Η εκλογή του Τραμπ και τα σημειώματα που της αφιέρωσα έδωσαν την ευκαιρία στους αναγνώστες να ανοίξουν τα φτερά τους. Ορισμένοι εξ αυτών, για να ερμηνεύσουν το γεγονός, έφτασαν έως τον Αλάριχο, τον Μέγαν Αλέξανδρο, αλλά και τον ομηρικό Θερσίτη. Αισθάνομαι υπερήφανος για τους αναγνώστες μου. Ακόμη κι αν ο Αντώνης Π. θεωρεί την επιφυλλίδα μου ασυνάρτητη και εμένα γραφικό, αν και συμπαθή όπως σημειώνει. Μάλλον πρέπει να γίνω αντιπαθής, για να αισθάνομαι λιγότερο γραφικός και να μη γράφω ασυνάρτητα. Ο Λεωνίδας Κ. λέει ότι δεν επέβαλε ο Τραμπ τους όρους του παιχνιδιού. Το παιχνίδι βάζει τους δικούς του όρους, απλώς ο Τραμπ τους αξιοποίησε. Θα μου επιτρέψει να του εξηγήσω ότι πάντα στην Ιστορία υπάρχουν πρόσωπα που αντιλαμβάνονται τις συνθήκες και αξιοποιούν τους όρους του παιχνιδιού. Οι Αμερικανοί ψήφισαν ένα πρόσωπο και όχι μια αφηρημένη γενική συνθήκη. Και συμπληρώνει ο Λεωνίδας Κ., «πάντα κρίσεις δεν περνούσαμε;». Και τις ξεπερνάγαμε. Μόνο που για να τις ξεπεράσεις, πρέπει να τις συνειδητοποιήσεις και να τις περιγράψεις. Σίγουρα ο κόσμος μας είναι ασφαλέστερος από ό,τι ήταν η Ευρώπη το 1930. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι η Δύση δεν αντιμετωπίζει μια εσωτερική κρίση. Το λέει με δικά του λόγια ο Νίκος Γ.: «Δεν υπονοώ πως ο κόσμος ήταν “αγγελικά πλασμένος” πριν από τριάντα χρόνια. Αυτό που λέω είναι πως οι μικροί και μεγάλοι “τύραννοι” περίσσεψαν επικίνδυνα στις μέρες μας. Αυτό δεν το λες “μεταβατικό στάδιο για κάτι νέο που έρχεται”. Διολίσθηση το λες». Ή, κατά Γκράμσι: Το παλιό πεθαίνει αλλά το νέο δεν έχει γεννηθεί ακόμη. Η δική μας σύγχυση οφείλεται στην αδυναμία μας να διακρίνουμε ποιο είναι το παλιό και ποιο το νέο.
Αναφερόμενος στον ρόλο που διαδραμάτισε η «πολιτική ορθότητα» στην ψήφο υπέρ Τραμπ, σημείωσα ότι οι άνδρες δεν δέχονται τις τουαλέτες για όλα τα φύλα. Εννοούσα, βέβαια, ισπανόφωνους, μετανάστες ή μουσουλμάνους που ψήφισαν Τραμπ όπως στο Μίσιγκαν. Ο Αλέξανδρος Σ. επισημαίνει: «Οι φιλελεύθεροι πρώτα έκαναν το φύλο κοινωνική κατασκευή μέσω μελετών κάποιων καθηγητριών αμερικανικών πανεπιστημίων με μπλε μαλλί οι οποίες τον τελευταίο χρόνο είναι πολύ απασχολημένες διαδηλώνοντας υπέρ της Χαμάς». Και συμπληρώνει η Σάντυ Μ.: «Δεν χρειάζεται να αμφισβητήσεις τη φύση και τη Βιολογία ή την Εξέλιξη, όταν η πραγματικότητα δεν σου αρέσει. Γι’ αυτό υπάρχει ο πολιτισμός. Για να καλύπτει, για παράδειγμα, με θεσμούς όπως η ισονομία τη διαφορά σωματικής ισχύος μεταξύ των δυο φύλων». Ως συνήθως, αδίκησα πολλούς αναγνώστες λόγω οικονομίας. Ομως, είμαι βέβαιος ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία πολύ σύντομα να συνεχίσουμε όταν ξεμπερδέψουμε με τα μεγάλα ζητήματα της οικουμένης, όπως το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ως γραφικός, θα γράψω και άλλα ασυνάρτητα άρθρα.
