Μετά την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου, η Δύση στάθηκε στο πλευρό του Ισραήλ. Το Ισραήλ έδειξε τις αδυναμίες του. Οταν το κράτος των Εβραίων συνήλθε από το χτύπημα και άρχισε να δείχνει τη δύναμή του, η στάση της Δύσης άρχισε να μεταστρέφεται. Ο ισραηλινός στρατός είχε μπει στη Γάζα, τα τούνελ της Χαμάς αποκαλύπτονταν το ένα μετά το άλλο. Ενα χρόνο μετά, το Ισραήλ έχει εξουδετερώσει την ηγεσία της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, του υποκαταστήματος του Ιράν. Το άλλο υποκατάστημα, οι Χούθι, παρενοχλεί το παγκόσμιο εμπόριο. Το Ισραήλ έχει δεχθεί μαζική πυραυλική επίθεση από το Ιράν. Η Γάζα έχει ισοπεδωθεί. Οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τις 40.000. Χωρίς να ξέρουμε πόσοι απ’ αυτούς είναι μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης και πόσοι είναι άμαχοι. Τα στοιχεία μάς τα δίνει η Χαμάς. Ο Μπάιντεν προσπαθεί να συνετίσει τον Νετανιάχου και ο Μακρόν ζητάει να σταματήσουν να στέλνουν όπλα στο Ισραήλ. Από ποιους το ζητάει, αφού ο ίδιος δεν έχει στείλει ούτε νεροπίστολο. Πριν από μερικούς μήνες, ο ίδιος είχε πει ότι ο αντισιωνισμός ταυτίζεται με τον αντισημιτισμό. Παραγνωρίζουν το γεγονός ότι το Ισραήλ κερδίζει σε όλα τα πολεμικά μέτωπα, με τεράστιο κόστος για τον πληθυσμό του. Και όταν κερδίζεις χωρίς ο αντίπαλος να έχει διάθεση για εκεχειρία, δεν σταματάς τον πόλεμο.
Υπάρχει κάτι σαν συλλογικό ασυνείδητο που λειτουργεί εδώ. Η συνείδηση της Δύσης μπορεί να κάνει γεωστρατηγικούς υπολογισμούς για τη Μέση Ανατολή. Τα αντανακλαστικά του ασυνειδήτου της, όμως, έχουν να κάνουν με το Ισραήλ, με τους Εβραίους για την ακρίβεια. Μας βολεύει να τους αντιμετωπίζουμε ως τους αδύναμους του δυτικού πολιτισμού. Το Ολοκαύτωμα επέτρεψε στη Δύση να ξεκαθαρίσει πολλούς λογαριασμούς με τις ενοχές της απέναντι στον ίδιο της τον εαυτό. Οταν οι Εβραίοι οργάνωσαν αυτό το μικρό αλλά ισχυρό κράτος, περιτριγυρισμένο από εχθρούς που θέλουν να το αφανίσουν χωρίς να τα καταφέρουν, η Μεγάλη Δύση θεώρησε ότι διαθέτει έναν ισχυρό βραχίονα στην περιοχή για να εφαρμόσει τα δικά της σχέδια. Δεν υπολόγισε ότι το Ισραήλ μπορεί να έχει τη δική του πολιτική, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Στο κάτω κάτω και αρχαίος πολιτισμός είναι, και δημοκρατία είναι, και η Ιστορία φρόντισε να σκληραγωγήσει τον πληθυσμό του. Και βέβαια οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται να έχουν δικό τους κράτος. Ομως, ποιες πολιτικές δυνάμεις θα το οργανώσουν; Και με ποιες πολιτικές δυνάμεις θα μπορέσει να διαπραγματευθεί το Ισραήλ; Με τους τρομοκράτες της Γάζας ή μήπως με τους αναξιόπιστους της Δυτικής Οχθης; Εκτός και αν η Μεγάλη Δύση πιστεύει πως θα οργανώσει η ίδια την πολιτική ηγεσία των Παλαιστινίων. Θα επαναλάβει τις ανοησίες του Ιράκ και του Αφγανιστάν. Αν δεν σταματήσει να φέρεται σαν πατερούλης χαϊδεύοντας τους Παλαιστινίους και μαλώνοντας το Ισραήλ, λύση δεν πρόκειται να βρεθεί.
