Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μιλούσε για ήπιο πολιτικό κλίμα και σε γενικές γραμμές το πέτυχε. Μέχρι το 1981 η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να ήταν κλιμακούμενα έντονη, αλλά ποτέ δεν έθιξε τις καταστατικές αρχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Η πολιτική ηγεσία εκείνης της περιόδου, με νωπές τις μνήμες των προδικτατορικών λαθών, είχε καταλάβει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τη στερέωση της νεοσύστατης δημοκρατίας μας ήταν η αποφυγή της επανάληψής τους. Ακόμα και όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου πρόβαλλε τα τριτοκοσμικά του οράματα, ουδείς πίστευε ότι θα τα υλοποιήσει.
Το ήπιο πολιτικό κλίμα δοκιμάστηκε στην ταραγμένη δεκαετία του 1980 και επανήλθε ουσιαστικά με την τρίτη πρωθυπουργική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου και διατηρήθηκε, σε γενικές γραμμές, μέχρι την έλευση του πρώτου μνημονίου. Η μνημονιακή περίοδος κλείνει οριστικά και αμετάκλητα, στο πολιτικό επίπεδο, στις μέρες μας, με την καταβαράθρωση του πολιτικού υποκειμένου της τοξικότητας και του διχαστικού λόγου. Η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής. Μπορεί ο πρωθυπουργός με τον Ν. Ανδρουλάκη να μην έχουν καλή χημεία, αλλά δεν πρόκειται να κάνουν παρέα. Εκείνο που θέλουμε, σε πρώτη φάση, είναι να συνομιλούν. Και σε δεύτερη φάση, όπου μπορεί να γίνει, να συνεννοούνται. Διότι συνεννόηση χωρίς συνομιλία δεν υπάρχει.
Λύσεις πάντα βρίσκονται, αρκεί να τις επιθυμούν όλες οι πλευρές. Εν κατακλείδι, το ήπιο πολιτικό κλίμα και εντός της Νέας Δημοκρατίας είναι επιβεβλημένο.
Ενα καλό ερώτημα είναι τι γίνεται με το ήπιο κλίμα εντός του νεοδημοκρατικού στρατοπέδου. Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και πιο δύσκολα. Οι σχέσεις Μητσοτάκη – Σαμαρά έχουν οξυνθεί σε επικίνδυνο βαθμό και είναι άγνωστο πού θα καταλήξουν, καθώς είναι άγνωστες οι προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού. Η διάσταση απόψεων φαίνεται πως αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ένα ζήτημα στο οποίο θα έπρεπε να υπάρχει εθνική σύμπνοια, πολύ δε περισσότερο νεοδημοκρατική σύμπνοια. Νομίζω ότι η διαφωνία του Αντ. Σαμαρά αφορά εικαζόμενες προθέσεις, καθώς επί του πολιτικού πεδίου η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει δώσει δείγματα υποχωρητικότητας, διακηρύσσει δε urbi et orbi πως δεν θα αποστεί από τις πάγιες εθνικές θέσεις. Μήπως ο Αντ. Σαμαράς έχει τους δικούς του πολιτικούς σχεδιασμούς; Δεν το πιστεύω. Ας μη λησμονούμε ότι πριν από ακριβώς ένα χρόνο, στις περιφερειακές εκλογές, αυτός έβαψε τον χάρτη της Πελοποννήσου μπλε. Τι άραγε μεσολάβησε από τότε; Αδυνατώ να δεχθώ ότι ένας νόμος –αναφέρομαι στον νόμο για τα ομόφυλα ζευγάρια– μπορεί να δυναμίτισε τις σχέσεις των δύο ανδρών.
Πάντως, το κακό κλίμα υπάρχει και αποτελεί ένα αγκάθι στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή η κατάσταση μπορεί να εκτονωθεί; Ναι, αν ο πρώην δεν έχει την απαίτηση να συγκυβερνά και ο νυν θέλει να αποκαταστήσει ένα δίαυλο επικοινωνίας μαζί του, που παλιότερα υπήρχε και τώρα δεν υπάρχει. Λύσεις πάντα βρίσκονται, αρκεί να τις επιθυμούν όλες οι πλευρές. Εν κατακλείδι, το ήπιο πολιτικό κλίμα και εντός της Νέας Δημοκρατίας είναι επιβεβλημένο.
