Οίστρος φαίνεται ότι κέντρισε την κ. Βούλτεψη. Σε απλά ελληνικά, κάποια μύγα την τσίμπησε, και μάλιστα αλογόμυγα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω τις βαρυσήμαντες δηλώσεις της για τα όσα συμβαίνουν στη Ρόδο. Εκεί λοιπόν, όπως θα έχετε ακούσει, υπάρχει αυξημένη ροή μεταναστών. Δεν υπάρχει όμως κέντρο υποδοχής, με αποτέλεσμα να περιφέρονται στην πόλη επηρεάζοντας επί τα χείρω την καθημερινή ζωή της. Τουλάχιστον κατά την άποψη ορισμένων κατοίκων. Ο Γιάννης Ντσούνος στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ την κάλεσε να τοποθετηθεί επί του θέματος. Η απάντησή της διακρίνεται από πολιτική καθαρότητα, καθαρή σαν κρύσταλλο, τόσο καθαρή που σε τυφλώνει. Είπε λοιπόν: «Ο αέναος φασισμός κάθε φορά όταν κορυφώνεται και βλέπεις κάθε φορά το αποτρόπαιο πρόσωπό του στα κρεματόρια, μετατρέπεται σε πρωτοφασισμό και βρίσκει ένα καινούργιο αφήγημα. Τότε ήταν το αφήγημα της αρίας φυλής, του ζωτικού χώρου, έξω οι Εβραίοι, έξω οι Ρομά… Τώρα είναι το μεταναστευτικό». Το απαιτούσαν οι ημέρες. 28η Οκτωβρίου, η κ. Βούλτεψη θύμισε ότι τότε οι πρόγονοί μας είχαν πολεμήσει κατά του φασισμού και με μαεστρία συνέδεσε τον τότε αγώνα με το σήμερα. Δεν θα επιχειρηματολογήσω για τα περί «αντιφασιστικού» αγώνα το 1940. Η Ελλάδα αντιστάθηκε σε μια υπαρξιακή απειλή χωρίς ιδεολογικό πρόσημο. Δεν μπορώ να αγνοήσω, όμως, το στίγμα που αποδίδει στους κατοίκους της Ρόδου αποκαλώντας τους φασίστες, «πρωτοφασίστες» για την ακρίβεια.
Η δήλωση της κ. Βούλτεψη με έβαλε στη χρονομηχανή. Και με έστειλε πίσω, χωρίς να το θέλω, στην εποχή όπου οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου σημάδευαν με το στίγμα του ρατσισμού όποιον τολμούσε να διαμαρτυρηθεί για την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Η Αριστερά αποδύθηκε σε μια εκστρατεία ενοχοποίησης των Ελλήνων, οι οποίοι, στην πλειονότητά τους, επέδειξαν και ανοχή αλλά και αντοχή σε ένα ιστορικό φαινόμενο που τους βρήκε στην πρώτη γραμμή άμυνας μιας Ευρώπης που την παρακολουθούσε αφ’ υψηλού. Με την αρωγή των εκλεπτυσμένων ανθρωπιστών από τις Βρυξέλλες. Την προσπάθεια ενοχοποίησης η Αριστερά την πλήρωσε. Ηταν ένας από τους λόγους που οι ψηφοφόροι τής γύρισαν την πλάτη.
Οταν άκουσα τις δηλώσεις της για πρώτη φορά δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Αφού τις επιβεβαίωσα, σκέφτηκα την παρέμβαση του οίστρου. Η κ. Βούλτεψη, εντοπίζοντας το πρόβλημα της δημοκρατίας μας, τη διάλυση της αριστερής αντιπολίτευσης, με μια θαρραλέα και εμπνευσμένη κίνηση αποφάσισε να το λύσει. «Αν περιμένουμε αυτοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους θα ξημερώσουμε», σκέφτηκε πολύ λογικά. Και αποφάσισε να παίξει αυτή τον ρόλο της Αριστεράς. Υφυπουργός Μετανάστευσης σημαίνει κατά κύριο λόγο τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών σε συμφωνία με την κοινωνία που τις υποδέχεται. Εκτός κι αν σ’ έχει κεντρίσει ο οίστρος της απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας.
