Για τους τεμπέληδες, η ακινησία είναι το όνειρο του παραδείσου. «Και μετά θα κάαααθεσαι», που ‘λεγε και ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς δεν είναι τεμπέλης. Απόδειξη, η εργώδης αλλά ατελέσφορη προσπάθειά του να βγάλει τη χώρα από την κρίση την περίοδο 2012-2015. Επιπλέον, επί των ημερών της πρωθυπουργίας του και παρά την οικονομική κρίση κινήθηκαν τα ελληνοτουρκικά. Ορθώς ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θύμισε ότι ο πρώην πρωθυπουργός «ήταν άνθρωπος ο οποίος συναντήθηκε με τον κ. Ερντογάν και επί διακυβέρνησης του κ. Σαμαρά και με υπουργό τον κ. Βενιζέλο γίνονταν και διερευνητικές επαφές» (17.10.2024).
Βεβαίως, τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης –και μάλιστα υπουργός Εξωτερικών της– ήταν ο αεικίνητος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, που κατέχει πολλά για τη θέση της χώρας στον διεθνή περίγυρο, τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς της. Εχει και πλούσιο συγγραφικό έργο επ’ αυτού, σε αντίθεση με τον κ. Σαμαρά, που δεν έγραψε το παραμικρό ούτε κατά την απουσία του από την πολιτική. Φαντάζει, όμως, περίεργο να υποτάσσεται ένας εθνικώς ευαίσθητος πρωθυπουργός στις επιθυμίες ενός –έστω ισχυρού– αντιπροέδρου του, ενώ γίνεται τσαμπουκάς ως βουλευτής όταν κυβερνά η παράταξή του. Αλλά πάλι όλα τα είδαμε σ’ αυτήν τη ζωή και πρωτίστως στην πολιτική…
Eίναι προτιμότερο να ξοδεύεται το εθνικό μας υστέρημα σε επενδύσεις για την άμυνα παρά να καίγεται σε αναχαιτίσεις πάνω από το Αιγαίο.
Πιθανώς τότε ο κ. Σαμαράς πείστηκε από τον κ. Βενιζέλο ότι τα «ήρεμα νερά» δεν «φέρνουν πάντα τεράστιες φουρτούνες», αλλά λεφτά στα ταμεία, αυτά που ακόμη έχουμε ανάγκη. Δεν ξέρουμε αν ο πρώην πρωθυπουργός «τσίμπησε» από το κυβερνητικό αφήγημα περί «θωρακισμένης (ξανά μανά) οικονομίας», αλλά είναι προτιμότερο να ξοδεύεται το εθνικό μας υστέρημα σε επενδύσεις για την άμυνα –αγορά φρεγατών, αεροπλάνων και λοιπών ακριβών παραφερναλίων– παρά να καίγεται σε αναχαιτίσεις πάνω από το Αιγαίο. Το 2020, η αμερικανική πολεμική αεροπορία είχε εκτιμήσει το κόστος πτήσης του F-16C σε 22.514 δολάρια/ώρα. Το κόστος των αναχαιτίσεων κατά τη διάρκεια της μεγάλης έντασης του 2020 ήταν μισό εκατομμύριο ευρώ την ημέρα!
Η ακινησία, όμως, προτιμάται και από τους συντηρητικούς. Αυτοί δεν είναι τεμπέληδες, αλλά ανασφαλείς. Κατανοούν πλήρως την άσχημη κατάσταση, αλλά φοβούνται πως αν κάνουν κάτι θα γίνει χειρότερη. Δικαιολογημένος φόβος, ιδίως εκείνων που έχουν δει πολλά τα μάτια τους. Σε όλες τις κοινωνίες οι αλλαγές έχουν ως προκαταβολή μεγάλο κόστος και τα αποτελέσματα είναι πάντα αμφίβολα. Ελάχιστο ποσοστό όσων επιχειρούνται είναι πλήρεις επιτυχίες και δεν λείπουν οι αποτυχίες. Αλλά οι κοινωνίες, οι συλλογικότητες, τα άτομα που δεν δοκιμάζουν διαρκώς νέες προσεγγίσεις καταλήγουν σε αυτό που λένε οι Αμερικανοί «roadkills». Δεν υπάρχει ακόμη ελληνικός όρος. Αναφέρεται στα ζώα που σκοτώνονται από διερχόμενα οχήματα· εν προκειμένω της νεωτερικότητας.
Ο κ. Σαμαράς ωστόσο δεν είναι συντηρητικός. Ανέλαβε σημαντικά ρίσκα στη ζωή του. Ως νεαρός βουλευτής το 1993 έριξε την κυβέρνηση της παράταξής του και το πλήρωσε μένοντας είκοσι χρόνια σπίτι του. Γύρισε στη Νέα Δημοκρατία, αλλά ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 2010 αντιτάχθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές ηγεσίες (οι περισσότερες εκ των οποίων ήταν συντηρητικές) και στη λογική. Το πλήρωσε όταν αναγκάστηκε να εφαρμόσει το δεύτερο και αχρείαστο, απ’ ό,τι έδειξε η εμπειρία των υπόλοιπων χωρών, μνημόνιο. (Ανάλογα πλήρωσε και ο κ. Τσίπρας όταν εφάρμοσε το επίσης αχρείαστο τρίτο μνημόνιο.) Οι αποφάσεις του κ. Σαμαρά μπορεί να ήταν επιβλαβείς για την παράταξή του και τη χώρα, αλλά σίγουρα δεν ήταν συντηρητικές. Ο ίδιος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «σιγουράντζα», που θα έλεγαν και οι νεότεροι.
Απομένει ως εξήγηση το γινάτι που, όπως λέει μια παροιμία, «βγάζει μάτι». Ομως, η λαϊκή παράδοση δεν διευκρινίζει σημαντικές παραμέτρους. Πόσο κρατάνε, επιτέλους, αυτά τα γινάτια και ποιανών τα μάτια βγάζουν;
