To επάγγελμα είναι σκληρό. Πρέπει να μπορείς να το κάνεις και αυτό: Να αηδιάζεις με τον εαυτό σου, χωρίς να αφήνεις την αηδία να σε σταματήσει. Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι καλός επαγγελματίας. Ομολόγησε προχθές στην τηλεόραση ότι, επί των ημερών του Κασσελάκη, αναγκαζόταν να «λέει αηδίες» στην τηλεόραση. «Μασούσα τα λόγια μου». «Εκανα γαργάρα». «Εβγαζα σοφιστείες». «Ελεγα αηδίες».
Η αυτοκριτική ήταν τόσο ξεγυμνωτική που ο θεατής της δεν μπορούσε εύκολα να αμφισβητήσει την ειλικρίνειά της. Ο Ζαχαριάδης έλεγε ότι τις υπέστη όλες αυτές τις στοματικές διαταραχές ως «αριστερός άνθρωπος». Μα, η κακουχία της γαργάρας δεν είναι στη φύση του «αριστερού ανθρώπου»; Ενας άνθρωπος που πιστεύει ότι –αργά ή γρήγορα– η συντέλεια της Ιστορίας θα τον δικαιώσει, δεν είναι έτοιμος να πει πολλές πτερόεσσες «αηδίες», αν το καλεί η ανάγκη της στιγμής; Αν ο αρχηγός, τον οποίο αδιαμεσολάβητα επέλεξε ο λαός ως ενσάρκωση των προσδοκιών του, λέει αηδίες, δεν οφείλουν και οι σύντροφοί του πειθήνια να τις μηρυκάζουν, προκειμένου να μη βλάψουν τον κοινό, ιερό τους σκοπό; Υπάρχει τίποτε πιο αριστερό από αυτό;
Ο Ζαχαριάδης και όσοι σύντροφοί του είναι γυμνασμένοι στις μασήσεις εξακολουθούν, παρά τις συντριπτικές διαψεύσεις, να είναι όμηροι της ίδιας πλάνης: Ο Κασσελάκης τούς φαίνεται ολέθριος επειδή δεν είναι αριστερός. Εκείνοι είναι. Αρα, αρκεί να παραμερίσουν τον Κασσελάκη για να επιτύχουν την ιδεολογική αναπαρθένευση του κόμματος.
Οταν αηδιάζεις με αυτά που λες, χωρίς να σε σταματά η αηδία.
Περιφρονούν έτσι την πραγματικότητα ότι η παρθένα Αριστερά, που έφυγε πρώτη, αποτροπιασμένη από τον «τυφώνα του Μαϊάμι», κατάφερε απλώς να επιβεβαιώσει εκλογικά την περιθωριοποίησή της στην ευρωκάλπη, με μια επίδοση κάτω από το εκλογικό όριο.
Ο αγανακτισμένος πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και οι υπόλοιποι που προσπαθούν ζαλισμένοι να διατηρήσουν τον «ΑΦΜ» του μαγαζιού, δεν έχουν καταλάβει ούτε την επιτυχία τους. Νομίζουν ακόμη ότι η κοινωνική πλειοψηφία τούς εμπιστεύθηκε το 2015 –και τους κράτησε σε θέση διεκδικητή της εξουσίας το 2019– επειδή ήταν αριστεροί. Νομίζουν, αντιστοίχως, ότι έχασαν κατόπιν επειδή δεν ήταν αρκετά αριστεροί στα μάτια της αριστερής πλειοψηφίας.
Σαν τον σεισμό που δείχνει ποιο σπίτι είχε χτιστεί σαθρό, ο Κασσελάκης αποκάλυψε το καταστατικό ψεύδος που συνείχε τον ΣΥΡΙΖΑ – την ιδρυτική του «αηδία»: Είμαστε, έλεγαν στους εαυτούς τους, ένα αριστερό κόμμα, αριστερών στελεχών με αριστερή βάση. Κι ύστερα αυτή η βάση έδωσε αυτό το κόμμα σε κάποιον που ακκιζόταν φορώντας το χακί. Είναι τόσο αριστερή η βάση που ετοιμάζεται να του ξαναδώσει το κόμμα.
Αυτό το σοκ περνάνε τώρα οι «αριστεροί άνθρωποι» σαν τον Κώστα Ζαχαριάδη. Τσεκούρωσαν τον κορμό που φύτρωσε στην αυλή τους. Και τώρα τον κλωτσάνε ακόμη και πεσμένο. Διαγράφουν τον έκπτωτο γιατί θα τους ξαναφυτρώσει.
