Τους θυμάται κανείς όλους αυτούς να θρηνούν και να «καταγγέλλουν» τότε, όπως χτυπιούνται και καταγγέλλουν τώρα «για τα θύματα των Τεμπών»; l Θυμάται κανείς το ιερατείο των «αγωνιστικών συναυλιών τραγουδιού» l –τους συνήθεις «υπερασπιστές», όχι τόσο των καμνόντων και πασχόντων από την αναλγησία «της εξουσίας» και «του κέρδους», αλλά πρωτίστως των «αγώνων της Αριστεράς»–, l να θρηνούν και να καταγγέλλουν όταν στο Μάτι κάηκαν εκατόν τόσοι άνθρωποι; l Πού βρίσκονταν τότε όλοι αυτοί, που επί ενάμιση χρόνο τώρα όχι μόνο καταριούνται τους «δολοφόνους νέων παιδιών στα Τέμπη», αλλά και προ-δικάζουν τα συμπεράσματα στα οποία θα καταλήξει η εξονυχιστική δικαστική έρευνα που διεξάγεται; l
Ολοι αυτοί σε άλλο πεδίο βολής ασκούνταν όταν το πανελλήνιο θρηνούσε για το Μάτι. l Δεν είχαν όραση ούτε ακοή ούτε όσφρηση – δεν είχαν τη βούληση να αντιληφθούν τις ευθύνες της σαθρής διακυβέρνησης των Συριζανέλ για την εκατόμβη. l Ανύπαρκτοι, άφαντοι. l Γιατί τότε το πεδίο βολής αυτών των αοιδών ήταν παγίως η υπεράσπιση «αριστερών δυνάμεων». l Αλλά αφ’ ότου εκείνο το ακατάβλητο, όπως πίστευαν, πεδίο βολής καταρρακώθηκε και ευτελίστηκε και αποκαλύφθηκε –μαζί με την οικτρή ποιότητα «Σύριζα»– τι πεδίο κούφιων βολών και λόγων ήταν, τότε άρχισαν να ψάχνουν για άλλο πεδίο άσκησης, ανακτώντας αίφνης τις αισθήσεις τους. l Κάπως έτσι «κατοίκησαν» τα Τέμπη. l Ενα πεδίο βολής όπου άνετα μπορούν να θρηνούν τα θύματα των Τεμπών μαζί με τα θύματα του Ισραήλ, άμα λάχει, και να εμφανίζονται με αμφιέσεις χρωμάτων της παλαιστινιακής σημαίας, όπως λ.χ. η Πασιονάρια Πάσης Τσιπρίλας Τάνια Τσανακλίδου στη συναυλία «για τα θύματα των Τεμπών». l
Ως κι ο ορκισμένος τσιπρικός Καρανίκας ξεθηκάρωσε κατά των κασσελακοφάγων: «Η ελίτ υπονομεύει τη δημοκρατία στο εσωτερικό του κόμματος». l «Η στάση τους είναι καθαρά μακιαβελική και δείχνει ανηθικότητα». l «Σαφώς και είναι δολοπλοκία, ραδιουργία». l Σύμβουλος Στρατηγικής Πολιτικής της κυβέρνησης Τσίπρα καταγγέλλει, όχι αστεία. l
Η αντί Στεφάνου Θεοδώρα Τζάκρη αναγγέλλει πως στις εκλογές για νέο πρόεδρο του Σύριζα «Εστω και άδειο σακάκι» θα κατέβει. l «Κοίτα φασαρία για ένα σακάκι αδειανό, για έναν Στέφανο!», παρωδεί γνωστό στίχο του Σεφέρη αναγνώστης της στήλης. l Σιγά, αγαπητέ, μη γίνεται η φασαρία για ένα πουκάμισο ή, έστω, σακάκι αδειανό· l για έναν τίτλο κόμματος απαξιωμένον μεν, αλλά που εξασφαλίζει για τρία ακόμα χρόνια παχυλή κρατική επιχορήγηση γίνεται η φασαρία. l Για μια τσέπη καθόλου αδειανή. l Γι’ αυτό έχει ξεσπάσει αλληλοτρωικός πόλεμος στον Σύριζα. l
Πληροφορηθείς το σίριαλ ντουζίνας περίπου συναυλιών του Σταύρου Ξαρχάκου σε σημαντικούς ανά τη χώρα αρχαιολογικούς χώρους –σπανίως (έως ποτέ) παραχωρούμενους για τέτοιες εκδηλώσεις– l αναρωτήθηκα πώς και γιατί έλαβε αίφνης η υπουργός Μενδώνη αυτή την άνευ προφανούς λόγου απόφαση. l Πολύ περισσότερο που δεν πρόκειται για συναυλίες ανοιχτές στο κοινό, αν κρίνω από την πρώτη που ήδη δόθηκε στον ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα ενώπιον περίπου 160 «επωνύμων». l Πώς και γιατί, απόρησα, το υπουργείο Πολιτισμού χρηματοδοτεί (προφανέστατα) μια σειρά σχεδόν κλειστών συναυλιών Ξαρχάκου σε «μη παραχωρούμενους» κατά το πλείστον αρχαιολογικούς χώρους; l Κάποια στιγμή, λοιπόν, έτυχε να διαβάσω σε σάιτ συριζαϊκής εφημερίδας σχόλιο αναγνώστη για τη συναυλία Ξαρχάκου στα εγκαίνια του νέου φωτισμού στον ναό του Σουνίου, παρουσία του πρωθυπουργού και άλλων προσωπικοτήτων. l Απορούσε ο συριζαίος πώς δέχτηκε να παίξει στο Σούνιο ο Ξαρχάκος, «που αρνήθηκε να συμμετέχει στις παρόμοιες φιέστες της ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ στο Ρέθυμνο» κτλ. l Και τότε οι δύο απορίες αλληλοφωτίστηκαν και καθεμιά ερμήνευσε την άλλη.
