Είναι κάτι που δύσκολα το λες σε καιρούς φιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού, εδραίωσης στον δυτικό κόσμο της θεσμικής ισότητας των φύλων και υποχώρησης της ανδροκρατίας. Οτι η προβολή των αρσενικών χαρακτηριστικών ενός υποψηφίου της λαϊκιστικής ριζοσπαστικής Δεξιάς μπορεί να συμβάλει δραστικά στην εκλογική νίκη του. Και όμως, μελέτες συνδέουν την αρρενωπότητα με την υψηλή δημοτικότητα λαϊκιστών υπερδεξιών πολιτικών. Σεξισμός, ρατσισμός, φυλετική υπεροχή περνούν όλο και πιο διακριτά στην καθημερινή πολιτική ατζέντα, ενώ παράγοντες της Ακροδεξιάς (μέλη ακροδεξιών ή εθνικιστικών κομμάτων συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας) και του alt-right επανασυνδέουν την πατριαρχία με την ιδέα του σπουδαίου και μεγάλου έθνους και του άνδρα ως υπερασπιστή και καθοδηγητή του.
Από το κόσκινο των ερευνητών έχουν περάσει κατά καιρούς Ντόναλντ Τραμπ, Γκερτ Βίλντερς, Βλαντιμίρ Πούτιν, Ταγίπ Ερντογάν, Βίκτορ Ορμπαν, που εμφανίζουν κοινά στοιχεία. Ολοι αυτοπροσδιορίζονται ως πραγματικοί εκπρόσωποι «του αγνού λαού» ενάντια στις «διεφθαρμένες», «θηλυκοποιημένες», «ανεπαρκείς» ελίτ, όλοι –αν και με διαφορετικούς τρόπους– δείχνουν να υιοθετούν την αρσενική λογική ότι «το έθνος είναι ευάλωτο και χρειάζεται προστασία, ισχυρή ανδρική εξουσία ως διορθωτικό και ασπίδα».
Θεωρούν τον φεμινισμό, «που έχει πάει πολύ μακριά», την υπερβολική σεξουαλική ελευθερία, την «ιδεολογία του φύλου» που υπονομεύει την ιερότητα της οικογένειας και την απώλεια ανδρικών βάθρων ως απειλές κατά της κοινωνικής σταθερότητας και ευημερίας. Πιστεύουν ότι ζούμε ημέρες χάους, αταξίας, ασταθών οικογενειών, αποσύνθεσης σταθερών ταυτοτήτων και κοινοτήτων, και ότι οι άνδρες, που είναι πιο ισχυροί, πιο αποφασιστικοί, πιο τολμηροί από τις γυναίκες, χρειάζεται συνεχώς να επιβεβαιώνουν και να υποδηλώνουν την αρρενωπότητά τους. Το χάρισμα, λένε, εκπορεύεται από τα ανδρικά χαρακτηριστικά τους. Αν παραμένουν ισχυροί, είναι γιατί πολεμούν τους εχθρούς του έθνους με την αρσενική πυγμή τους. Φροντίζουν τον λαό όπως ο πατέρας τα παιδιά του.
Πατερούληδες και μαζί Ιανοί –ίδιοι με τους ψηφοφόρους τους αλλά και υπεράνω όλων–, δεν μένουν στα λόγια. Αλλάζουν πολιτικές για το φύλο (π.χ. σε σχέση με την επικύρωση της σύμβασης της Κωνσταντινούπολης), θέτουν περιορισμούς στις σπουδές φύλου (Ουγγαρία), προωθούν την απαγόρευση της άμβλωσης (ΗΠΑ).
Αυτός ο περιρρέων αντιφεμινισμός και η νεοπατριαρχία έχουν αναπτύξει δυναμική. Φάνηκε με την εκλογή Τραμπ, εξηγώντας την εν μέρει.
