Λίγα 24ωρα πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, το αποτέλεσμα παραμένει εξαιρετικά απρόβλεπτο, καθώς η ακραία ρητορική της προεκλογικής εκστρατείας διχάζει τους ψηφοφόρους. Με τα δύο κόμματα να εστιάζουν σε διαφορετικά θέματα και δημογραφικές ομάδες, οι προεκλογικές εκστρατείες είναι σαν δύο παράλληλους μονολόγους που δεν συναντιούνται πουθενά. Κι ενώ 46 εκατ. ψηφοφόροι είχαν ήδη ψηφίσει μέχρι τη Δευτέρα, κάτι που δείχνει μεγάλη κινητοποίηση, οι δημοσκόποι προειδοποιούν ότι αυτό δεν συνιστά ένδειξη για το αποτέλεσμα.
Το μοντέλο του διάσημου στατιστικολόγου Νέιτ Σίλβερ πλέον δίνει περισσότερες πιθανότητες στο να κερδίσει ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Ντόναλντ Τραμπ – της τάξης του 53% έναντι 47% για την αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, το ποιος θα γίνει πρόεδρος θα εξαρτηθεί από επτά αμφίρροπες πολιτείες, από το αν εκεί θα πάνε στις κάλπες περισσότεροι άνδρες ή γυναίκες ψηφοφόροι, και πόσοι από αυτούς θα έχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ο Τραμπ έχει υψηλότερα ποσοστά υποστήριξης στους άνδρες, της τάξης των εννέα ποσοστιαίων μονάδων, σε όσους δεν έχουν πανεπιστημιακό πτυχίο και στις μειονότητες που εστιάζουν στην οικονομία και στον έλεγχο των συνόρων. Από την πλευρά της, η Χάρις έχει προβάδισμα στις γυναίκες ψηφοφόρους της τάξης των 12-15 μονάδων έναντι του Τραμπ, καθώς έχει θέσει ως αιχμή της προεκλογικής εκστρατείας της τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών, τα οποία παρουσιάζει ως ζήτημα υγείας όταν εμφανίζεται με τη συντηρητική πολιτικό Λιζ Τσέινι και ως ζήτημα ελευθερίας όταν εμφανίζεται στο Τέξας με την Αμερικανίδα σταρ Μπιγιονσέ.
Οι επτά αμφίρροπες πολιτείες και το εάν εκεί θα πάνε στις κάλπες περισσότεροι άνδρες ή γυναίκες ψηφοφόροι.
Με τους δύο υποψηφίους να έχουν κάποια από τα χαμηλότερα ποσοστά δημοφιλίας στην Ιστορία (50% για τον Τραμπ έναντι 48% για τη Χάρις), οι προεκλογικές εκστρατείες τους επικεντρώνονται σε επιθέσεις εναντίον του αντιπάλου – βλέπε τους χαρακτηρισμούς ως φασίστα για τον Τραμπ και τα απαξιωτικά σχόλια για τη Χάρις. Ο τέως πρόεδρος έχει εστιάσει στη βάση του, ενώ επιχειρεί να προσελκύσει και ψηφοφόρους που δεν έχουν ψηφίσει στο παρελθόν. Η δε αντιπρόεδρος αποσκοπεί στο να διευρύνει τη δική της εκστρατεία με ανεξάρτητους ή και Ρεπουμπλικανούς ψηφοφόρους, παρουσιάζοντας την πολιτική συμμαχία που την υποστηρίζει ως την ευρύτερη στην Ιστορία.
Το ερώτημα είναι αν αυτή η στρατηγική θα φέρει τα αποτελέσματα που προσδοκούν οι δύο υποψήφιοι. Και αυτό τελικά εξαρτάται από «πόση» κινητοποίηση της βάσης τους θα επιτύχουν, αλλά και ποιοι από τους αναποφάσιστους θα ψηφίσουν: εκείνοι που δεν θέλουν μια γυναίκα πρόεδρο και πιστεύουν ότι ο Τραμπ θα βελτιώσει την οικονομική τους κατάσταση ή εκείνοι που δεν θέλουν να ξαναδούν τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο και τον θεωρούν επικίνδυνο για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα των γυναικών;
* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council και ερευνήτρια εξωτερικού στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
