Η βράβευση του Ντέμη Χασάμπη με το Νομπέλ Χημείας για την πρόβλεψή του σχετικά με την τρισδιάστατη δομή των πρωτεϊνών φανερώνει πως δεν υπάρχουν όρια στην ανθρώπινη γνώση, που συνεχώς διευρύνεται, και επίσης έχουν ξεπεραστεί τα παραδοσιακά σύνορα μεταξύ των επιστημών. Ενα λαμπερό μυαλό που ουδέποτε σπούδασε χημεία, μέσα από τις διαδρομές του νου του, εισχώρησε και σε αυτό το γνωστικό πεδίο και διέπρεψε. Φυσικά, πρόκειται για ένα φαινόμενο, αν διαβάσουμε από πού ξεκίνησε και πού βρέθηκε. Ενα αδιάκοπο ταξίδι, στον χώρο των επιστημών, μια διαρκής μετάβαση από τον έναν επιστημονικό κλάδο στον άλλον. Οπως γράφει ο κ. Λουκάς Βελιδάκης στην «Καθημερινή», «ίσως η μεγαλύτερη αλήθεια για εκείνον είναι ότι βλέπει τον κόσμο σαν ένα απέραντο πεδίο προβλημάτων που πρέπει να λυθούν, με τον ίδιο να διαθέτει ειδικό ρόλο». Η Ιστορία δείχνει ότι μόνον άτομα με την προμηθεϊκή αντίληψη μπορούν να χαράξουν νέους δρόμους στους χώρους τους, καθώς διαθέτουν πάντα την απαιτούμενη εποπτική εικόνα και επίσης γνωρίζουν τις δυνατότητες του δικού τους μυαλού.
Η Ιστορία δείχνει ότι μόνον άτομα με την προμηθεϊκή αντίληψη μπορούν να χαράξουν νέους δρόμους στους χώρους τους, καθώς διαθέτουν την απαιτούμενη εποπτική εικόνα και γνωρίζουν τις δυνατότητες του μυαλού τους.
Αυτό το υπογραμμίζει στο ίδιο κείμενο ο κ. Βελιδάκης: «Ντέμης Χασάμπης, ο άνθρωπος που δεν φοβάται το αδύνατο γιατί ξέρει ότι, με την κατάλληλη κίνηση, κάθε πρόβλημα έχει μια λύση». Αδύνατο φαίνεται να είναι το άγνωστο, αυτό που η ανθρώπινη γνώση δεν μπορεί προσώρας να εξερευνήσει. Κάτι προκλητικό για τους ανθρώπους που διαθέτουν και γνώσεις και ευφυΐα και, κυρίως, εμπιστοσύνη και στα δύο. Διότι μπορεί κάθε πρόβλημα να έχει τη λύση του, όμως υπάρχει μια απαραίτητη προϋπόθεση: να γίνει η κατάλληλη κίνηση. Και, ως γνωστόν, η καταλληλότητα αυτής της καθοριστικής κίνησης κρίνεται εκ του αποτελέσματος, αναδρομικά. Οταν ο επιστήμονας κοπιάζει στην ανεύρεση των μεθόδων για να λύσει το πρόβλημα, δεν γνωρίζει την τελική κατάληξη. Διότι εμείς, το κοινό, μαθαίνουμε τις επιτυχίες. Αγνοούμε, πρώτον, πόσες δοκιμασίες πέρασαν αυτός και οι συνεργάτες του μέχρι να φτάσουν στο τέρμα της διαδρομής τους και αγνοούμε επίσης πόσες προσπάθειες απέτυχαν ολοκληρωτικά, πόσες εργατοώρες χάθηκαν, πόσες καριέρες καταστράφηκαν. Διότι είθισται να γνωρίζουμε μόνο τους θριαμβευτές.
Μήπως πίσω από αυτή την πορεία του Ντέμη Χασάμπη υποκρύπτεται η αλαζονεία, η οίηση του ανθρώπινου πνεύματος; Μήπως αυτή η βεβαιότητα πως δεν υπάρχει άλυτο πρόβλημα για το ανθρώπινο μυαλό μάς στέλνει σε άλλα μονοπάτια; Πρώτα πρώτα, τα όρια του ανθρώπινου μυαλού είναι και τα όρια των ανθρώπινων προβλημάτων. Με απλά λόγια, το μυαλό μας ορίζει τι είναι το πρόβλημα. Συνεπώς, το ίδιο μυαλό που έχει την ικανότητα να ορίσει, έχει την ικανότητα και να λύσει, πάντα προοπτικά. Αλλά και να δεχτούμε ότι η προμηθεϊκή αντίληψη φέρει το σπέρμα της οίησης, δύσκολα μπορούμε να αρνηθούμε ότι αυτή η οίηση, η οίηση της γνώσης, δεν κρύβει μια απίστευτη γοητεία.
