι, και δικός μας…».
Αργά ή γρήγορα κάποιες από τις λαδιές θα μαθευτούν. Το πρόγραμμα θα συκοφαντηθεί και ο υπουργός θα μείνει με τη ρετσινιά· όποιος δεν μας πιστεύει ας μάθει τι τραβάει ακόμη ο κ. Στέλιος Πέτσας με το κεντρικώς ελεγχόμενο πρόγραμμα επιδότησης των ΜΜΕ την περίοδο του κορωνοϊού. Ετσι καταλήγουμε με ένα κράτος πολυτεχνίτη, που αφήνει τους κατοίκους του ερημοσπίτες.
Εδώ ταιριάζει η παροιμία «ηθελέστα και παθέστα». Οταν μια κυβέρνηση θέλει να ασχοληθεί με τα πάντα, θα έχει πολιτικό κόστος για τα πάντα. Κακό του κεφαλιού της, αλλά το χειρότερο για εμάς είναι ότι τα προβλήματα αντί να λύνονται συνεχώς διογκώνονται…
