Ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται εκεί που ήθελε. Εκεί που τον θέλει και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων. «Πετύχαμε το πιο απίστευτο πολιτικό πράγμα, δείτε τι συνέβη, δεν είναι τρελό;», δήλωσε ο μεγάλος πρωταγωνιστής όταν ήταν σαφές πλέον ότι θα επανέλθει στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη της πρώτης του θητείας. Δίκαιο είχε. Ουδείς άλλος έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση. Ο ίδιος ενθάρρυνε βίαιη εισβολή οπαδών του στο Καπιτώλιο. Διώχθηκε για δεκάδες ποινικές υποθέσεις, καταδικάστηκε για μία και (έως προχθές) αναμένονταν κι άλλες δίκες. Kορυφαίοι πρώην συνεργάτες του και πρώην ηγετικές μορφές των Ρεπουμπλικανών προειδοποίησαν ότι θα ήταν επικίνδυνο ο άνθρωπος αυτός να επανέλθει στην εξουσία. Τραυματίστηκε σε απόπειρα δολοφονίας και ήταν στόχος άλλης μιας. Αποκαλύφθηκε ότι συνεργάτες του συμμετείχαν στη διαμόρφωση ενός κυβερνητικού προγράμματος που θα αλώσει τις δομές του κράτους και θα υπονομεύσει κοινωνικά κεκτημένα και κανόνες δεκαετιών. Παρότι οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν ολοένα πιο ασυνάρτητες, οι εκφράσεις του πιο βίαιες και διχαστικές, τα ψέματα ακατάσχετα, το κοινό αποδείχθηκε διψασμένο για νέα σεζόν του «Τραμπ Πρόεδρος».
Διυλίζονται οι αιτίες της ήττας της Κάμαλα Χάρις, σαν να μην αρκεί ότι ουδείς μαγνητίζει το αμερικανικό κοινό, ουδείς τρομάζει τον υπόλοιπο κόσμο όσο ο Τραμπ (με την εξαίρεση αρκετών αυταρχικών φίλων, οι οποίοι εκστασιάζονται). Είναι προϊόν εποχής όπου κυριαρχεί η διάσπαση προσοχής. Ουδείς μπορεί να βαρεθεί. Η πομπώδης αδιαφορία για τους κανόνες είναι βασικό συστατικό της ψυχαγωγίας. Αμέσως άρχισαν οι εκτιμήσεις (οι ευχές) ότι ίσως ο επανερχόμενος «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου» αποδειχθεί πιο σοβαρός απ’ ό,τι ο ίδιος δείχνει, απ’ ό,τι αποδείχθηκε την πρώτη φορά. Οι σοβαροί έχουν ανάγκη να τον αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα, όπως ερμήνευαν και πολλές ασυναρτησίες του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Στη μέση της σκηνής, λοιπόν, βρίσκεται πάλι ο παγκοσμίως μοναδικός πρωταγωνιστής. Εάν η νέα σεζόν μοιάσει με Αριστοφάνη ή με Σοφοκλή, θα φανεί σύντομα. Το σίγουρο είναι ότι οι εξελίξεις για τη χώρα του, για τον κόσμο όλο, θα είναι σοβαρές. Σίγουρο, επίσης, είναι ότι οι τέχνες θα ανθήσουν. Ως εμβόλιο, αντίδοτο και ίσως μοναδική ελπίδα.
