Την επαύριον των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι και ενδιαφερόμενοι σπεύδουν να δηλώσουν ότι έλαβαν το μήνυμα. Οπως προκύπτει από τα υπόλοιπα που λένε, για καθέναν το μήνυμα είναι διαφορετικό και τους θέλει παρόντες. Η πρόκληση της επόμενης ημέρας για τη νέα ηγεσία, αλλά και για όσους τη διεκδίκησαν και έχασαν, είναι αυτές οι διαφορετικές αναγνώσεις του εσωκομματικού εκλογικού αποτελέσματος να λειτουργήσουν συνθετικά και με πολλαπλασιαστική ισχύ. Σε διαφορετική περίπτωση, μπορούν να εξελιχθούν σε βέβαιη συνταγή καταστροφικής εσωστρέφειας.
Το μεγάλο βάρος της επόμενης ημέρας ασφαλώς πέφτει στους ώμους του Νίκου Ανδρουλάκη. Κατάφερε να βγει νικητής μετά την αμφισβήτησή του, όμως και ο ίδιος γνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει για πάντα ένα τόσο ευνοϊκό πολιτικό περιβάλλον, που του δίνει την ευκαιρία να ανασυγκροτηθεί ως εναλλακτικός πόλος εξουσίας. Εδειξε με τις δημόσιες τοποθετήσεις του, πριν και μετά την εκλογική αναμέτρηση, να αναγνωρίζει αυτό το δεδομένο, καθώς και την ανάγκη αλλαγών στο κόμμα. Μένει να φανεί αν μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να προχωρήσει σε αυτές τις αλλαγές με κριτήριο τη σύνθεση και τη διεύρυνση και όχι με αποκλεισμούς και περιορισμούς.
Το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής των εσωκομματικών εκλογών ανέδειξε γλαφυρά τον κατακερματισμό της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Το πεδίο στο οποίο η αναβαπτισμένη ηγεσία θα δοκιμαστεί, είναι ακριβώς η ικανότητά της να εκφράσει πειστικά όλες τις «φυλές» της εκλογικής βάσης, ώστε το κόμμα να καταστεί ελκυστικός προορισμός για ακόμη μεγαλύτερο εκλογικό ακροατήριο.
Χρόνος για καθυστερήσεις και παρελκυστικές τακτικές δεν υπάρχει. Αν το ΠΑΣΟΚ θέλει να αξιοποιήσει τα κέρδη της σημαντικής προσοχής που έδειξαν να προσελκύουν οι εσωκομματικές διαδικασίες, θα χρειαστεί να γίνουν άμεσα κινήσεις που θα αφήσουν θετικό αποτύπωμα. Σε αυτό έχουν ευθύνη και οι διεκδικητές που έχασαν στην εσωκομματική κάλπη. Εάν επιλέξουν να συμπεριφερθούν σαν «κομματάρχες» του χ ή ψ ποσοστού, προβάλλοντας διαρκώς το ποσοστό της εσωκομματικής κάλπης σαν «φέουδο» και σαν βάση νομιμοποίησης για διακριτή πολιτική πορεία, η συνταγή της διαλυτικής εσωστρέφειας είναι δεδομένη. Το να πιστεύουν ότι οι ίδιοι θα τα κατάφερναν καλύτερα εάν κέρδιζαν, είναι θεμιτό. Η κάλπη, όμως, αποφάσισε διαφορετικά. Καλούνται να αποδείξουν ότι και ως ηττημένοι μπορούν να λειτουργήσουν όπως θα έπρεπε εάν ήταν νικητές: συνθετικά.
