Υπήρξαν γκρίνιες για το «αφορολόγητο της συμπόνιας», των 300 ευρώ μηνιαίως για κάθε εργαζόμενο που λαμβάνει φιλοδωρήματα μέσω POS. Το διεκδίκησαν και άλλες ομάδες εργαζομένων, που κάνουν εξίσου δύσκολες και κακοπληρωμένες δουλειές. «Ενας σερβιτόρος», έγραψε ο κ. Μάνος Βουλαρίνος, «δεν έχει μεγαλύτερες ανάγκες από έναν βοηθό σε συνεργείο αυτοκινήτων ή από μια βρεφονηπιοκόμο ή από έναν υπάλληλο σούπερ μάρκετ, πολύ περισσότερο όταν ο σερβιτόρος έχει ήδη ένα επιπλέον αφορολόγητο εισόδημα (μικρό, αλλά εντελώς μαύρο) από τα φιλοδωρήματα σε μετρητά» (Το Μανιφέστο, 17.10.2024).
Υπάρχει ένα επιπλέον κακό, πέρα από τις εικαζόμενες ανάγκες κάθε κλάδου· λέμε «εικαζόμενες» διότι «το αφορολόγητο φιλοδώρημα δεν έχει σχέση με τις βιοποριστικές ανάγκες των σερβιτόρων αλλά με τις δημοσκοπικές ανάγκες της κυβέρνησης». Μετά την τεράστια προσπάθεια απλοποίησης του φορολογικού συστήματος, αργά αλλά σταθερά η κυβέρνηση υφαίνει την παλιά, προ κρίσης, φορολογική κουρελού. Θυμάται κανείς πόσες φασαρίες είχαν με την τρόικα όλες οι κυβερνήσεις για τη γεωγραφική διαφοροποίηση των συντελεστών του ΦΠΑ; Καταργήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ το 2017 και επανήλθε επί Ν.Δ. το 2021.
Ρυθμίσεις, τροπολογίες, εξαιρέσεις φτιάχνουν μια φορολογική πολιτική που χάνει ο λογιστής τη λογική και το κράτος τα εισοδήματα. Οσο περισσότερες ειδικές ρυθμίσεις γίνονται, τόσο αυξάνεται ο όγκος δουλειάς όσων συμπληρώνουν τις φορολογικές δηλώσεις και των ελεγκτών τους· χιλιάδες χαμένες εργατοώρες για την εθνική οικονομία.
Ταυτοχρόνως, ανοίγουν παράθυρα για φοροδιαφυγή. Ηδη η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι, «προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν αθέμιτες πρακτικές, αν διαπιστωθεί μείωση μισθού του εργαζομένου με παράλληλη αύξηση των πρόσθετων αποδοχών του, ο εργοδότης θα πληρώνει εισφορά ίση με το 22% της μείωσης των τακτικών αποδοχών». Χα! Τρέμουν σύγκορμοι εκείνοι που έχουν μακρά ιστορία (και ως εκ τούτου εμπειρία) φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής.
«Στην Ελλάδα φορολογούμε το επάγγελμα και όχι το εισόδημα», είχε πει στο ντιμπέιτ του ΠΑΣΟΚ ο κ. Παύλος Γερουλάνος (24.9.2024). Ορθόν. Με σκανδαλωδώς χαμηλό συντελεστή (5%) φορολογούνται οι ραντιέρηδες των μερισμάτων, με άλλη κλίμακα μπαίνουν οι επαγγελματίες, άλλη για όσους έχουν εισοδήματα από ακίνητη περιουσία και ιδιαίτερα υψηλή φορολογία (9%-44%) βαρύνει το προϊόν της εργασίας. Αλλά αυτή η κυβέρνηση κατάφερε στα φορολογικά κάτι που έκαναν στη φυσική οι Αμερικανοί με το Σχέδιο Μανχάταν. Διέσπασε το προϊόν της εργασίας: άλλο αφορολόγητο για το σερβίρισμα και άλλο για το φιλοδώρημα.
