Η πιο βολική ερμηνεία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές, δέκα χρόνια πριν, ως αντιμνημονιακό και όχι ως αριστερό κόμμα και γι’ αυτό άρχισε να χάνει δυνάμεις μετά την προσαρμογή του στον δημοσιονομικό ρεαλισμό και στον ευρωπαϊκό ορθολογισμό.
Επειδή ύστερα από την ήττα του 2019 αρνήθηκαν να αποδεχθούν ότι βρέθηκαν στην κυβέρνηση ανεβαίνοντας στο κύμα των Αγανακτισμένων και αγκαλιάζοντας Καμμένους, δεν έκαναν παρά προσχηματική αυτοκριτική (για επικοινωνιακές αστοχίες), αφήνοντας εκτός αναστοχασμού την αντιθεσμικότητα, τον πελατειασμό, τον λαϊκισμό και την εμπάθεια, που καθόρισαν κεντρικές πτυχές της πολιτικής τους.
Το 2023, μετά το συντριπτικό 17% το οποίο δεν είχαν αισθανθεί και έφερε την παραίτηση του Αλ. Τσίπρα, τα φρένα έσπασαν και η κατρακύλα έγινε ανεξέλεγκτη, όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά.
Καταλυτικό γεγονός ήταν η ανάληψη της ηγεσίας από τον Στ. Κασσελάκη, που δεν είχε στοιχειώδη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, της ιστορίας και των παραδόσεων της Αριστεράς, των μηχανισμών που καθορίζουν τη δημόσια ζωή, πόσο μάλλον της παθολογίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι ο αυτοπροβαλλόμενος ως πλούσιος ομογενής από το Μαϊάμι πήρε τα κλειδιά του κόμματος μέσα από μια διαδικασία την οποία είχαν οι ίδιοι συμφωνήσει ερήμην του επιδείνωσε το αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε το κομματικό κατεστημένο.
Από τότε έγιναν πολλά που συνέτειναν στον αυτοεξευτελισμό και στην ηθική καταρράκωση του ΣΥΡΙΖΑ για να φτάσουν στο σημείο να κάνουν επίθεση απελπισίας στον Στ. Κασσελάκη απαγορεύοντάς του, με πρωτοφανή τρόπο, να θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία.
Ο διασυρμός του κόμματος θα μπορούσε να αποφευχθεί εάν…
Μπορούσε να αποφευχθεί ο διασυρμός;
Αν η Εφη Αχτσιόγλου του είχε απαντήσει όταν της δήλωσε την επιθυμία του να θέσει υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων…
Αν ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβανόταν γρήγορα τον κίνδυνο και δεν του επέτρεπε να εμφανίζεται ως συνεχιστής του πριν από την εκλογή ηγεσίας…
Αν η Νέα Αριστερά που προήλθε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έπειθε…
Αν μετά την εκλογή ηγεσίας και όταν άρχισε να φαίνεται η παραδοξότητα, όλοι οι βουλευτές τον αμφισβητούσαν και του ζητούσαν να φύγει…
Αν ο Σωκρ. Φάμελλος, η Ολγα Γεροβασίλη ή οποιοσδήποτε άλλος είχαν ηγετική λάμψη και αξιόπιστο πολιτικό λόγο…
Αν ο Στ. Κασσελάκης μπορούσε να ακούσει τους καλόπιστους που ήθελαν την ανανέωση αλλά όχι με όρους τηλεοπτικής ελαφρότητας.
Το βέβαιο είναι ότι τίποτα από αυτά δεν συνέβη, η κάθοδος έγινε ανεξέλεγκτη και ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε από την πρίζα του δικομματισμού βραχυκυκλωμένος και τοξικός για όλη την Αριστερά.
Καλό σενάριο για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει και αυτό διευκολύνει τη μετακίνηση του πολιτικού εκκρεμούς προς τα δεξιά, με τον αντισυστημισμό να θριαμβεύει οριζόντια, τους Βορίδηδες να παριστάνουν τους μετριοπαθείς και τους Βελόπουλους να ανησυχούν για την υφαλοκρηπίδα του Καστελλορίζου.
