Θα μπορούσαμε να γράψουμε ή να πούμε «αυτός είναι ο πιο μεγαλύτερος επιστήμονας στον τομέα του»; l Εξαρτάται ποιος γράφει ή μιλάει και πού γράφει ή μιλάει – εντέλει σε τι είδους κοινό απευθύνεται. l Δεν μπορείς να γράφεις σε έγκυρα έντυπα, και μάλιστα σε πολύ προβεβλημένες στήλες, «υπάρχουν βεβαίως πιο μείζονα ζητήματα…». l Μπορείς, βέβαια, αν θεωρείς ότι το συγκριτικού βαθμού «μεγαλύτερα» ή «μείζονα» ζητήματα είναι δυνατόν να θεωρηθούν «πιο μεγαλύτερα» ή «πιο μείζονα» από τα ήδη μεγαλύτερα ή μείζονα. l Οπότε, καλό είναι να προσέχουμε περισσότερο και οι γράφοντες, και οι διορθώνοντες κείμενα, και οι ελέγχοντες όλους τους προηγούμενους, ιδίως αν γράφουμε σε έντυπα ιστορικώς σοβαρά, l διαχρονικώς αυστηρά και ως προς την ποιότητα της γλώσσας τους. l Αντε, απανταχού συνάδελφοι και φίλοι, λίγο… πιο μεγαλύτερη αντίσταση στη γενική γλωσσική κατρακύλα, γιατί μας πήρε το ποτάμι, μας πήρε ο ποταμός l – και δεν φταίει και γι’ αυτό η κλιματική κρίση. l
Ακούω: καλά, αυτό βρήκες να προτάξεις σήμερα στη στήλη; l Σήμερα που στο Πασόκ γίνονται εκλογές για την ανάδειξη προέδρου, από την οποία εξαρτάται αν το ιστορικό αυτό κόμμα θα παραμείνει μικρομεσαίο ή θα γίνει μειζονότερο; l Φυσικά και οι εκλογές στο Πασόκ είναι σήμερα μείζον, αλλά από τις 8 μ.μ. και μετά – τι ώρα κλείνουν οι κάλπες. l Τότε, θα χαλαλίσουμε μάλλον αρκετό χρόνο παρακολουθώντας σε κάποιο κανάλι τα αποτελέσματα. l Αν λ.χ. ο Δουξ του Σπρουξ των Αθηνών αναδειχθεί ως ένας εκ των δύο του τελικού που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή l –που δεν το βλέπω δηλαδή– l σκεφτείτε τι ευκαιρία θα χάσουμε. l Μέχρι και να μαζευτούν πάλι στο Σύνταγμα οι κυρίες με τα πορτοκαλί πλαστικά γάντια που χόρευαν χασαποσέρβικους τη νύχτα περιφανούς νίκης του Σύριζα. l
Και μια κι ο λόγος κατέληξε πάλι στα χαιρέκακα, l δεν ημπορούμε να αγνοήσουμε και τον εμπλουτισμό της λίστας των υποψηφίων προέδρων του Σύριζα με το –εδώ το πήγε, εκεί το πήγε, εντέλει το… κατέθεσε– όνομα του νομισθέντος επ’ ολίγον ως σωφρονισθέντος, αλλά εντέλει μη κρατηθέντος Νικόλα Φαραντούρη l – «Φανφαραντούρη» τον μνημείωσε ο «Στέντωρ» στην απολαυστική καθημερινή του στήλη στη 2η σελίδα της «Κ». l Δεν χρειάζεται επεξήγηση και εδώ του χαρακτηρισμού αυτού, διότι και τούτη η στήλη έχει ασχοληθεί πρόσφατα με το φαινόμενο. l Αλλά δεν έφτασε και στα γλωσσοπλαστικά ύψη του Στέντορος, όπου με μια απλή επανάληψη της πρώτης συλλαβής του επωνύμου, λες τα πάντα για τον φέροντα. l Στέντωρ όμως είν’ αυτός, με στεντόρεια φωνή γραφίδος, l και δεν χρειάζεται να είσαι ειδικευμένος στην εσωτερική κριτική ανάλυση κειμένων για να αντιληφθείς ποιος «κρύβεται» πίσω από το «ψευδώνυμο». l Η δυνατότητά του, όχι μόνο να σχολιάζει με κύρος την επικαιρότητα, αλλά και να την ανατέμνει με αποκαλυπτικές (λέιζερ!) ματιές και εμβαθυντικές «γωνίες», εκτείνεται, πέρα από τα Στεντόρεια, και σε άλλες, ενυπόγραφες αυτές, στήλες – από τις απαραιτήτως αναγνωστέες της «Κ». l
Δεν έχω προσωπική γνωριμία με τον… εκθειαζόμενο συνάδελφο, γι’ αυτό δεν έχω λόγο να μην ομολογήσω και μια ενόχλησή μου όταν διαβάζω σε κείμενα που εκτιμώ, φράσεις όπως: l «Οι έξι (σ.σ. υποψήφιοι του Πασόκ στο ντιμπέιτ) δεν εξαντλήθηκαν σε καθωσπρεπισμούς. Αμφισβήτησαν και προσωπικά ο ένας/η μία τον άλλο/την άλλη». l Ως περίλυπος η ψυχή μου όταν διαπιστώνω πως η ρημάδα πολιτική ορθότητα και ο συρμός του άκρατου δικαιωματισμού παρεισφρέουν σε κείμενα ουσίας και ποιότητας. l Δηλαδή αν γράφαμε «Αμφισβήτησαν και προσωπικά ο ένας τον άλλο», όπως κάναμε μέχρι τώρα, θα καταλαβαίναμε λάθος; l Θα εξαιρούσαμε αυτομάτως τις γυναίκες από τους έξι; l Ε, ωραία ·ας λέμε λοιπόν και «τους έξι» «τους/τις έξι».
