Οταν κάτι «μεγάλο» δεν πάει καλά, κάτι το οποίο δεν υπηρετεί ανθρώπινες αξίες αλλά εξυπηρετεί συμφέροντα, τότε πολλά μεγάλα και μικρά λάθη ακολουθούν εξαιτίας της φοβισμένης αμηχανίας ή και της ανασφάλειας που αυτό έχει προκαλέσει. Δύο κύρια εξ αυτών που ακολουθούν είναι, αφενός, η λανθασμένη ανάγνωση των αιτιών που οδήγησαν σε αυτό το «μεγάλο αρνητικό» και, αφετέρου, η ολισθηρή αποδοχή του πειρασμού να αντιμετωπιστεί η νέα πραγματικότητα με αναλόγου χαρακτήρα και ποιότητας αντίδραση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας λανθασμένης αντίδρασης είναι το διαχρονικό «βία στη βία»· το «οφθαλμός αντί οφθαλμού», που οδηγεί απλώς στο να καταστεί τυφλή ολόκληρη η ανθρωπότητα.
Εχουν λεχθεί και γραφεί αμέτρητα σχετικά με το τι έφερε την (επαν)εκλογή Τραμπ στο ανώτατο αξίωμα των (Διχασμένων) Πολιτειών Αμερικής. Ολα, κομμάτια ενός τεράστιου παζλ που το καθένα έχει τη δική του αλήθεια. Ας μη βιαζόμαστε, όμως. Αυτή τη φορά, να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε εύκολες άρα και λανθασμένες αναγνώσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση του φαινομένου, είτε την επανάληψή του απλώς με άλλο, ίσως περισσότερο εύπεπτο, περιτύλιγμα.
«Σήμερα» αυτό που βλέπουμε είναι η επιστροφή ενός γνωστού για την ακραία ρητορική του, το μίσος που εκπέμπει για ό,τι δεν του αρέσει, καταδικασμένου για κακουργήματα προσώπου με μεγάλη οικονομική ισχύ, στον Λευκό Οίκο. Η μνήμη θα μας βοηθήσει να δούμε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για το «περιτύλιγμα» της μορφής εκείνου του φανατικού, βίαιου, κερασφόρου και οπλισμένου τύπου, ο οποίος είχε εισβάλει στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον (6/1/2021) μετά τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές. Το πρόσωπο της εκάστοτε πολιτικής –και όποιας άλλου τύπου εκλεγμένης– εξουσίας δεν είναι παρά το δικό μας πρόσωπο που εμφανίζεται στον καθρέφτη της ψήφου και των επιλογών μας. Τηρουμένων των αναλογιών, χρειάζεται να υπενθυμίσουμε πως (και) ο Χίτλερ αναδείχθηκε στην εξουσία μέσα από κάλπες;
Ασφαλώς, δεν είναι όλοι «κερασφόροι» τα εκατομμύρια που ψήφισαν Τραμπ. Ούτε ήταν όλοι ναζί, όσοι είχαν αναδείξει με την ψήφο τους καγκελάριο τον μεγάλο σφαγέα της ανθρωπότητας.
Ηταν/είναι ένα μείγμα αντιλήψεων, προκαταλήψεων, στερεοτύπων, που σαν σπόροι λειτούργησαν μέσα στο έδαφος της μορφωτικής, πολιτισμικής και οικονομικής φτώχειας μας, αναπτύχθηκαν και απέδωσαν άνθη δύσοσμα και καρπούς δηλητηριώδεις.
Εχει πια αποδειχθεί, και μάλιστα κάθε φορά με τίμημα εξαιρετικά οδυνηρό, ότι δεν αρκεί απλώς να κόβουμε όσα επιβλαβή φυτρώνουν. Να φροντίσουμε, πρέπει, το έδαφος και να μεριμνούμε με αγάπη για το ποιους σπόρους θα επιλέγουμε να ποτίσουμε, εμείς ως κηπουροί.
