Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας έναντι της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη; Αυτό θα είναι το κύριο ερώτημα του δεύτερου γύρου των εσωκομματικών εκλογών. Με τον Νίκο Ανδρουλάκη να έχει προβάδισμα, χωρίς να αποκλείεται η ανατροπή από τον Χάρη Δούκα. Ο οποίος, πάντως, δεν φάνηκε να έχει ρεύμα ούτε καν στην Αθήνα, αφού βγήκε τρίτος στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς ο κόσμος δεν φαίνεται να συμφωνεί με την υπέρμετρη φιλοδοξία του – να διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος έπειτα από εννέα μήνες στη δημαρχία της πόλης χωρίς να έχει να επιδείξει κάποιο σημαντικό έργο.
Το στοίχημα του κ. Ανδρουλάκη –εφόσον εκλεγεί αρχηγός– είναι να μπορέσει να συνθέσει όλες τις τάσεις του ΠΑΣΟΚ, όπως εμφανίστηκαν με τις πολλαπλές υποψηφιότητες του πρώτου γύρου. Και κυρίως να αγκαλιάσει τις δύο εκσυγχρονιστικές υποψηφιότητες, του Παύλου Γερουλάνου, που για 800 ψήφους δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο, και της Αννας Διαμαντοπούλου. Οι δυο τους μαζί ξεπέρασαν το 40% της κομματικής ψήφου και αποτελούν την ισχυρή κεντρώα προοδευτική εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να προσελκύσει ψηφοφόρους οι οποίοι πήγαν στη Ν.Δ.
Θυμίζω ότι ο κ. Ανδρουλάκης βγήκε πρώτος στις 9 από τις 13 περιφέρειες της χώρας με πάνω από 60% στη γενέτειρά του Κρήτη. Και οι κ.κ. Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου βγήκαν στις δύο πρώτες θέσεις (27,18% και 25,56%) στην πολυπληθή Περιφέρεια Αττικής (και στη Θεσσαλονίκη), χωρίς την οποία εθνικές εκλογές δεν κερδίζονται. Σημειώνεται ότι σε όλες τις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το ΠΑΣΟΚ παρουσίασε δύο διαφορετικούς κόσμους μεταξύ πόλεων και περιφέρειας.
Ο κ. Ανδρουλάκης –εφόσον εκλεγεί αρχηγός– θα πρέπει, ποντάροντας στη σταθερότητα, στη λαϊκότητά του και την καθαρή πορεία του, να ξεπεράσει την αντιδεξιά ρητορική του και να συνθέσει ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που να ενισχύει το κοινωνικό κράτος, να προτείνει λύσεις για τα προβλήματα των πολλών και να έχει ρεαλιστικές προτάσεις για την οικονομική ανάπτυξη και εξωστρέφεια της χώρας. Μόνο έτσι θα καλύψει το κενό που δημιουργείται στην κοινωνία από τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και από την απογοήτευση εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της Ν.Δ., δίνοντας μια νέα δυναμική στο κόμμα, που παρέμενε σε σχετική πολιτική ύπνωση τα τελευταία χρόνια.
