Η φωτογραφία με τον νόμιμο μουφτή Κομοτηνής Χαλίλ Τζιχάτ να προπηλακίζεται από ανθρώπους του σκληρού μηχανισμού του τουρκικού προξενείου έξω από τζαμί στην Ξάνθη, στερώντας του βίαια το δικαίωμα να προσευχηθεί, μεταδίδει εικόνα ντροπής και ασέβειας και ίσως να είναι και ποινικά κολάσιμη – αλλά αυτό είναι θέμα του εισαγγελέα.
Την περασμένη Παρασκευή στην Ξάνθη έγιναν τα εγκαίνια από τον γ.γ. Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας, Γιώργο Καλατζή, του νέου διδακτηρίου του «μουσουλμανικού ιεροσπουδαστηρίου Ξάνθης», παρουσία των τριών νόμιμων μουφτήδων (Ξάνθης, Κομοτηνής, Διδυμοτείχου) και πιστών, μουσουλμάνων και χριστιανών.
Με το τέλος της τελετής οι τρεις ιερωμένοι κατευθύνθηκαν στο κοντινό τέμενος για να ασκήσουν –όχι να τελέσουν με την ιδιότητά τους– ως απλοί πιστοί το ιερό για κάθε μουσουλμάνο καθήκον της προσευχής της Παρασκευής.
Στη θέα των μουφτήδων, δύο προβεβλημένα στελέχη του συστήματος του τουρκικού προξενείου, ο ένας υποψήφιος βουλευτής του μειονοτικού κόμματος DEB και ο άλλος αντιπρόεδρος της «Συμβουλευτικής Επιτροπής Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης», ακολουθούμενοι από μικρή ομάδα φανατικών, απώθησαν βίαια τους νόμιμους μουφτήδες, εκτοξεύοντας απειλές του τύπου «προδότες», «δεν έχετε καμιά δουλειά εδώ», κ.λπ.
Δεν τους επέτρεψαν ούτε καν στην αυλή του τζαμιού να προσευχηθούν, γεγονός που ανάγκασε τον μουφτή Κομοτηνής να καταφύγει στο πεζοδρόμιο για να ασκήσει το λατρευτικό καθήκον του. Το θέαμα ήταν ντροπιαστικό αλλά και προκλητικό.
Με ποιο δικαίωμα και υπό ποια ιδιότητα εμπόδισαν τραμπουκίζοντας δημόσιους λειτουργούς, Ελληνες πολίτες, μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, να εισέλθουν σε δημόσιο χώρο συνάθροισης –τα τεμένη ανήκουν στα βακούφια– για να κάνουν το πιο απλό πράγμα, να προσευχηθούν;
Λειτουργεί στη Θράκη, καθοδηγούμενο έξωθεν, παρακράτος που αστυνομεύει το θρησκευτικό φρόνημα των μουσουλμάνων συμπατριωτών μας και αποφασίζει ποιος θα προσευχηθεί και ποιος όχι στα τεμένη;
Δικαίωμά τους να μην αναγνωρίζουν ως θρησκευτικούς ηγέτες τους νόμιμους μουφτήδες που προβλέπονται από τη Συνθήκη της Λωζάννης, αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί τον αποκλεισμό τους, με τη χρήση βίας μάλιστα, από την προσευχή με την ιδιότητα του πιστού.
Η Ελλάδα παραμένει, ευτυχώς, ευρωπαϊκή δημοκρατία στην οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ αυτών και της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης, είναι αδιαπραγμάτευτα και οι νόμοι ισχύουν για όλους.
Ο σκοπίμως καλλιεργούμενος από τους ακραίους κύκλους θρησκευτικός φανατισμός μπορεί να υπηρετεί το αφήγημα της τουρκικής ηγεσίας περί καταπίεσης των «αδελφών της Δυτικής Θράκης». Προκαλεί, ωστόσο, διχασμό στη μειονότητα και αυξάνει τις δυσκολίες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι το επεισόδιο της Ξάνθης δεν αποτελεί μεμονωμένο κρούσμα για να αγνοηθεί.
