Μέσα σε μία εβδομάδα είχαμε την είσοδο ενός τρένου στη γραμμή του μετρό και τη «δημοσιογραφική επιτυχία» της αποκάλυψης των ονομάτων των αστυνομικών που θα στελεχώσουν το αποκληθέν «ελληνικό FBI». Δεν αναφέρομαι στη διαφθορά εφοριακών στην Κέρκυρα, διότι η διαφθορά στις ΔΟΥ δεν αποτελεί είδηση, παρά μόνον για τους αιθεροβάμονες. Στο μετρό μπορεί όντως να λειτούργησαν τα συστήματα και να απετράπη μια τραγωδία, όμως κάποιος υπάλληλος ή κάποιοι υπάλληλοι και πάλι συνελήφθησαν κοιμώμενοι. Μπορεί οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, που δεν αναγνωρίζουν την ατομική ευθύνη, και σε αυτή την περίπτωση να αναζητούν τους υπαιτίους στο «σύστημα», στην κυβέρνηση ή και στον καπιταλισμό, αλλά και στην προκειμένη περίπτωση ένας υπάλληλος δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Τελεία, παύλα.
Στην περίπτωση του ελληνικού FBI η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Πώς προέκυψε η διαρροή; Κάποιοι στα υψηλά κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ. ήθελαν να κάψουν την προσπάθεια εν τη γενέσει της; Ή μήπως κάποιος έκανε μια «εξυπηρέτηση» σε συγκεκριμένη ιστοσελίδα; Και οι υπεύθυνοι διαχειριστές της δεν έχουν ακούσει τίποτα για τα προσωπικά δεδομένα; Ή μήπως πίσω από τη διαρροή κρύβεται κάτι άλλο;
Χωρίς αξιολόγηση, πάντα θα υπάρχουν σε καίριες θέσεις ακατάλληλοι άνθρωποι και το κακό είναι θέμα τύχης αν θα συμβεί ή δεν θα συμβεί.
Το πρόβλημα είναι ότι η ανικανότητα και η αδιαφορία έχουν καταστεί εδώ και πολλές δεκαετίες οι μάστιγες της κοινωνίας μας. Ενα φαινόμενο που κοινωνικοποιήθηκε κάτω από πολύ συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες και σταδιακά κανονικοποιήθηκε. Ενσωματώθηκε στην καθημερινότητά μας. Η κοινωνία μας έχει αποκτήσει έναν μιθριδατισμό, καθώς όλο και μεγαλύτερα τμήματά της συμμετέχουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε αυτά τα εκφυλιστικά και επικίνδυνα φαινόμενα. Ζούμε δυστυχώς καταστάσεις μη ιάσιμες. Στο ερώτημα τι μπορεί να γίνει, η απάντηση είναι ένα μειδίαμα απογοήτευσης. Διότι το να γράψω «απολύτως τίποτα» είναι βαρύ και για τον αναγνώστη και για εμένα.
Αυτά τα φαινόμενα θεραπεύονται στο ξεκίνημά τους. Στην παιδική τους ηλικία. Οταν θεριέψουν δεν υπάρχει γιατρειά, γιατί πλέον αφορούν πολλούς. Και ελάχιστοι τολμούν να τα βάλουν με τους πολλούς. Διότι, ως γνωστόν, οι πολλοί, έστω και αν συγκροτούν ένα ετερόκλητο σύνολο, έχουν πολιτική δύναμη. Πώς να αξιολογήσεις στρατιές δημοσίων λειτουργών, όταν δεν θέλουν να αξιολογηθούν; Και όταν μιλώ για αξιολόγηση, δεν εννοώ αυτή που μοιράζει μόνο πριμ. Εχω κατά νουν μια αξιολόγηση που επιβάλλει και ποινές στους ανεπαρκείς περί την υπηρεσία. Χωρίς αξιολόγηση, πάντα θα υπάρχουν σε καίριες θέσεις ακατάλληλοι άνθρωποι και το κακό είναι θέμα τύχης αν θα συμβεί ή δεν θα συμβεί.
Αν συγκλονιστήκαμε από το Μάτι και τα Τέμπη, ήταν λόγω του αριθμού των νεκρών. Το σιδηροδρομικό δυστύχημα που είχε γίνει τον Μάιο του 2017 στο Αδενδρο πέρασε στα ψιλά διότι είχε «μόνον» τέσσερις νεκρούς. Προφανώς το θεωρήσαμε κάτι το αποδεκτό. Αν κάνουμε μερικές δυσάρεστες παραδοχές δεν θα γίνουμε καλύτεροι, αλλά θα πάψουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα.
