Σε πόσους κόσμους χωρίζεται άραγε ο Κόσμος, ο πλανήτης μας δηλαδή, όχι το Σύμπαν που προσδιορίζει ο διεθνής όρος «Cosmos»; Σε τρεις, πρώτο, δεύτερο και τρίτο; Ανεπτυγμένο, αναπτυσσόμενο και υπανάπτυκτο; Ή μήπως σε δύο, κυρίαρχο και κυριαρχούμενο, ηγεμονεύοντα και ηγεμονευόμενο, ή πολιτισμένο και «απολίτιστο», όπως διατείνονται όσοι στη Δύση φρονούν ότι το ανθρώπινο είδος πλάστηκε για να υπηρετεί τον Λευκό Αφέντη, και δη τον χριστιανό; Να υπηρετεί, εν ολίγοις, τις πρώην και τις νυν αυτοκρατορίες, που μοιράζουν τη Γη σε ζώνες επιρροής, ευεργετώντας μια στο τόσο τους προθυμότερους των προθύμων και ασκώντας την εξουσία τους με τη λογική και την ηθική της αποικιοκρατικής εποχής, πλην με ρητορική δημοκρατίας και δικαιοσύνης;
Ναι, δύο οι κόσμοι: ο κόσμος που ζει και ο κόσμος που απλώς επιβιώνει. Και τέτοιος κόσμος, φτωχός και ζορισμένος, υπάρχει πολύς και μέσα σε χώρες ανεπτυγμένες. Δεν κατοικεί μόνο στα «τριτοκοσμικά» κράτη της Αφρικής και της Ασίας. Και δεν τολμάει καν να ονειρευτεί μιαν άσπρη μέρα, γιατί τα πάντα τον εξαναγκάζουν να δηλώσει υποταγή στην κορυφαία θεότητα των καιρών μας, την ΤΙΝΑ. Οχι, δεν πρόκειται για παραφθορά του ονόματος της Αθηνάς, αλλά για το αρκτικόλεξο There Is No Alternative. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Η Ιστορία τελείωσε με τη στέψη του νεοφιλελεύθερου πολιτισμού ως μοναδικής ρεαλιστικής εκδοχής διαχείρισης των ανθρωπίνων. Αυτό ήταν το πεπρωμένο, η μοίρα, η ειμαρμένη. Μην το πολεμάτε. Ηρεμήστε πια. Παραιτηθείτε. Νομοτελειακά, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιητικής ΤΙΝΑ διαμορφώθηκαν ο κόσμος πομπός και ο κόσμος δέκτης, κι αυτό πρέπει να μείνει εσαεί απαρασάλευτο. Ο κόσμος που εκπέμπει, πέμπει και εξάγει (δόγματα, κανόνες, διαταγές, στρατεύματα, αλλά και «αγαθά», και ρύπους βέβαια, μια και οφείλει να συνεχίζει την πρόοδό του) και ο κόσμος που εισάγει, δέχεται και οφείλει να ανέχεται.
Οπως η Μελόνι
Η Ευρωπαϊκή Ενωση ανήκει στον Πρώτο Κόσμο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο εσωτερικό κάθε χώρας-μέλους της λείπουν οι τεράστιες ανισότητες: για κοινωνίες των δύο τρίτων πρόκειται, τα οποία απλώς επιβιώνουν ή τα ψευτοκαταφέρνουν. Η Ενωση, λοιπόν, εξάγει. Εξάγει αυτοκίνητα, φάρμακα, ρούχα, και όπλα βεβαίως, σε χώρες αποδεδειγμένα φιλειρηνικές και πιστές στο διεθνές δίκαιο, να, όπως το Ισραήλ ή η Τουρκία. Εξάγει όμως και τα παραπροϊόντα της προκοπής της: σκουπίδια και ρύπους. Και πλέον εξάγει και μετανάστες και πρόσφυγες. Με πρωτοπόρο την Ιταλία της ακροδεξιότατης Τζόρτζια Μελόνι, την οποία υποστηρίζει ενθουσιωδώς, παρασταίνοντάς τη μάλιστα σαν παράδειγμα προς μίμηση, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για δεύτερη θητεία, ανταμοιβή για τη λαμπρή πρώτη πενταετία της. Ενα ψεγάδι έχει όλο κι όλο η πολιτεία της. Το 43,5% της διδακτορικής διατριβής της ήταν προϊόν λογοκλοπής, όπως αποδέχθηκε στο όχι και τόσο μακρινό 2016 η εξεταστική επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Αννόβερου. Η οποία πάντως δεν ανακάλεσε το πτυχίο της, διότι –ω της σοφιστείας– «δεν μπορεί να αποδειχθεί πρόθεση για εξαπάτηση». Πταίσμα, εν πάση περιπτώσει. Συνηθισμένο και στα μέρη μας.
Οταν εξομοιώνεσαι με το τέρας, δεν το πολεμάς. Το προσκυνάς και το διακονείς.
Αν οι 26 Ευρωπαίοι εταίροι μας είχαν υιοθετήσει το εξαιρετικό ελληνικό σύστημα περισυλλογής, διαχείρισης και ανακύκλωσης απορριμμάτων, που ούτε παράνομες χωματερές διαθέτει, στο έμπα μάλιστα ή στο έβγα δήμων και κοινοτήτων, ούτε καφέ κάδους προς υποδοχή βιοαποβλήτων, που όμως σε περιμένουν εσένα τον οικολογικώς χρηστό πολίτη κλειδωμένοι και με το κλειδί άφαντο, η Ε.Ε. δεν θα βρισκόταν στην ανάγκη να εξάγει σε τρίτες χώρες πάνω από 30 εκατ. τόνους σκουπιδιών τον χρόνο: τα απόβλητα του σιδήρου και του χάλυβα στην Τουρκία, το χαρτί στην Ινδία, κτλ. Και επειδή στο πεδίο αυτό ανθούσε η παρανομία, ενώ η φιλοπεριβαλλοντική χρήση των ευρωαποβλήτων στις χώρες εισαγωγής τους ήταν λουλούδι μαραμένο, τον περασμένο Φλεβάρη η Ευρωβουλή αποφάσισε αυστηρότερα μέτρα.
Και; Αυστηρότατο υποτίθεται πως ήταν και το ευρωκαθεστώς υποστήριξης ενός άλλου δικαιώματος των πλουσίων και ισχυρών, κρατών ή επιχειρηματιών: να εμπορεύονται τις εκπομπές άνθρακα. Να εξάγουν δηλαδή ρύπους σε χώρες που διαθέτουν πλεόνασμα εκπομπών, επειδή, ως μη βιομηχανικές, αδυνατούν να εκπέμψουν το διοξείδιο άνθρακα που τους αναλογεί. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη συνεχώς επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή δεν πληρώνουν τα επίχειρα της αντιπεριβαλλοντικής συμπεριφοράς τους. Και, βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο, μπορούν να φορτώνουν στις «υπανάπτυκτες» χώρες τις οικοαμαρτίες τους και τα διοξείδιά τους: τα αέρια του θερμοκηπίου. Εναντι αμοιβής φυσικά, οπότε δεν τίθεται ζήτημα «δίκαιης κατανομής των βαρών».
Απάτη
Τι είδαμε και στο πεδίο αυτό; Απατεωνιές, και μάλιστα με Γερμανούς πρωταγωνιστές, την «ανένδοτη νομιμοφροσύνη» των οποίων πολλοί στα μέρη μας την προβάλλουν σαν πρότυπο. Στελέχη τραπεζικών κολοσσών λοιπόν, όπως η Deutsche Bank, ανοιχτόμυαλοι επιχειρηματίες, μεγαλοδικηγόροι και αξιωματούχοι των αστυνομικών αρχών της ίδιας της Ε.Ε. έστηναν εταιρείες-φαντάσματα, διέπρατταν εικονικές αγοραπωλησίες και έκοβαν πλαστά τιμολόγια μεταπώλησης δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων. Τι πέτυχαν; Να κλέψουν από τις ευρωπαϊκές φορολογικές αρχές ΦΠΑ αξίας 5 δισ. ευρώ. Η όλη σκανδαλώδης ιστορία παρουσιάστηκε στις 7.5.2019 στην «Κ», σε ρεπορτάζ – έρευνα του Γιάννη Σουλιώτη και του Τάσου Τέλλογλου, με τον τίτλο «Η “απάτη του αιώνα” με το εμπόριο ρύπων». Εχει και η Ελλάδα βέβαια ένα μερίδιο στην ασύλληπτη κομπίνα.
Ισως επειδή για αρκετούς Ευρωπαίους ιθύνοντες, πρωθυπουργούς, υπουργούς, επιτρόπους, ευρωβουλευτές, κομματάρχες, μιντιοκράτες, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν αξίζουν πολύ περισσότερο από τους ανεπιθύμητους ρύπους και τα περιττά σκουπίδια, αρχίσαμε πια να τους εξάγουμε και αυτούς σε χώρες μη μέλη της Ε.Ε. Τα εγκαίνια έγιναν στην Αλβανία, όπου η Μελονία, άλλως Ιταλία, κατασκεύασε (με απευθείας αναθέσεις, αλλά αυτό το κόλπο το ξέρουμε κι εμείς, δεν περιμέναμε να μας το μάθουν οι Ιταλοί) δύο κέντρα κράτησης μεταναστών, κατόπιν συμφωνίας με το καθεστώς Εντι Ράμα. Θα υποβάλλουν εκεί αίτηση χορήγησης ασύλου, θα ελέγχονται και περίπου οι εκατό στους εκατό θα επαναπατρίζονται σε «ασφαλείς χώρες» σαν την Αίγυπτο, την Τυνησία κι άλλες 15 στις 22 προτεινόμενες που κρίθηκαν μη ασφαλείς από τη Διεθνή Αμνηστία.
Επί Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας ανάλογους σχεδιασμούς, κρίνοντας ότι η δημιουργία «κέντρων επαναπατρισμού» εκτός Ε.Ε. παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τώρα, η επίσημη Ευρώπη κάνει ό,τι και κάθε μέλος της ξεχωριστά, και η Ελλάδα βέβαια: τάχα για να πολεμήσει την Ακροδεξιά, ενστερνίζεται θεμελιώδεις ακροδεξιές ιδέες και πρακτικές. Μα όταν εξομοιώνεσαι με το τέρας, δεν το πολεμάς. Το προσκυνάς και το διακονείς.
