Αν κανείς ακούει τι κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο για τα «εθνικά μας θέματα» εδώ και δεκαετίες θα νομίζει ότι η Ελλάδα προσομοιάζει στο Ισραήλ. Ο πατριωτισμός και ο υπερπατριωτισμός ξεχειλίζουν. Υπάρχει όμως ένα απλό ερώτημα που πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας και, πρώτοι, οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που μας έχει κυβερνήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν ροκανίζονταν βασικοί πυλώνες της εθνικής ασφάλειας. Οταν οι πολιτικοί σήκωναν χωρίς δεύτερη σκέψη το τηλέφωνο για να διατάξουν τον ΓΕΕΘΑ ή κάποιον αρχηγό Οπλου να κάνει ένα ρουσφέτι. Οταν είχαμε παραπάνω στρατηγούς από όσους χρειαζόμαστε ή όταν –στο παρελθόν– τα κριτήρια επιλογής ήταν αμιγώς κομματικά. Οταν οι Ενοπλες Δυνάμεις μετατράπηκαν σε μία μεγάλη ΔΕΚΟ χωρίς ουσιαστική αξιολόγηση, κίνητρα ανέλιξης και αυστηρή πειθαρχία. Οταν ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς χωρίς να μείνει μία, μικρή έστω, νησίδα σοβαρής έρευνας ή αμυντικής βιομηχανίας στον τόπο. Οταν οι γείτονές μας έχουν προχωρήσει σε αυτόν τον τομέα και εμείς πανηγυρίζουμε μόλις κάνουμε ένα μικρό δειλό βήμα. Οταν χάσαμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε το απίστευτο ταλέντο που θα μπορούσαμε να βρούμε από συμπατριώτες μας στο εξωτερικό για να βάλει τις βάσεις μιας σοβαρής νησίδας καινοτομίας που θα έφτιαχνε σήμερα τα πιο εξελιγμένα drones. Οταν η ΕΥΠ έγινε κάποιες στιγμές κόμβος ρουσφετιών, μερικής ανομίας και ρεβανσιστικού κομματισμού. Οταν κανείς πολιτικός δεν ασχολήθηκε με μια συστηματική πολιτική δημιουργίας σοβαρών δεσμών με τη Διασπορά και τη μακρόπνοη οργάνωση ισχυρού λόμπι μακριά από επαγγελματίες-ομογενείς. Οταν το υπουργείο Εξωτερικών μετατράπηκε σε σκιά του εαυτού του.
Και το κυριότερο. Πού ήταν οι εκπρόσωποι του πολιτικού μας συστήματος όταν ξοδεύονταν τα πολύτιμα χρήματα του ελληνικού λαού σε προσλήψεις, ρουσφέτια και άχρηστες επιδοτήσεις; Γιατί μην ξεχνάμε ότι, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, σήμερα πληρώνουμε το κόστος της χρεοκοπίας. Για αυτό μείναμε πίσω σε ζωτικούς τομείς και το Ναυτικό μας δεν μπορεί να κρατήσει τους μηχανικούς του. Ο ειλικρινής πατριωτισμός απαιτεί σύστημα, επαγγελματισμό, πάταξη της φαυλότητας. Πατριώτης είναι αυτός που φροντίζει η χώρα να είναι θωρακισμένη οικονομικά και θεσμικά, γιατί αυτό προέχει.
Να το πούμε αλλιώς. Μιλάμε σαν το Ισραήλ, αλλά φερόμαστε σαν φτωχή βαλκανική του εκδοχή. Πατριωτισμός δεν είναι μόνο τα μεγάλα λόγια, αλλά και οι πράξεις, όπως πρώτος δίδαξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
