Η χυδαιότητα και η ένταση των συγκρούσεων στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί έκπληξη. Οχι διότι εξελίσσεται σε δόσεις κοντά ένα χρόνο τώρα και σχεδόν συνηθίσαμε, αλλά κυρίως επειδή με αυτούς τους πρωταγωνιστές αυτό το… έργο θα βλέπαμε. Είναι αλήθεια βεβαίως ότι μερικοί εξ αυτών ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και σε ορισμένες περιπτώσεις η γελοιότητα συνυπήρξε με τον οίκτο. Αυτά όμως είναι αναπόφευκτα όταν οι άνθρωποι που πολιτεύτηκαν με εμμονές, ατόφια ψεύδη και ψευδαισθήσεις κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την άβολη πραγματικότητα. Οταν καβάλησαν το κύμα της οργής μιας εν πολλοίς κακομαθημένης κοινωνίας πριν από σχεδόν δέκα χρόνια και για να καταλάβουν την εξουσία ταυτίστηκαν με κάθε ψέμα και συκοφαντία. Υποσχέθηκαν εν γνώσει τους εξωτικούς παραδείσους σε μια χώρα που είχε πτωχεύσει και προσπαθούσε να σταθεί όρθια. Λοιδόρησαν και άσκησαν βία –κρυφά και φανερά– εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων και όσων υποψιάζονταν ότι μπορεί να σταθούν εμπόδιο στο σάλτο προς την εξουσία. Ακόμη χειρότερα, όταν ανέλαβαν τη διακυβέρνηση έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια και σώθηκε ως εκ θαύματος την ύστατη ώρα πληρώνοντας βαρύτατο αχρείαστο τίμημα που οι ειδικοί εκτίμησαν έως και σε πάνω από 100 δισ. ευρώ.
Ο,τι έκαναν στους αντιπάλους τους κάνουν τώρα ο ένας στον άλλο, σε αυτόν τον ιδιότυπο εμφύλιο που τους οδηγεί πίσω στις εποχές της μιζέριας.
Οταν είδαν ότι η εξουσία έχει και… καλοπέραση, αποφάσισαν να κάνουν τα πάντα για να τη διατηρήσουν και μετήλθαν προς τούτο κάθε αθέμιτο, κυρίως, μέσο. Εστησαν σκευωρία εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων ευτελίζοντας θεσμούς και εξευτελίζοντας σεβαστά πρόσωπα. Ολα αυτά δεν έγιναν κατά τύχη. Είχαν την έγκριση μιας στενής ηγετικής ομάδας υπό τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στην πορεία γνώρισε την προδοσία από εκείνους με τους οποίους έστηνε «κρεμάλες» στους αντιπάλους του. Τον εγκατέλειψαν σε μια νύχτα για να σώσουν το πολιτικό τους σαρκίο και προχώρησαν σε νέες συμμαχίες και λίγο μετά σε νέες… προδοσίες. Τότε ήταν που… περνούσε από τα μέρη μας ο απρόσκλητος επισκέπτης Στέφανος Κασσελάκης και τους άρπαξε το κόμμα μέσα από τα χέρια τους χωρίς να το πάρουν είδηση. Στην αρχή ο κ. Τσίπρας πίστεψε ότι έτσι εκδικήθηκε όσους τον πρόδωσαν και σχεδίαζε τη δική του επιστροφή, αλλά δεν φαντάστηκε ότι δεν θα υπάρχει κάτι να τον περιμένει. Προσπάθησε πριν από μερικούς μήνες να ανατρέψει τον κ. Κασσελάκη, αλλά και πάλι του την έφεραν οι δικοί του. Από τότε και μετά, η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε φαρσοκωμωδία με όρους που ξεπερνούν την πιο αχαλίνωτη φαντασία. Δεν είναι να απορεί κανείς όμως με όλα αυτά και κυρίως για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν αλλά και τη γλώσσα στη μεταξύ τους αντιπαράθεση και σύγκρουση, καθώς αντιγράφουν τον εαυτό τους. Ο,τι έκαναν στους αντιπάλους τους κάνουν τώρα ο ένας στον άλλο, σε αυτόν τον ιδιότυπο εμφύλιο που τους οδηγεί πίσω στις εποχές της μιζέριας. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εξέλιξη και την τύχη που του άξιζε. Η ζωή και η πολιτική ενίοτε αποδίδουν δικαιοσύνη.
