Διαβάζω ότι η Ελλάδα και η Τουρκία συντονίζουν τις κινήσεις τους για να διεκδικήσουν δύο σημαντικές θέσεις στον ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη). Προς τούτο συναντήθηκαν οι πρέσβεις των δύο χωρών στην Ουάσιγκτον με τον βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Ο’ Μπράιεν. Η υπουργική Σύνοδος του ΟΑΣΕ θα διεξαχθεί στις 4-6 Δεκεμβρίου και μέχρι τότε υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες Ελλάδας και Τουρκίας θα συνεχίσουν τις επαφές τους για την ευόδωση του στόχου τους. Γιατί μου ακούγεται καλό; Διότι είναι προτιμότερο τα δύο κράτη να συνεργάζονται παρά να μαλώνουν. Ποιος νουνεχής άνθρωπος –πλην των επαγγελματιών τουρκοφάγων– διαφωνεί με αυτό; Μια ήρεμη θάλασσα είναι πάντα καλύτερη από μια φουρτουνιασμένη.
Επί του πεδίου, δεν χρειάζεται να καταγράψω τα θετικά των ήρεμων υδάτων. Αυτά τα γνώρισαν φέτος το καλοκαίρι πρώτοι πρώτοι οι νησιώτες μας, κυρίως στον οικονομικό τομέα. Και όλοι ευχόμαστε αυτό το καλό κλίμα να διατηρηθεί όσο το δυνατόν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χωρίς όμως να τρέφουμε αυταπάτες. Ποιες είναι αυτές; Οτι η Τουρκία θα παραιτηθεί από τις πάγιες διεκδικήσεις της από την πατρίδα μας. Αυτό να το ξεχάσουμε, διότι αυτές οι διεκδικήσεις είναι εγγεγραμμένες στις καταστατικές αρχές του τουρκικού κράτους. Συνεπώς, αν αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό τα όρια των ήρεμων υδάτων, δεν θα προσγειωθούμε απότομα την επόμενη ημέρα. Διότι πάντα τα ήρεμα νερά τα ακολουθούν τρικυμίες.
Σήμερα, έχοντας επίγνωση του βάθους των τουρκικών διεκδικήσεων, ας απολαμβάνουμε τα ήρεμα νερά όσο διαρκούν, χωρίς όμως να χάνουμε τη μεγάλη εικόνα που έχει τις ρίζες της στην Ιστορία.
Η Τουρκία αισθάνεται ιστορικά πολύ μεγάλη για να διαπραγματευθεί ως ίσος προς ίσο με την Ελλάδα. Σέρνει μαζί της την αυτοκρατορική νοοτροπία που δεν της επιτρέπει να διαβάσει με καθαρή ματιά τη διαμορφωμένη κατάσταση. Η Ελλάδα είναι κράτος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ευρωζώνης, με ισχυρές σχέσεις με ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία, καλά εξοπλισμένη, ενώ το τετράγωνο Ελλάδα-Κύπρος – Ισραήλ – Αίγυπτος, παρά τα γνωστά προβλήματά του, υπάρχει, αποτελεί μια πραγματικότητα. Συνεπώς, η στρατηγική των τουρκικών ελίτ να φινλαδοποιήσουν την Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, στον βαθμό βέβαια που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την πάγια εθνική γραμμή της μιας και μοναδικής διαφοράς. Και επί του προκειμένου, δεν υπάρχει στην πατρίδα μας οργανωμένο ρεύμα σκέψης που να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μεμονωμένες φωνές υπάρχουν που επιζητούν να τα βρούμε πάση θυσία με την Τουρκία, αλλά δεν έχουν αρθρωθεί σε κανένα κόμμα, μέχρι στιγμής.
Θα μου πει ο αναγνώστης πως τα ίδια λέγαμε και για το Μακεδονικό και αίφνης εμφανίστηκε ο Αλ. Τσίπρας και το έκλεισε όπως το έκλεισε. Πρώτον, η Αριστερά ουδέποτε έδειξε ευαισθησία στο συγκεκριμένο εθνικό ζήτημα, απεναντίας… και δεύτερον, ΣΥΡΙΖΑ ήταν και πάει. Σήμερα, έχοντας επίγνωση του βάθους των τουρκικών διεκδικήσεων, ας απολαμβάνουμε τα ήρεμα νερά όσο διαρκούν, χωρίς όμως να χάνουμε τη μεγάλη εικόνα που έχει τις ρίζες της στην Ιστορία.
