Ο θρίαμβος του Τραμπ δεν είναι ένα απλό γεγονός. Είναι το τέλος μιας εποχής και το ξημέρωμα μιας άλλης.
Τι θα αλλάξει; Στην παγκόσμια σκακιέρα θα ισχύει απροκάλυπτα ότι «όποιος έχει την ισχύ έχει και δίκιο». Θα το νιώσει ο Ζελένσκι στο πετσί του, καθώς θα κληθεί να αποδεχθεί αναγκαστικά τον ακρωτηριασμό της χώρας του. Οι ηγέτες που υποτίθεται ότι ήταν στη «λάθος πλευρά της Ιστορίας» θα βγάλουν το συμπέρασμα ότι μάλλον ήταν στη σωστή. Με ό,τι αυτό σημαίνει και για τον Ερντογάν και για τον Νετανιάχου στη γειτονιά μας. Οι κανόνες και οι θεσμοί του μεταπολεμικού κόσμου θα τρίζουν ακατάπαυστα, και με κρότο, και πολλοί θα καταρρεύσουν· ΝΑΤΟ, παγκόσμιες εμπορικές συμφωνίες, όλα.
Αυτό θα το νιώσει και η αδύναμη, παραπαίουσα, κακομαθημένη Ευρώπη. Οι αθεράπευτα ρομαντικοί πιστεύουν ότι θα ξυπνήσει. Μακάρι να επαληθευθεί η μεταφυσική τους αισιοδοξία, αν και φοβάμαι ότι βλέπουν απλώς στον ύπνο τους ισχυρούς Ευρωπαίους ηγέτες με πυγμή και όραμα. Η αυτάρεσκη γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν έχει τίποτα να δώσει σε μια τέτοια στιγμή, ενώ Γαλλία και Γερμανία στερούνται στιβαρής ηγεσίας – όχι μόνο στην πολιτική. Ελάχιστοι είναι οι Ευρωπαίοι διανοούμενοι ή επιχειρηματίες που ξαφνιάζουν και εμπνέουν.
Ζητάμε από την Ευρώπη να ξυπνήσει. Εμείς εδώ, πρέπει να ξυπνήσουμε πρώτα και να καταλάβουμε ότι κανένας δεν θα μας προστατεύσει στο νέο άγριο περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Η πολιτική θα αλλάξει. Η βαρβαρότητα και ο χυδαίος «τσαμπουκάς» γίνονται αποδεκτά, mainstream εν τω μεταξύ. Σκεφθείτε τη σκηνή όπου στην επόμενη τελετή ορκωμοσίας του Τραμπ οι βάρβαροι της 6ης Ιανουαρίου του 2021 θα παρελαύνουν θριαμβευτές. Το εκκρεμές θα πάει πολύ δεξιά.
Ως δημοσιογράφος, η εποχή είναι γοητευτική. Πάντοτε «ζήλευα» τους παλιότερους συναδέλφους που είχαν ζήσει πολύ σκοτεινές δεκαετίες, πολέμους, κρίσεις. Και πάντοτε θεωρούσα ότι η δουλειά μας είναι να πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας και να καταγράφουμε με ψυχραιμία τα γεγονότα, πράγμα που έχει γίνει προφανώς πολύ δύσκολο στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της απόλυτης βαρβαρότητας. Δουλειά μας είναι, βέβαια, και να αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα, γιατί μπορεί εύκολα να γίνει μπανάλ στα μάτια όλων αν και εμείς λακίσουμε.
Ως Ελληνας που σκέπτεται τον τόπο του, βλέπω ένα παράθυρο ευκαιρίας να κλείνει μέσα σε έναν κόσμο που θα γίνεται πιο απρόβλεπτος και βίαιος. Ζητάμε από την Ευρώπη να ξυπνήσει. Ισως ξεχνάμε ότι εμείς εδώ, στον τόπο μας, πρέπει να ξυπνήσουμε πρώτα και να καταλάβουμε ότι κανένας δεν θα μας προστατεύσει στο νέο άγριο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Ούτε ο «πατερούλης» που λεγόταν Αμερική ούτε μια Ευρώπη που υπνοβατεί. Η ισχύς της χώρας θα μετράει.
