Αυτό που δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στον Κασσελάκη είναι ότι κατέστρεψε το προσωπείο της σοβαρότητάς τους. Κι από την τραγωδία που είχαν προσπαθήσει να χτίσουν περάσαμε στην κωμωδία. Μια κωμωδία ηθών. Ηρθε στην Ελλάδα για διακοπές και εξελέγη πρόεδρος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συμβαίνουν αυτά. Μόλις τον εξέλεξαν αναγκάστηκε να ταξιδεύσει στο Μαϊάμι για να πάρει τα χειμωνιάτικα. Λογικό. Πώς θα έβγαζε ολόκληρο χειμώνα με κοντομάνικα και τα στενά μπλουζάκια; Συνεδρίαση θέλετε; Σας έχω μια ευχάριστη έκπληξη. Δεν θα την κάνουμε σε καμιά απ’ αυτές τις άχαρες αίθουσες συμποσίων που διαθέτουν τα ξενοδοχεία της Αθήνας. Διαθέτω το σπίτι μου στις Σπέτσες. Ενα διημεράκι με τζάκι και χαλαρότητα. Ο,τι πρέπει για να αποφασίσεις για το μέλλον του κόσμου με καθαρό μυαλό. Μην ξεχνάτε ότι η μορφή του μεταπολεμικού κόσμου αποφασίστηκε στη Γιάλτα, στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Απαλή μουσική, καναπεδάκια και πισίνα. Πισίνα είπες σύντροφε; Πισίνα, βόθρος, γούρνα, κάτι με νερό τέλος πάντων. Επόμενη σκηνή: η βαρύγδουπη Αριστερά αποβιβάζεται από τα θαλάσσια ταξί με τροχήλατες βαλίτσες για να συσκεφθεί για το μέλλον της χώρας, και γιατί όχι, του κόσμου. Μεθεπόμενη σκηνή στην πλατεία Κουμουνδούρου. Οι σύνεδροι είναι ήδη συγκεντρωμένοι στο εσωτερικό του κόκκινου μεγάρου. Δεν τους βλέπουμε. Βλέπουμε όμως τον πρόεδρο ο οποίος βγαίνει από το αυτοκίνητο μαζί με τη Φάρλι. Κάνουν μια μικρή βόλτα ώστε η Φάρλι να ικανοποιήσει τις φυσικές της ανάγκες.
Ελάτε τώρα. Τον εξέλεξαν, τον θαύμασαν, τον υπάκουσαν, τον προσκύνησαν. Δεν τον είχαν καταλάβει; Δεν ήξεραν ποιος είναι; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Πίστεψαν πως είναι η μετενσάρκωση του Λένιν, έστω κάποιου μακρινού ανιψιού του που έζησε στην Αμερική; Αν δεν τον κατάλαβαν σημαίνει ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε. Ο άνθρωπος δεν έκρυψε απ’ την αρχή ποιος είναι και υπήρξε απολύτως συνεπής απέναντι στην πρώτη εντύπωση που έδωσε. Μάλλον δεν τους κολακεύει η άποψη ότι δεν ήξεραν. Οπότε για να τους βοηθήσω έχω να προτείνω μια άλλη ερμηνεία. Ο Κασσελάκης τους μάγεψε. Δεν το περίμεναν ότι κάποιος σαν κι αυτόν θα καταδεχθεί να αναλάβει την τύχη τους. Και πολύ θα ήθελαν να του μοιάσουν. Ομως δεν μπορεί να γίνει Κασσελάκης η Γεροβασίλη. Δεν θα σκεφτόταν ποτέ εκείνη να οργανώσει το συνέδριο σε νυχτερινό κέντρο. Αντε το πολύ σε κανένα κοσμικό της Αρτας που νοικιάζεται και για γάμους. Τον ζηλεύουν τον άνθρωπο. Ζηλεύουν την άνεση της ανεμελιάς του. Και δεν μας χρειάζεται ο Σαίξπηρ για να καταλάβουμε τη δύναμη της ζήλιας. Μας φτάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Τον ζηλεύουν επειδή κατάφερε να εξαντλήσει και τα τελευταία αποθέματα σοβαρότητας που τους είχαν απομείνει. Κοινώς τους κατάλαβε καλύτερα κι απ’ τους ίδιους.
